Υπό ΝΙΚΟΛΑΟΥ Δ. ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ Ιατρού Χειρουργού Θώρακος Επίκουρου Καθηγητή Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής
Αφορμή για την παρούσα ομιλία-άρθρο, μας έδωσε μια ομιλία με τον ίδιο τίτλο και ανάλογο περιεχόμενο, που δόθηκε πριν από σαράντα ένα χρόνια (1978),από τον αείμνηστο καθηγητή της Αναισθησιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης ,Σπυρίδωνα Μακρή.
Και η ομιλία αυτή (η οποία εκτυπώθηκε και διανεμήθηκε τότε σε ολόκληρη την Ελλάδα),αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, από τον χρόνο , στον οποίον δόθηκε ,αλλά και από την διαδρομή του προσώπου, από το οποίο δόθηκε. Την περίοδο της δεκαετίας του ‘70 (αμέσως μετά την μεταπολίτευση),η ομολογία πίστεως ,προκαλούσε τουλάχιστον χαμόγελα, αν όχι χλεύη. Ο πανεπιστημιακός χώρος, ήταν ένας χώρος «επικίνδυνος», για τέτοια θέματα, όπως και τώρα. Κι όμως ο αείμνηστος καθηγητής ΤΟΛΜΗΣΕ. Άνθρωπος ενταγμένος στα μαθητικά του χρόνια στην ΕΠΟΝ και το ΕΑΜ, επέστρεψε ,όπως ο ίδιος ομολογεί στην πορεία της ζωής του, στον Νικητή του Θανάτου. Και δεν διστάζει να καταθέσει την επιστημονική του μαρτυρία σ’αυτό το θέμα, που είναι εκείνο που βασανίζει κάθε άνθρωπο. Κι αυτό γιατί σε αυτόν τον κόσμο «βλέπομεν δι ‘ εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον». Στην ιερή μνήμη του καθηγητή Σπ.Μακρή αφιερώνεται αυτή η προσπάθεια. Δεν τον είχαμε καθηγητή γιατί σπουδάσαμε στην Αθήνα. Όμως μας δίδαξε το χρέος της ομολογίας.
Στην Α΄Κορ.ιε 13-14,ο Απόστολος Παύλος διακηρύσσει: «Αν δεν υπάρχει Ανάσταση νεκρών, τότε ούτε ο Χριστός έχει αναστηθεί. Κι αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, τότε το κήρυγμά μας είναι χωρίς νόημα, το ίδιο και η πίστη σας». Και έτσι, εμείς που πιστεύουμε στο Χριστό, είμαστε οι πιο δυστυχισμένοι απ’ όλους τους ανθρώπους, γιατί πιστεύουμε σ’ ένα ψέμα, μια ουτοπία. Και κάνουμε κάποιες θυσίες χωρίς κανένα νόημα. Έτσι απλά π.χ. τηρούμε μακροχρόνιες νηστείες. Γιατί; γιατί κάποιοι πανέξυπνοι ψαράδες, με αρχηγό ένα μαραγκό, κατάφεραν είκοσι ένα αιώνες τώρα, να παραμυθιάζουν τον κόσμο και τουλάχιστον 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι να ακολουθούν τις δοξασίες τους, πάνω από έντεκα εκατομμύρια τους τρείς πρώτους αιώνες, να έχουν πεθάνει στις ρωμαϊκές αρένες, να έχουν σφαγιασθεί, να έχουν πριονισθεί και να έχουν περιπλανηθεί στα όρη τα σπήλαια και τις οπές της γης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου