ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: Τι είναι και ποια η ερμηνεία της

Η Θεία Λειτουργία [θεία = ιερή, ενώ «λειτουργία», από τις λέξεις λείτος (=λαός) + έργο, σημαίνει «έργο του λαού»] είναι η κορυφαία πράξη προσέγγισης του Θεού στο χριστιανισμό και η συμμετοχή σ’ αυτήν 

ισοδυναμεί με συμμετοχή στο Μυστικό Δείπνο, ο οποίος επαναλαμβάνεται σε κάθε Θεία Λειτουργία με το Μυστήριο της Θείας Μετάληψης, δηλ. της Θείας Κοινωνίας. Συμμετέχουμε στη Θ. Λειτουργία και όταν την παρακολουθούμε, αλλά κυρίως όταν κοινωνούμε (μεταλαβαίνουμε). 

Τη Θ. Λειτουργία που γίνεται σήμερα στους ορθόδοξους ναούς την έχει γράψει ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (γύρω στο 400 μ.Χ.). Βασίστηκε στη Θεία Λειτουργία που είχε γράψει λίγα χρόνια νωρίτερα ένας άλλος μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας και άγιος, ο Μέγας Βασίλειος (και οι δύο αυτοί άγιοι υπήρξαν και γίγαντες υπερασπιστές των φτωχών και αντιστάθηκαν στην εξουσία της εποχής τους μέχρι θανάτου). 

Η λειτουργία του Μ. Βασιλείου τελείται σήμερα 10 φορές το χρόνο: 

• Τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μεγάλης Σαρακοστής (Σαρακοστής του Πάσχα), 
• Την παραμονή των Χριστουγέννων (κολλημένη στον εσπερινό των Χριστουγέννων), 
• Την παραμονή των Θεοφανίων (κολλημένη στον εσπερινό των Θεοφανίων), 
• Την ημέρα της Πρωτοχρονιάς (εορτή του Μ. Βασιλείου), 
• Τη Μεγάλη Πέμπτη (κολλημένη στον εσπερινό της Μ. Παρασκευής), 
• Το Μέγα Σάββατο (κολλημένη στον εσπερινό του Πάσχα). 

Η Θεία Λειτουργία χωρίζεται σε δύο μέρη: στο μέρος του Ευαγγελίου (που είναι ιστορικό και διδακτικό) και στο μέρος της Θείας Μετάληψης (που είναι το σημαντικότερο). 

Η δομή της (δηλ. η σειρά των πραγμάτων που γίνονται μέσα σ’ αυτήν) είναι τέτοια, που να συνιστά συμβολική επανάληψη της ζωής του Χριστού, από τη γέννηση ώς την Ανάστασή Του.