Η σχέση μεταξύ των δύο αγίων, ήταν σχέση αγάπης και πνευματικής επικοινωνίας. Ήρθε κάποτε εδώ ο Πατήρ Παΐσιος, στο κελάκι που είχε το πρώτο σπιτάκι ο πατήρ Πορφύριος και αφού είπαν ό,τι είπαν, έφυγε ο πατήρ Παΐσιος.
Τότε πήγα εγώ έτσι γεμάτος περιέργεια στον πατέρα Παΐσιο και του λέω: «τι είπατε γέροντα; Τι είπατε;». Μου είπε με αφοπλιστική απλότητα: «ε, το: “Κύριε Ιησού Χριστέ” λέγαμε∙ τι είπαμε;».
Εγώ περίμενα να είχαν πει για το 666, για τους δώδεκα επισκόπους, για θέματα εκκλησιαστικά και τέτοια (γέλια δικαστή). Αλλά αυτοί έκαναν προσευχή. Βρήκαν ευκαιρία να συμπροσευχηθούν, να «συμπνευματιστούν» στην προσευχή.
Εγώ περίμενα να είχαν πει για το 666, για τους δώδεκα επισκόπους, για θέματα εκκλησιαστικά και τέτοια (γέλια δικαστή). Αλλά αυτοί έκαναν προσευχή. Βρήκαν ευκαιρία να συμπροσευχηθούν, να «συμπνευματιστούν» στην προσευχή.
Από την αφήγηση του Γεώργιου Αρβανίτη, συνταξιούχου δικαστικού.
"Ο δικός μας Παΐσιος" των Αντώνη Μακατούνη και Κώστα Παππά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου