— Να διαβάζετε με έρωτα τις Εξομολογήσεις του Αυγουστίνου, το Κεχραγάριον.
Όταν τα αισθάνεσαι αυτά πού διαβάζεις, καλλιεργείς το θείο έρωτα. Αυτό το νόημα έχει ή μελέτη. Διαβάστε το Κεχραγάριον, πού είναι όλο θείο έρωτα. Το διαβάζω και κλαίω.
Τί λόγια ωραία, βαθιά πού έχει! Αυτά να διαβάζετε, σ’ αυτά να εντρυφάτε. Έτσι θ’ αποκτήσετε το θείο έρωτα. Φέρτε μου το Κεχραγάριον, να μου το διαβάσετε.
— «~Ω το αθέατο φώς, με το όποιο γίνεται ορατή όλη ή άβυσσος της ανθρώπινης καρδιάς!…
»Σύ είσαι ή αλήθεια. Ω Λόγε, με τον όποιον έγιναν τα πάντα, και πού χωρίς εσέ δεν είναι τίποτα πού να ‘γινε…
»Σύ, Λόγε, πού είπες, τότε, στην αρχή, «Γενηθήτω φως», κι έγινε φως.
Πες, λοιπόν, και για μένα τώρα, «Γενηθήτω φως!».
Και είθε να μου γίνει φως, είθε να το ιδώ το φώς αυτό και να γνωρίζω καθετί πού δεν είναι φώς!» .
— Όπως ό Ιερός Αυγουστίνος, έτσι κι εσείς να σκέπτεσθαι τον Παντοδύναμο Θεό, πού έπεφέρετο υπεράνω του σκότους και είπε: «»Γενηθήτω φως» και έγένετο φως» .
Να λέτε με θείο έρωτα και ενθουσιασμό:
«Δόξα σοι τω δείξαντι το φώς, δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν άνθρώποις ευδοκία.
»Υμνούμέν σε, εύλογούμέν σε, προσκυνούμε σε, δοξολογούμέν σε, εύχαριστούμέν σοι δια την μεγάλην σου δόξαν».
Πω, πω, τί έχει να πει ή Δοξολογία, μεγάλη ή Δοξολογία, μεγάλο πράγμα, ή πιο ωραία προσευχή! Θεέ μου, αχρείοι δούλοι Σου έσμέν οι ταπεινοί και ανάξιοι να Σε υμνούμεν και να Σε δοξάζομεν. Ή μεγάλη Σου άγαθότης μας αξιώνει, όμως, σε αυτήν την χαρά.
Σύ πού Σε ύμνούσιν άγγελοι, αρχάγγελοι, άρχαί, κυριότητες, τα σεραφείμ και τα χερουβείμ και πάσαι αί ούράνιαι δυνάμεις αγγέλων και αρχαγγέλων.
«Ιδετε ποταπήν άγάπην δέδωκεν ήμίν ό πατήρ, ίνα τέκνα Θεού κληθώμεν δια τούτο ό κόσμος ου γινώσκει ημάς, ότι ουκ έγνω αυτόν. Αγαπητοί, νυν τέκνα Θεού έσμεν και ούπω έφανερώθη τί έσόμεθα οίδαμεν δέ ότι, εάν φανερωθη, όμοιοι αύτώ έσόμεθα, ότι οψόμεθα αυτόν καθώς εστί» .
Διαβάστε μου τώρα τί λέει ό Ιερός Αυγουστίνος για την θεία χάρι.
— «…βλέπω καλά ότι το καθετί είναι δικό σου δώρο και πώς χωρίς εσένα πράξομε τίποτα δεν μπορούμε.
Γιατί, εάν σύ, Κύριε, δεν φυλάξεις την κάθε πόλη, μάταια οι φύλακες της αγρυπνούν…
»Γιατί, έστω κι αν είχα ποτέ κάποιο αγαθό, από σένα το είχα.
Κι ότι κι αν έχω, δικό σου είναι η το χω, γιατί το έλαβα από σένα».
— Είδατε πώς τα αισθάνεται όσα γράφει; Μη νομίσετε ότι αυτά είναι φιλολογίες ή κενά, χωρίς περιεχόμενο λόγια. Βγαίνουν από τα βάθη της καρδιάς του. Είδατε πόση μετάνοια έχει και πόσο ταπεινώνεται; Τον χαρίτωσε ό Κύριος με τη μετάνοια. «Κύριε Ιησού Χριστέ…». «Όσα λέγει ό Αυγουστίνος δεν είναι δικά του. Είναι της θείας χάριτος. Είναι από την Αγία Γραφή. Γι’ αυτό ό Αυγουστίνος έχει τόσο μεγάλο πλούτο. Έχει χωνέψει την Αγία Γραφή. «Ότι λέγει, το λέγει από κει. Πείτε μου τα περιεχόμενα. Θα μου διαβάσετε το «Περί θείας εξυμνήσεως»;
— «…Δέν είμαστε εμείς πού σε υμνούμε, αλλά σύ εσέ, διά σου και διά σε.
Για μας ύμνος είσαι σύ, γιατί τότε βρίσκομε τον ύμνο τον αληθινό, όταν τον έχομε πηγαίον από σένα…
»Γιατί εσύ, ό αίνος ό αληθινός, εμπνέεις την αίνεση την αληθινή.
Κι όσες φορές επιζητούμε αίνον, από άλλον οποιονδήποτε εκτός από σένα, τόσες φορές άποτυχαίνομε στον αίνο σου.
Γιατί είναι παροδικός εκείνος, ενώ αυτός πού είναι από σένα έχει αιώνια διάρκεια…» .
— Τί ωραία τα λέει ό Ιερός Αυγουστίνος! Σύ, ό άνθρωπος, δεν μπορείς. Ό Θεός σου τα λέγει, εκείνος σου βάζει στην καρδιά σου τούς ύμνους και τις δοξολογίες κι έπειτα τις απευθύνεις σ’ Εκείνον. Σύμφωνα με το γραφικό: «Το γαρ τί προσευξόμεθα, καθ’ ο δει, ουκ οιδαμεν, άλλ’ αυτό το Πνεύμα ύπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς άλαλήτοις».
ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ, ΧΑΝΙΑ 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου