† Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ
Όταν ο ιερεύς, αγαπητοί μου αδελφοί, κάνει απόλυση της θείας Λειτουργίας και κάθε άλλης ακολουθίας, μνημονεύει μετά τον Χριστό διαφόρους αγίους, ήτοι την Παναγία Μητέρα του Χριστού, τον Τίμιο Σταυρό, τους Αγγέλους, τον Τίμιο Πρόδρομο τον Βαπτιστή,
τους Αποστόλους, τους Μάρτυρας, τους οσίους Πατέρας, τους αγίους της ημέρας και στο τέλος όλους τους αγίους. Οπότε φαίνεται καθαρά, ότι ο Τίμιος Πρόδρομος βρίσκεται σε υψηλή θέση, ήτοι μεταξύ της Παναγίας και των Αποστόλων. Και αυτό δείχνει την μεγάλη σημασία που δίνει η Εκκλησία στο πρόσωπο του Τιμίου Προδρόμου.
Εάν κάθε άνθρωπος με την έλευσή του στην ζωή έχει έναν βαθύ σκοπό να γίνη άγιος, να εισέλθη στην Βασιλεία του Θεού, ο Τίμιος Πρόδρομος μαζί με αυτό τον γενικό σκοπό, είχε και ένα άλλο ίδιαίτερο σκοπό, που ήταν να προετοιμάση τους ανθρώπους για να υποδεχθούν τον Χριστό. Γι’ αυτό και ονομάστηκε Πρόδρομος. Η γέννησή του ήταν καρπός προσευχής και ιδιαίτερης ενέργειας του Θεού. Ο τρόπος που μεγάλωσε ήταν θαυμαστός, αφού από ηλικίας τριών ετών ζούσε στην έρημο. Το έργο του ήταν μεγάλο, αφού κήρυττε την μετάνοια και οδηγούσε τον λαό σε αυτήν, ήταν πράγματι “τών προφητών σεβασμιώτερος”. Η συνάντησή του με τον Χριστό, έδειξε όλο το μεγαλείο της ταπεινώσεώς του. Αλλά και ο τρόπος της εξόδου του από την ζωή αυτή υπήρξε μεγαλειώδης. Ήλεγξε την αμαρτία του Ηρώδου δημοσίως, και στην συνέχεια αξιώθηκε μαρτυρικού θανάτου. Έτσι, λοιπόν, στο πρόσωπό του συγκεντρώνονται τα γνωρίσματα όλων των αγίων, ήτοι η ζωή των Ασκητών, το έργο των Αποστόλων, η όραση των Προφητών και η ομολογία και το θάρρος των Μαρτύρων.
Όλοι οι γνωστοί άγιοι είχαν κάποιο βιογράφο που παρουσίασε τις αρετές τους και την μεγαλειώδη ζωή τους. Ο Τίμιος Πρόδρομος, όμως, δεν έχει ανάγκη βιογράφων, γιατί έχει την μαρτυρία του Χριστού. Αυτό λέγει το απολυτίκιο του Τιμίου Προδρόμου: “Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων, σοί δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε”. Και πράγματι ο Χριστός τον εμακάρισε με τα πιο δυνατά λόγια. Μεταξύ των άλλων είπε: “Ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού”. (Ματθ. ια’, 11). Αυτό σημαίνει ότι κανένας άλλος δεν ανεφάνη στην ιστορία μέχρι τότε, μεγαλύτερος από τον Πρόδρομο. Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει ότι ο Χριστός είπε αυτό τον λόγο “διά το της αξίας αυτού μέγα και επηρμένον ως επί βασιλέως περιφανούς ή φυτού ευανθούς”. Ο δε άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: “Ουκ έτεκε γυνή τούτου μείζονα”.
Όταν ο Χριστός μακαρίζει έναν άνθρωπο, τότε δεν χρειάζεται άλλος μακαρισμός από τους ανθρώπους. Εάν όλοι οι άνθρωποι μας επαινούν, αλλά ο Χριστός δεν μας αποδέχεται, τότε δεν μας ωφελεί απολύτως τίποτε. Αντίθετα, εάν ο Χριστός μας μακαρίζει, τότε αυτό συνιστά την σωτηρία μας, έστω κι’ αν μας περιφρονούν όλοι οι άνθρωποι.
Πρέπει να επιδιώκουμε να ακούσουμε τον μακαρισμό του Χριστού, τότε που θα ομολογήση έμπροσθεν του Πατρός Του εκείνους, που έζησαν μαζί Του και όχι να αγωνιζόμαστε να έχουμε τους μακαρισμούς και τους επαίνους των ανθρώπων. Και αυτό θα το επιτύχουμε αν ζούμε την ζωή και την πολιτεία, την ησυχία και την ομολογία που είχε ο Τίμιος Πρόδρομος, του οποίου ας έχουμε τις ικεσίες του προς τον οικτίρμονα Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου