Άγιοι Επτά Μακκαβαίοι, η μητέρα τους Σολομονή και ο διδάσκαλός τους Ελεάζαρος

Τα ονόματα των Επτά Μακκαβαίών είναι: Αβείμ (ή Άβιβος), Αντώνιος (ή Αντωνίνος) ,Γουρίας, Ελεαζάρος, Ευσέβωνας, Αχείμ, Μάρκελλος (ή Σάμωνας, ή Εύλαλος ή Μάρκος).

Γεώργιος Δ. Παπαδημητρόπουλος, Φιλόλογος-Θεολόγος, τ. Λυκειάρχης

Οι επτά άγιοι μάρτυρες Μακκαβαίοι, η μητέρα τους Σολομονή και ο δάσκαλός τους Ελεάζαρος ζούσαν κατά την εποχή του βασιλιά Αντιόχου Δ’ του Επιφανούς (175-163 π.Χ.), αδελφού του Σελεύκου Δ’ του Φιλοπάτορος. Ο Αντίοχος, αφού εξόντωσε και αιχμαλώτισε όλο το έθνος των Εβραίων περί το 168 π.Χ., ανάγκαζε με κάθε τρόπο το λαό αυτό να αρνηθεί την πάτρια θρησκεία του και να ασπαστεί την ειδωλολατρεία. Ειδικά μάλιστα πρόσ­ταζε να τρώνε χοιρινό κρέας, κατά παράβαση του Μωσαϊ­κού Νόμου. Στην προσταγή όμως αυτή του τυράννου απείθησαν οι επτά Παίδες, η μητέρα τους Σολομονή και ο δά­σκαλός τους Ελεάζαρος μένοντας σταθεροί και ακλόνητοι στην πάτρια πίστη τους.

Επειδή λοιπόν αυτοί δεν πειθάρχησαν στην προσταγή του βασιλιά, εκείνος εξαγριώθηκε και πρόσταξε την τιμω­ρία τους. Έτσι, τον μεν πρεσβύτη Ελεάζαρο, αφού του έδεσαν τα χέρια πίσω, τον χτύπησαν βάναυσα και ανελέητα. Έπειτα του έριξαν μέσα στη μύτη δυσώδεις και καυ­στικούς χυλούς και στη συνέχεια τον έβαλαν πάνω σε με­γάλη φωτιά. Εκεί ο σεπτός πρεσβύτης, αφού ευχήθηκε το αίμα του και ο θάνατός του να γίνουν λύτρωση και ελευ­θερία του έθνους του, παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Θεού.

Τους δε αγίους επτά Παίδες ο τύραννος πρόσταζε και τους οδήγησαν ενώπιόν του και τους τιμώρησε καθέναν κατά την τάξη της ηλικίας του. Για το βασανισμό και τη θανάτωσή τους χρησιμοποίησε αρθρέμβολα (στρεβλωτικά όργανα), τροχούς με περόνες, ακόντια και πυρ. Οι μακαρι­στοί επτά Παίδες υπέμειναν καρτερικότατα τα βασανιστή­ρια και, έτσι, ούτε τα πάτρια έθη αρνήθηκαν ούτε το νομοθέτη Θεό αντάλλαξαν με την πρόσκαιρη ζωή. Με τον τρό­πο δε αυτό απέδειξαν ότι ο κυρίαρχος λογισμός δεν νικιέ­ται από παθήματα και βασανιστήρια. Έτσι λοιπόν οι άγιοι αυτοί Μακκαβαίοι Παίδες έλαβαν από το Θεό τους αμάραντους στεφάνους της καρτερίας τους.

Ύστερα από αυτά η μητέρα τους Σολομονή, αφού εί­δε ότι και τα επτά της παιδιά «ετελειώθησαν» και μη ανεχόμενη να την πιάσει ανθρώπινο χέρι να τη ρίξει στο πυρ, έπεσε μόνη της στις φλόγες. Έτσι λοιπόν η ηρωίδα αυτή της πίστεως παρέδωσε το πνεύμα της στο Θεό.

(Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου, Με τους Αγίους μας -Μήνας Αύγουστος, εκδ. Αποστ. Διακονία, σ. 6-8)

Πηγή