Μαρτυρία π. Ιωάννου Νιργιανάκη
Όταν υπηρετούσα στο Νοσοκομείο της Εκκλησίας (υπηρέτησα 18½ χρόνια, με τις ωραιότερες αναμνήσεις από την ποιμαντική των ασθενών), είχαμε ιεροψάλτη τον κ. Στέφανο Δημητρόπουλο, δικηγόρο στο επάγγελμα και οικονομολόγο.
Με την σύζυγό του Ελένη, ήταν πνευματικά μου τέκνα. Βαθύτατα θρησκευόμενοι. Αγαπημένοι βαθύτατα, αλλά ήσαν άτεκνοι για μερικά χρόνια. Οι γιατροί τούς είχαν διαβεβαιώσει ότι δεν υπήρχε καμμία ελπίδα να τεκνοποιήσουν.
Σκέφθηκα τότε να τους στείλω στον γέροντα Ιάκωβο για να προσευχηθή και να τους ευλογήση. Μόλις τους είδε ο άγιος Γέροντας, τους πήρε στο κελλάκι του, τους χάιδεψε το κεφάλι τους, έκανε μέσα του ολιγοδευτερόλεπτη προσευχή και εκείνη την στιγμή έλαμψε όλος ο αύλειος χώρος γύρω από τον ναό από άπλετο φως που εκπεμπόταν από ένα αστέρι φωτεινό.
Εκείνη την στιγμή ο Γέροντας τους είπε με βεβαιότητα: «Μην ακούτε τους γιατρούς. Σας διαβεβαιώ ότι θα κάνετε παιδάκια, διότι το θέλει ο Χριστός στον οποίον προσεύχεται ο όσιος Δαυίδ». Δεν τους ερμήνευσε, όμως, τι ήταν αυτή η άπλετος φωτοχυσία.
Έφυγαν τα παιδιά με μία ανέκφραστη χαρά που προερχόταν από έναν αγράμματο Γέροντα, ο οποίος ακύρωνε την διαβεβαίωση των κορυφαίων ιατρών, ότι αποκλείεται να τεκνοποιήσουν.
Τον επόμενο μήνα, η Ελένη έμεινε έγκυος και οι γιατροί έμειναν άναυδοι. Δεν ήξεραν φαίνεται ότι «όπου βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις».
Μόλις μπήκε στον έκτο μήνα και ενώ εγώ έκανα τον Εσπερινό, ήλθε πανικόβλητος ο Στέφανος να μου πη να πάρω τα Άχραντα Μυστήρια και να πάμε στο Μαιευτήριο, γιατί η Ελένη οδεύει ολοταχώς προς τον θάνατο. Προσβλήθηκε από ένα σπάνιο μικρόβιο, το οποίο είναι θανατηφόρο.
Εγώ, έχοντας υπ’ όψη μου ότι ο άγιος Γέροντας είχε διαβεβαιώσει ότι θα κάνη ένα χαριτωμένο παιδάκι σύντομα, σκέφθηκα ότι δεν μπορεί η Χάρις του Χριστού να διαψεύση τον Άγιο. Τον παρηγόρησα και τον διαβεβαίωσα ότι όλα θα πάνε καλά.
Γεννήθηκε πράγματι το παιδάκι, θυμάμαι πολύ καλά ότι τότε μου είπε ο πατέρας ότι ήταν 900 γραμμάρια. Πάντως οι εξετάσεις έδειξαν ότι δεν λειτουργούσε κανένα από τα ζωτικά όργανα σε κανονικούς ρυθμούς. Οι γιατροί περίμεναν την κατάληξη του βρέφους, διαψεύσθηκαν για μία φορά ακόμη, η ανάπτυξη του παιδιού ήταν φυσιολογική, ιατρικά βέβαια ανεξήγητη.
Βαπτίσθηκε και ονομάσθηκε Δαυίδ, τελείωσε την Φιλοσοφική Σχολή, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές, είναι ένα υγιές παλληκάρι 28 ετών σήμερα. Έχει και μία αδελφή, την Ιφιγένεια, η οποία είναι φοιτήτρια της Φιλοσοφικής. Η μητέρα εδώ και λίγα χρόνια κοιμήθηκε από καρκίνο, αγία ψυχή.
Από το βιβλίο: “Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)”. Γ’. Μαρτυρίες, σελ. 165. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
Πηγή: koinoniaorthodoxias
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου