Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Μη λες: «Δεν υπάρχει Θεός»! Περιορίσου να λες: «Εγώ δεν έχω Θεό»!

Αν δεν υπάρχει ο Ζων και Παντοδύναμος Θεός, και αν δεν είναι ισχυρότερος από τον θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μοναδικός πανίσχυρος Θεός. Και τότε κάθε ζωντανή ύπαρξη δεν είναι παρά ένα 

κλωτσοσκούφι του θανάτου. Ένα ποντικάκι στο στόμα της γάτας.

Μία φορά, αντικρούοντάς τον, του είπατε: «Ο Θεός υπάρχει. Για σένα δεν υπάρχει». Και δεν σφάλατε.

Γιατί εκείνοι που αποκόπτονται από τον Αιώνιο και Ζωοδότη Κύριο, εδώ στην γη αποκόπτονται από την ζωή την πραγματική. Αυτοί, ούτε εδώ, ούτε στην άλλη ζωή δεν θα γευθούν το μεγαλείο του Θεού και της πλάσης Του. Και καλλίτερα να μην είχαμε γεννηθή, παρά να είμαστε αποκομμένοι από τον Θεό.

Αν ήμουν στην θέση σου, θα του έλεγα τα εξής:

Κάνεις λάθος, φίλε μου! Ορθότερο θα ήταν, αν έλεγες: «Εγώ δεν έχω Θεό». Διότι το βλέπεις, ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω σου, που αισθάνονται τον Θεό, και γι’ αυτό το διακηρύττουν ότι υπάρχει Θεός. Λοιπόν, μη λες: «Δεν υπάρχει Θεός»! Περιορίσου να λες: «Εγώ δεν έχω Θεό»!

Κάνεις λάθος! Μη μιλάς σαν τον άρρωστο, που λέει ότι δεν υπάρχει πουθενά υγεία!

Σφάλλεις! Μοιάζεις με τον τυφλό, που λέει: «Δεν υπάρχει φως στον κόσμο». Όμως, φως υπάρχει. Και είναι διάχυτο παντού. Αυτός ο δυστυχής δεν έχει το φως του. Και θα μιλούσε σωστά, αν έλεγε: «Εγώ δεν έχω μάτια και δεν βλέπω το φως».

Κάνεις λάθος! Μιλάς σαν τον ζητιάνο, που λέει: «Δεν υπάρχει χρυσάφι στην γη». Μα χρυσάφι υπάρχει! Και επάνω στη γη! Και μέσα στη γη! Αυτός δεν έχει χρυσάφι! Το σωστό θα ήταν να έλεγε: «Εγώ δεν έχω χρυσό.»!

Κάνεις λάθος! Μοιάζεις με τον παλιάνθρωπο, που λέει: «Δεν υπάρχει καλωσύνη στον κόσμο»! Ενώ θα έπρεπε να πη: »Εγώ δεν έχω ούτε ίχνος καλωσύνης μέσα μου». Και όχι «δεν υπάρχει πουθενά καλωσύνη στον κόσμο»!

Αυτό να του ειπής και συ: «Συνάδελφε, κάνεις λάθος! Λάθος διακηρύττεις ότι δεν υπάρχει Θεός! Γιατί, όταν κάτι δεν το έχεις εσύ και δεν το γνωρίζεις εσύ, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πουθενά και ότι δεν το έχει κανείς! Ποιος σού έδωσε το δικαίωμα να μιλάς εκ μέρους όλου του κόσμου; Ποιος σού έδωκε την άδεια να διακηρύττης, ότι την δική σου αρρώστια την έχουν όλοι; ότι όλοι έχουν την δική σου πλάνη;

Φωνάζεις ότι δεν υπάρχει Θεός! Το διακηρύττεις σε όλο τον κόσμο! Πολεμάς την αλήθεια! Εκείνοι που δεν θέλουν να ζούν για τον Θεό, είναι ελάχιστοι. Αλλά και γι’ αυτούς ο Θεός υπάρχει! Και τους περιμένει. Μέχρι την τελευταία τους πνοή σ’ αυτή την γη! Και μόνο αν δεν φροντίσουν να μετανοήσουν, έστω στην τελευταία τους στιγμή, μόνο τότε ο Θεός στην άλλη ζωή θα παύση να υπάρχη γι’ αυτούς. Και θα τους διαγράψη από το βιβλίο της ζωής.

Γι’ αυτό σε παρακαλώ, φίλε μου. Για το καλό της ψυχής σου. Για τα επουράνια αγαθά. Για τα δάκρυα που έχυσε ο Χριστός και τις πληγές που δέχθηκε για όλους μας. 

Άλλαξε μυαλό! Μετανόησε! Διορθώσου! Και γύρισε στην Εκκλησία μας»!