Πριν από έξι με επτά χρόνια, ένα πολύ κοντινό συγγενικό μου πρόσωπο, λόγω χειρουργικής αφαίρεσης μεσοσπονδύλιου δίσκου στον αυχένα, δεν μπορούσε να στρίψει δεξιά το κεφάλι του. Μόνον ελάχιστα.
Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988).
Είχε και πόνους στον αυχένα, μόλις έκανε προσπάθεια να στρίψει λίγο το κεφάλι του. Τον πονούσα και λυπόμουν κατάκαρδα που βασανιζόταν τόσο πολύ, νέος άνδρας.
Σε κάποια στιγμή έκανα ενδόμυχη ευχή προς τον Κύριο των Δυνάμεων και Τον παρεκάλεσα να λύσει αυτό το πιάσιμο του σβέρκου και να το μεταφέρει σε μένα. Την επομένη μέρα το θαύμα έγινε.
Ο άνθρωπός μου ξύπνησε κατά πολύ ελαφρύτερος και χωρίς πόνους, εγώ δε σηκώθηκα από την στρωμνή μου με μαγκωμένο τον σβέρκο.
Δεν μπορούσα να στρίψω το κεφάλι δεξιά, παρά μόνον λίγο. Το έλεος του Ιησού Χριστού δεν επέτρεψε να μου δοθεί και ο πόνος. Τα χρόνια πέρασαν, είχα συνηθίσει στο πρόβλημα μου αυτό.
Είχα λησμονήσει και τελείως την αιτία. Νόμιζα ότι είχαν πιάσει άλατα οι σπόνδυλοι του αυχένα. Λίγο περίεργο, γιατί η μνήμη μου λειτουργεί καλά.
Ωστόσο, φαίνεται ότι λειτούργησε ο πνευματικός νόμος που λέει: “Κάνε το καλό και ξέχασέ το”. Πριν κάμποσους μήνες από σήμερα ήλθα και πάλι σε σας, πάτερ Ζωσιμά, και με σταυρώσατε με τον σταυρό του γέροντος Σίμωνος και έγινα καλά. Γιατρεύτηκα από εκείνη την ώρα από σοβαρή ζημιά και στα δύο γόνατα από πέσιμο.
Την επόμενη μέρα, ενώ ήμουν όρθιος, ήρεμος, στην κουζίνα του σπιτιού μου, άκουσα ένα κρακ από την περιοχή του σβέρκου, κάτι σαν δυνατό ήχο από ξεκλείδωμα. Τι να πω; Αυτά είναι τα θαυμάσια του Θεού. Κατάλαβα αμέσως τι έγινε, σαν από κάπου ή κάποιον να φωτίσθηκα και έστριψα το κεφάλι μου δεξιά και έστριψε ολόκληρο, ίσαμε 90 μοίρες, που δεν έστριβε ούτε για 10.
Ταυτόχρονα επανήλθε στη μνήμη μου και η αιτία αυτού του μαγκώματος, του κλειδώματος του αυχένα μου. “Μέγας είσαι, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου” και “Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού”.
Για μια θεραπεία στα γόνατα ζήτησα την βοήθεια του ανθρώπου του Θεού, του Σίμωνος του Αβραμιαίου. Εκείνος μου έκανε δύο. Ευχαριστώ τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Ευχαριστώ τον πατέρα Σίμωνα.
Από το βιβλίο του Μοναχού, π. Ζωσιμά, “Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988), Μαρτυρίες για τη ζωή και το έργο του”, τόμος Ε’.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου