Γεννήθηκε στη Χίο την 1η Ιουλίου του 1869 και έλαβε κατά τη βάπτισή του το όνομα Αργύριος.Μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό Σχολείο, ο Αργύριος δεν συνέχισε τις σπουδές, προφανώς για οικονομικούς λόγους, ή από κάποια βαθύτερη απόφασή του να επιλέξει υπεράνω της κοσμικής σοφίας τη Θεία σοφία.
Όταν μεγάλωσε εκάρη μοναχός στη Σκήτη των αγ. Πατέρων στο Προβάτιο Όρος από τον Ηγούμενο Παχώμιο, λαμβάνοντας το όνομα Άνθιμος. Σαν ασκητής, πλέον, επέδειξε μεγάλο ζήλο για άσκηση και δεχόταν, έτσι, καθημερινώς τις επιθέσεις του διαβόλου.
Δεχόταν όμως και τις επισκέψεις των πιστών που ζητούσαν καθοδήγηση από τον όσιο. Με αποτέλεσμα να γυρνούν όλοι στις πόλεις και στα χωριά τους «φρονιματισμένοι, μετανοημένοι, μαθαίνοντας να προσεύχονται, να νηστεύουν, να αγωνίζονται κατά των δαιμόνων και των κακών παθών».
Κι όλοι αυτοί, με μια φωνή, ζητούσαν, απαιτούσαν από τον Μητροπολίτη Χίου να τον χειροτονήσει ιερέα για να μπορούν έτσι όλοι αυτοί οι πιστοί να εξομολογούνται και να προστρέχουν στον Άνθιμο με σκοπό να ανοίξουν κάτω από το πετραχείλι του τις καρδιές τους και να ελευθερωθούν από το βάρος των αμαρτιών τους. Και η χειροτονία θα πραγματοποιούνταν αν δεν έπρεπε να λυθεί πρώτα ένα πρόβλημα.
Ο Άνθιμος δεν είχε τα τυπικά, όπως λέμε, προσόντα για να γίνει ιερεύς. Ήταν, ως ελέχθη, αγράμματος. Γι αυτό ο Μητροπολίτης Χίου δεν τον χειροτονούσε. Η λύση όμως βρέθηκε. Ο ευσεβής και ευκατάστατος ανάδοχός του Στέφανος Διοματάρης τον κάλεσε στο Αδραμύττιο της Μ. Ασίας.
Πήγε το 1910 και σε λίγους μήνες, αφού έμαθε όσα ήταν απαραίτητα, χειροτονείται διάκονος και αργότερα ιερεύς.Ο άγιος Άνθιμος, ο οποίος προσφάτως (1992) αγιοποιήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, έπειτα από πρόταση του Μητροπολίτου Χίου κ. Διονυσίου και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, αποδεικνύει περίτρανα ότι ο κληρικός οφείλει να είναι άνθρωπος θυσίας. Δεν έχει σημασία αν είναι ολίγων γραμμάτων, ο Θεός θα του δώσει φώτιση, εάν είναι ζηλωτής ποιμένας, για να ποιμάνει σωστά τα λογικά πρόβατα της ενορίας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου