Ήταν 30 μ.χ. Στην περιοχή Κανά της Γαλιλαίας. Προσκεκλημένοι σε τελετή Γάμου ο Κύριος με την Μητέρα Του Θεοτόκο. Όλοι τους χαρούμενοι. Ξαφνικά αντιμετώπισαν ένα πρόβλημα. Τους τελείωσε το κρασί.
Όλοι προστρέχουν στη Μητέρα Του Θεού. Σα να ξέρουν κάτι..Tης λένε το πρόβλημά τους. Εκείνη με τη σειρά Της το λέει στον Υιό Της: "Οίνον ουκ έχουσι". Ο Κύριος την επιτιμά. "Ούπω ήκει η ώρα μου". Δεν έχει έρθει η ώρα μου. Η Παναγία δεν το ξαναλέει. Ξαφνικά ακούγεται από τα πάναγνα χείλη Του η εντολή: "Γεμίστε τις υδρίες με νερό". Και τις γέμισαν.
Ο Άνθρωπος έκανε ο,τι μπορούσε και ο Θεός έκανε αυτό που ο άνθρωπος δε μπορούσε. Μετέβαλε το νερό σε κρασί. Το έκανε για δύο λόγους. Πρώτο, γιατί έπρεπε να συνεχιστεί η χαρά των ανθρώπων και δεύτερο, γιατί της οφείλει Χάρη. Απ'εκείνη έλαβε τη Σάρκα Του.
Εμείς σήμερα βρισκόμαστε στο 2020... Έχουμε άλλο πρόβλημα. Δεν θα ζήσουμε τα Πάθη και την Ανάσταση στους Ναούς. Μας είπαν στα σπίτια μας. Σήμερα όμως που είναι η Παρασκευή του Ακαθίστου Ύμνου να παρακαλέσουμε την Μητέρα μας και Μητέρα Του. "Να κάνει κάτι, ώστε να συνεχίσουμε να χαιρόμαστε μέσα στο Ναό." Από εκείνο το θαύμα μας χωρίζουν 1900 χρόνια, αλλά μας ενώνει η Παναγία!
π.Σπ.Ρ.
Πηγή: inagiounikolaoutouneou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου