Μέγας Κανών - Τρόποι αφυπνίσεως του αμαρτωλού († Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ψυχή μου ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; τὸ τέλος ἐγγίζει…» (Μ. Καν. κοντάκ.)

Τὰ λόγια αὐτά, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἕνας ἀ­πὸ τοὺς ὕμνους, ποὺ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ ψάλλεται τὴν περίοδο τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὁ ὕμνος αὐτὸς εἶ­νε ἕνα ἐγερτήριο, μᾶς καλεῖ ὅλους νὰ ξυπνήσουμε. Νὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ ποιόν ὕπνο;

Ὑπάρχουν δύο ὕ­πνοι· ὁ ἕ­νας εἶνε ὁ φυσι­κός, ὁ ἄλλος εἶνε ὁ ὕ­πνος τῆς ἁμαρτί­ας.

Ὁ φυσικὸς ὕπνος εἶνε ὁ γνωστός, αὐτὸς ποὺ κοιμοῦνται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, αὐτὸς ποὺ κοιμό­ταν καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀ­φοῦ ἔ­γινε ἄνθρωπος καὶ προσέλαβε τὴν ἀν­θρώπινη φύσι· κοιμήθηκε κάποτε στὸ πλοιάριο στὴ Γεννησαρέτ, καὶ τελευταῖο προσ­κέφαλό του ἦταν ὁ ἀ­κάνθινος στέ­φανος στὸ σταυρό.

Ὁ ὕπνος λοιπὸν εἶνε ἀκατηγόρητος, κ᾽ εἶνε δῶρο τοῦ Θεοῦ ποὺ τονώνει τὸν ἄνθρωπο. Γι᾽ αὐτὸ ὡς τιμωρία θεωροῦ­με τὴν ἀυπνία, ὡς μία μάστιγα. Στὰ παλιὰ χρόνια μία ποινὴ ποὺ ἐπέβαλ­λαν τύραννοι ἦταν ὁ δι᾽ ἀυπνίας θά­νατος. Νὰ εὐ­χαριστοῦμε τὸ Θεὸ γιὰ τὸν ὕπνο. Νὰ λέμε· «Καὶ δὸς ἡμῖν, Δέσποτα, …ἀνάπαυσιν σώματος καὶ ψυχῆς… ὕπνον ἐλαφρόν» (Ἀπόδειπν.).

Διαβάστε περισσότερα »