Ὁ ὅσιος Πορφύριος, ὅπως καί ὅλοι οἱ σύγχρονοι ἅγιοι, ἦταν ἀντίθετος μέ τήν καταφυγή στούς ψυχολόγους ἐφ΄ ὅσον δέν ὑπάρχει ὀργανικό πρόβλημα.
Ἡ καταφυγή σέ ψυχολόγους-νευρολόγους μετά ἀπό διαζύγιο ἤ ἄλλο ψυχολογικό τραυματισμό ὁδηγεῖ σέ ψυχολογική κατάρρευση. Ὁ ἅγιος συνιστοῦσε ἀντί γιά τήν ψυχανάλυση τήν «θεία ψυχανάλυση» δηλαδή τήν καλή Γενική ἐξομολόγηση.
Ἐπίσης γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς κατάθλιψης καί ὅλων τῶν ψυχολογικῶν εἶναι ἀναγκαῖο νά ταπεινωθεῖ ὁ ἄνθρωπος καί νά καλλιεργήσει τόν Θεῖο Ἔρωτα32. Βεβαίως ὅταν ἦταν ἀδύνατο νά βοηθηθεῖ ὁ ἄνθρωπος μόνο μέ τά πνευματικά φάρμακα, τότε ὁ ὅσιος παρέπεμπε τόν ὀργανικῶς πάσχοντα στόν εἰδικό ψυχίατρο.
Μέ τά διαζύγια, παρατηροῦσε, οἱ σύζυγοι «τραυματίζονται ψυχολογικά καί ...τρέχουν σέ ψυχολόγους καί νευρολόγους. Ποτέ, βρέ, σ’ αὐτούς. Ποτέ! Ἀκούεις; Δίνουν ψυχοφάρμακα γιά τά νεῦρα καί μ’ αὐτά ναρκώνουν τούς ἀνθρώπους καί μένουν σκυφτοί καί ἀμίλητοι. Κι ἔτσι σιγά-σιγά καταρρέει ἡ ὑγεία τους, εἶπε χαρακτηριστικά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου