Διηγήθηκε ένας Μικρασιάτης ότι στο χωριό τους, στην Μικρά Ασία, είχαν ένα αγίασμα. Κάποτε που αρρώστησε ένα ζώο τους ο πατέρας έστειλε ένα τουρκάκι που το είχε υπηρέτη, να φέρη με το «μπακράτσι» (σκεύος, σαν μικρός κουβάς) νερό από το αγίασμα.
Το τουρκάκι βαρέθηκε να πάη μέχρι το αγίασμα και πήρε νερό από ένα πλησιέστερο ρέμα.
Όταν έφερε το νερό και ράντισε το ζώο ο πατέρας, εκείνο αμέσως σηκώθηκε. Τότε το τουρκάκι συγκλονίσθηκε και ωμολόγησε: «Αφέντη, η πίστη εσάς των χριστιανών είναι μεγάλη.
Το νερό δεν είναι από το αγίασμα». Αλλά εκείνος το δέχθηκε ως αγίασμα και κατά την πίστη του έγινε και η θεραπεία του ζώου.
Κάποιος χριστιανός πήγε να προσκυνήση στα Ιεροσόλυμα, να γίνη Χατζής. Μία ευλαβής χριστιανή του παρήγγειλε να της φέρη ένα μικρό τεμάχιο Τίμιο Ξύλο για φυλαχτό. Εκείνος είτε γιατί ξέχασε είτε διότι δεν μπόρεσε να οικονομήση, πήρε από το καράβι ένα κομματάκι ξύλου. Εκείνη το ασπάσθηκε με ευλάβεια, σε περιπτώσεις δε ασθενείας σταύρωνε αρρώστους και γίνονταν καλά. Τελικά αυτός που της το έδωσε απόρησε και αναγκάστηκε να ομολογήση την αλήθεια. Εκείνη η ευλογημένη από την μεγάλη της πίστη και ευλάβεια προς το Τίμιο Ξύλο, θεράπευε ασθενείς ακόμη και με κείνο το ξύλο του πλοίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου