Ο 18χρονος Νεομάρτυρας, που ρίχτηκε μόνος του στη φωτιά για το Χριστό

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος

Όσο τον πίεζαν να εξισλαμιστεί ο νεομάρτυρας Θεόφιλος από τη Ζάκυνθο, που η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Ιουλίου, η ζυγαριά της ψυχής του γινόταν περισσότερο ευαίσθητη και μετρούσε και τα πλέον λεπτά της πιστής καρδιάς σκιρτήματα.

Κας ας ήταν μόλις 18 ετών, ελέυθερος από αλυσίδες πετούσε σε κόσμους ηθικής ομορφιάς, απολαμβάνοντας τους καρπούς, που χαρίζει ο Χριστός στους δικούς Του.

Υπηρετούσε ως ναυτικός σε τουρκικό πλοίο, περιτμήθηκε, γιατί ομολόγησε θαρρετά το Χριστό, από τη Χίο απέδρασε στη Σάμο και επανήλθε στη Χίο, όπου και μαρτύρησε το 1635, ψιθυρίζοντας: «Στα χέρια σου Χριστέ μου παραδίδω την ψυχή μου».

Είχαν ετοιμάσει φωτιά για να τον ρίξουν μέσα και να τον κάψουν ζωντανό, αλλά, κάνοντας το σταυρό του, μπήκε ο ίδιος στο καμίνι και έγινε ολοκαύτωμα για το Χριστό.

Το λυπηρό είναι ότι στις ημέρες μας, που έχει ατονήσει πολύ το ηθικό αισθητήριο, η αυτοθυσία του νεομάρτυρα Θεοφίλου, ίσως φαίνεται υπερβολική.

Και όμως, για εκείνον υπήρξε φυσιολογική πράξη, συνέπεια της αγάπης του για το Χριστό και του αγώνα του να ζήσει σύμφωνα με το θέλημά του.

Ο άγιος Θεόφιλος με το μαρτύριό του διαμηνύει την ανάγκη αναγέννησης της ανθρώπινης ψυχής και διατήρησης της λευκότητάς της. Αυτός ο αγώνας αναμφίβολα είναι σκληρός.

Αλλά είναι επίκαιρος σήμερα παρά ποτέ. Όλοι μας μιλούμε για τον ηθικό κατήφορο της εποχής μας. Όλοι μας κρίνουμε και κατακρίνουμε την ανηθικότητα και την κακία των άλλων. Όλοι μας κάνουμε λόγο για τις ιδέες, τα ιδανικά και τις αξίες της ζωής.

Δεν εξετάζουμε όμως ο καθένας προσωπικά τον εαυτό του για να διαπιστώσουμε τι προσφέρουμε για το ατομικό και το κοινωνικό καλό και πόσο αγωνιστήκαμε για τη θεραπεία του κακού, το οποίο κατακρίνουμε.

Και μέσα στην καταπίεση ο νεομάρτυρας Θεόφιλος με δύναμη και χαρά, πίστεψε, βίωσε και αισθάνθηκε τον Χριστό.

Η παρουσία του Θεού μέσα του έδινε περιεχόμενο στη ζωή του. Ανέβαζε, όλο ανέβαζε, την ύπαρξή του πνευματικά.

Μέσω της πίστης, γνωρίζουμε γιατί ζούμε, γνωρίζουμε τι ζητούμε, ξέρουμε τον προορισμό μας.

Αυτής της πίστης, για την οποία έδωσε το αίμα του ο άγιος Θεόφιλος, με τη βαθιά εμπιστοσύνη του στο Θεό και την απλή καρδιά του.

Της πίστης, που θα είναι σταθερή και ακλόνητη. Μιας πίστης, που θα δημιουργεί αγαθή ψυχική διάθεση.

Πηγή: romfea