Ο Τίμιος Πρόδρομος ζούσε τον τέλειο ησυχαστικό τρόπο ζωής

Σύναξη του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου
και Βαπτιστού Ιωάννου

Εορτάζει στις 7 Ιανουαρίου.

«Μη φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου, και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην·14 και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις, και πολλοί επί τη γεννήσει αυτού 

χαρήσονται.15 έσται γαρ μέγας ενώπιον του Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού,16 και πολλούς των υιών Ισραήλ επιστρέψει επί Κύριον τον Θεόν αυτών·17 και αυτός προελεύσεται ενώπιον αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλιού, επιστρέψαι καρδίας πατέρων επί τέκνα και απειθείς εν φρονήσει δικαίων, ετοιμάσαι Κυρίω λαόν κατεσκευασμένον…εγώ ειμι Γαβριήλ ο παρεστηκώς ενώπιον του Θεού, και απεστάλην λαλήσαι προς σε και ευαγγελίσασθαί σοι ταύτα.» Λουκ. 1,13-17,19.

Όταν ακούς, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι απεστάλη από τον Θεό μην νομίζης ότι τίποτε από όσα λέει εκείνος είναι ανθρώπινο. Γιατί δεν ομιλεί πράγματα δικά του, αλλά εκείνου ο οποίος τον απέστειλε, γι’ αυτό, άλλωστε, και προσαγορεύεται άγγελος. Το προσόν του αγγέλου είναι ότι δεν λέει τίποτε δικό του .

«Επειδή δε δεν ήταν άξιος ο κόσμος, διέμενε «εξ απαλών ονύχων» (βρέφος), θα λέγαμε, συνεχώς στην έρημο, ζώντας βίο απλό, αμέριμνο, απέριττο, χωρίς λύπη, αμέτοχο από τιποτένια πάθη, ανώτερο από την τιποτένια και υλιστική ηδονή, που κολακεύει μόνο το σώμα και τις σωματικές αισθήσεις· ζώντας μόνο διά τον Θεό, βλέποντας μόνο τον Θεόν, έχοντας τρυφή του τον Θεό. Ζούσε σαν σ’ ένα τόπο ανυψωμένο από την γη… ». Ζούσε τον τέλειο ησυχαστικό τρόπο ζωής…

Ο Τίμιος Πρόδρομος ζούσε, όπως αναφέρεται στο Λειμωνάριο του Ιωάννου Μόσχου* , στο σπήλαιο και ο τόπος εκείνος ονομάζετο της Σάψας. Αριστερά του βρίσκεται ο χείμαρος Χωράθ, είναι το μέρος που έστειλε ο Θεός τον Ηλία τον Θεσβίτη κατά τον καιρό της αβροχίας. (Γ΄Βασιλ. Ιζ, 3).

Κάποιος γέροντας από τη μονή του αββά Ευστοργίου, θέλησε να πάη για να προσκυνήση στο Όρος Σινά. Στο δρόμο τον έπιασαν ρίγη και πυρετός και αναγκάστηκε να βρη μία σπηλιά για να αναπαυθή. Πέρασαν τρεις ημέρες και ο γέροντας δεν μπορούσε να κινηθή. Βλέπει στον ύπνο του κάποιον που του έλεγε: «Πες μου γέροντα που θέλεις να πας;»

Απαντά σ’ αυτόν που παρουσιάστηκε: «Στο Όρος Σινά». Του λέγει ο άλλος: «Μη, σε παρακαλώ, μην πηγαίνεις». Ο γέροντας δεν πείστηκε. Την επόμενη νύχτα του παρουσιάζεται ξανά ο ίδιος με το ίδιο παρουσιαστικό και του λέει: «Τι θέλεις καλόγερε, να κουραστής; Άκουσέ με και μην πηγαίνεις πουθενά».

Του λέει ο γέροντας: «Και εσύ ποιος είσαι;»

Του απαντά ο εμφανισθείς: «εγώ είμαι ο Ιωάννης ο Βαπιτστής· και γι’ αυτό σού λέω να μην πας πουθενά, γιατί τούτο το μικρό σπήλαιο είναι μεγαλύτερο από το Όρος Σινά. Επειδή πολλές φορές ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ήρθε σε τούτο να με επισκεφτή. Δωσ’ μου λοιπόν τον λόγο σου ότι θα κατοικήσης εδώ κι εγώ σου δίνω την υγεία». Ο γέροντας δέχτηκε και έμεινε μέχρι τέλους της ζωής του.

Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος έγινε πρότυπο των ησυχαστών μοναχών. 

(Αντιόχου Μοναχού προς Ευστάθιον, περί ησυχίας ).

«Ο μοναχός που αγαπά την ησυχία αγαπάται από τον Θεό, επειδή και αυτός, αγαπώντας τον Θεό, θέλει μόνο με Αυτόν να συνομιλή μέσω της καθαράς προσευχής, και ενώ ζεί στην γη, φαντάζεται τα ουράνια. Γιατί όλος ο νούς φροντίζει το πως να αρέση στο Θεό και να γίνη ναός του Αγίου Πνεύματός του. Ο μοναχός αυτός κλίνει πάντοτε τον αυχένα του κάτω από τον ελαφρό και καλό ζυγό του Χριστού και, παραβλέποντας όλα τα ορατά, ποθεί τα αόρατα, ή, καλύτερα, τα υπομένει όλα ποθώντας τον αόρατο σαν να τον βλέπη. Οι μοναχοί αυτοί συναγωνίζονται με την ζωή τους, τους αγγέλους επιδιώκοντας πάντοτε την έρημο, ώστε συνομιλώντας μέσα στην ησυχία και αμεριμνησία με τον Θεό, να καταστήσουν τον νου τους ακηλίδωτο καθρέπτη, παρόμοιο με τον νου του Πρόδρομου και Βαπτιστή του Κυρίου Ιωάννη.

Ο Ιωάννης εξέρχεται στην έρημο, για να προαναγγείλη εκεί την έλευση του Χριστού. Εκεί καθίσταται «φωνή βοώντος», φωνή διαμαρτυρίας για την αποστασία του λαού αλλά και πρόκληση για μετάνοια και προετοιμασία για να υποδεχθούν τον Μεσσία Χριστό.

Η έρημος ως θεία οδηγεί προς τον Θεό.

Βίος και Πολιτεία του Τιμιου Πρόδρομου και Βαπτιστή Ιωάννου, 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΑ, 

Έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα — Αγίου Όρους , σελ. 12.

«Την χείρα σου την αψαμένην την ακήρατον κορυφήν του Δεσπότου, μεθ’ ης και δακτύλω αυτόν ημίν καθυπέδειξας, έπαρον υπέρ ημών, Βαπτιστά, ως παρρησίαν έχων πολλήν» (Το χέρι σου που άγγιξε την πανάχραντη κορυφή του Δεσπότου, και με το δάκτυλο του οποίου χεριού μας Τον υπέδειξες, σήκωσε ψηλά για χάρη μας, Βαπτιστά, επειδή έχεις πολλή παρρησία ενώπιόν Του).

«Υψόθεν προσέβλεψας, σοφέ Ιωάννη Πρόδρομε, Πατρός την δόξαν την άρρητον, Υιόν εν ύδατι και το Πνεύμα είδες, κατελθόν ως πέλειαν, καθαίρον και φωτίζον τα πέρατα∙διό Τριάδος σε μυστιπόλον αναμέλποντες, σού τιμώμεν την θείαν πανήγυριν » (Με την χάρη του Θεού είδες, σοφέ Ιωάννη Πρόδρομε, την άρρητη δόξα του Πατέρα, τον Υιό μέσα στο νερό. Και το Πνεύμα είδες, που κατήλθε ως περιστέρι, και που καθαρίζει και φωτίζει τα πέρατα. Γι’ αυτό σε δοξολογούμε ως μύστη της Τριάδος και τιμάμε το θείο πανηγύρι σου).

Ύπερθεν ημάς νυν, μάκαρ, εποπτεύων, ταις σαις πρεσβείαις διαφύλαξον, τω θείω κηρύγματι επομένους σου, πανόλβιε, και διδαχαίς εμμένοντας, Πρόδρομε, τοις ενθέοις και σωτηρίοις σου δόγμασι. (Τώρα που ο άγιος Ιωάννης μας εποπτεύει από ψηλά, από την Βασιλεία του Θεού που βρίσκεται, ας τον παρακαλούμε με τις μεσιτείες του να μας διαφυλάσση έτσι, ώστε να ακολουθούμε αυτό το θείο κήρυγμά του και να μένουμε σταθεροί στις ένθεες διδαχές του και στα σωτήρια δόγματά του).

Πηγή