Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Ο νέος καθηγούμενος της Ιεράς Μονής τού Οσίου Γρηγορίου αρχιμανδρίτης π. Χριστοφόρος είχε μεταβεί στο παρελθόν αρκετές φορές στον σεβαστό Γέροντα Διονύσιο και τον συμβουλευόταν για πολλά καλογερικά θέματα. Πρόσφατα μας διηγήθηκε το εξής θαυμαστό γεγονός που αποδεικνύει το διορατικό χάρισμα του Γέροντα.
Ένας συγγενής του από την Κύπρο έδωσε το όνομα της κορούλας του, ηλικίας τότε πέντε ετών, σε πολλούς Αγιορείτες για να προσευχηθούν για την υγεία της, διότι ήταν σε κωματώδη κατάσταση. Με υπόδειξη του αγίου Καθηγουμένου τηλεφώνησε και στον Γέροντα Διονύσιο ζητώντες τις θερμές προσευχές του, αλλά ο Γέροντας, χωρίς χρονοτριβή, διότι τον φώτισε άμεσα το Άγιο Πνεύμα, του είπε ευθέως: «Δεν θα ζήσει. Θα πεθάνει το κορίτσι σου. Γι’ αυτό να ετοιμάσεις όλα τα απαραίτητα για την κηδεία του. Αυτή την εντολή έχω μέσα μου να σου πω από το Άγιο Πνεύμα». Και πράγματι το κορίτσι του πέθανε σε λίγες ημέρες. Ο πατέρας του κοριτσιού ήλθε αργότερα στο Άγιον Όρος. Έχοντας συνοδό του τον τότε ιερομόναχο π. Χριστοφόρο μετέβησαν μαζί να ευχαριστήσουν τον Γέροντα γι’ αυτή την πληροφορία. Άσχετα αν ήταν θλιβερή, όμως ήταν αποκαλυπτική τού θελήματος του Θεού. Ευχαρίστησαν τον Γέροντα, άφησαν και τα δώρα τους και επέστρεψαν ειρηνικοί.
Ο Κωνσταντίνος Βλαντ από χωριό έξω από την Σουτσεάβα, εργάτης σε κελλιά της Σκήτης Λάκκου, μας είπε για τον Γέροντα: «Πήγα να εξομολογηθώ. Έγραψα τα πταίσματά μου σε χαρτί. Στάθηκα μπροστά του χωρίς να ξέρω ότι είναι τυφλός. Πριν αρχίσω να διαβάζω, μου τα είπε όλα ο ίδιος. Κι αυτά που είχα ξεχάσει να σημειώσω, μου τα απεκάλυψε. Είχε πολλή αγάπη για όλους. Φιλοξενούσε όλους όσοι πήγαιναν στο Κελλί τους. Με εντυπωσίασε το φωτεινό και ειρηνικό του πρόσωπο, ενώ το αθώο παιδικό του χαμόγελο μου έδειξε την αγιοσύνη που κρυβόταν στην ταπεινή του καρδιά».
Ανάμεσα στους πολυθληθείς επισκέπτες του ερχόταν συχνά και ο Κογκολέζος ιερέας π. Θεότιμος, ο οποίος ζει με την οικογένειά του στην Αθήνα και είναι εφημέριος στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Σε ερώτηση του π. Θεοτίμου για την εξομολόγηση, ο σεβαστός Γέροντας Διονύσιος απάντησε: «Χωρίς την εξομολόγηση δεν μπορεί κανένας να σωθεί, διότι είμαστε όλοι αμαρτωλοί. Ο χριστιανός που έχει συνείδηση, όσες φορές και να πέσει στην αμαρτία, δεν πρέπει να απελπισθεί, αλλά να τρέξει αμέσως στην Εκκλησία και να εξομολογηθεί με ταπεινοφροσύνη. Να πούμε δηλαδή, «Θεέ μου, ήμαρτον! Άγιε Πνευματικέ, να με συγχωρήσεις, διότι πάλι έπεσα!» Και ο Θεός τότε μας συγχωρεί. Επίσης πρέπει να ξέρουμε ότι ο Θεός στη Δευτέρα Παρουσία Του δεν θα μας τιμωρήσει γιατί αμαρτήσαμε, αλλά γιατί δεν μετανοήσαμε και δεν εξομολογηθήκαμε. Όσο πιο συχνά εξομολογούμαστε, τόσο πιο κοντά πλησιάζουμε στον Θεό. Όταν αργούμε να εξομολογηθούμε, τότε είμαστε στην αγκαλιά του σατανά».
Ο π. Θεότιμος τον ερώτησε για την οικογένεια και την ανατροφή των παιδιών και ο Γέροντας τού απάντησε: «Οι νέοι που θέλουν να κάνουν χριστιανική οικογένεια πρέπει να είναι καθαροί. Να μην έχουν κάνει πριν τον γάμο τους σαρκικές αμαρτίες. Τότε τα παιδιά τους που γεννιούνται είναι όμορφα και άγια, διότι είναι καθαρά από καθαρούς γονείς».
Στην ερώτηση του π. Θεοτίμου για τον θεσμό του γάμου, ο Γέροντας του είπε: «Η Εκκλησία ενώνει τους δύο σε μία σάρκα, δηλαδή, ο ένας να έχει τον άλλον στην καρδιά του. Αυτό σημαίνει ότι θα μείνουν έτσι ενωμένοι μέχρι το τέλος της ζωής τους. Πώς θα μείνουν ενωμένοι; Μόνο όταν η αγάπη τους είναι ειλικρινής και έχουν ειρήνη μεταξύ τους, ανοχή και υπομονή. Όταν στην οικογένεια ο άνδρας είναι αυστηρός και θέλει να γίνεται πάντοτε το θέλημά του, τότε δεν υπάρχει ειρήνη και ευτυχία στην οικογένεια. Είναι αλήθεια ότι ο εγωισμός όλα τα χαλάει, αλλά, όταν ο άνδρας κάνει υπομονή στη γυναίκα του, τότε εκείνη έρχεται στη θέση της και διορθώνεται. Ο θυμός στην οικογένεια είναι όπως τα κύματα των θαλασσών, που πότε είναι μικρά και πότε είναι μεγάλα. Όταν ο άνθρωπος αντιληφθεί ότι δεν μίλησε καλά, ζητάει συγγνώμη από τον άλλον και ταπεινώνεται».
Ο ευλαβής χριστιανός Εδουάρδος Γαβριέλ από τη Φωξάνη Ρουμανίας, μας είπε για τις συναντήσεις που είχε με τον Γέροντα Διονύσιο: «Ερώτησα τον Γέροντα για την ανατροφή των παιδιών και εκείνος μου είπε τα εξής: «Οι γονείς είναι υποχρεωμένοι για την ανατροφή των παιδιών τους. Δεν αρκεί μόνο να τα φέρουν στον κόσμο, αλλά και να ασχοληθούν μαζί τους. Να τους μάθουν τον νόμο και τις εντολές του Θεού. Εάν το κάνουν αυτό, θα έχουν πολύ μισθό από τον Θεό. Να μη τα αφήνουν στην τηλεόραση μόνα τους, για να τα ξεφορτωθούν, όπως λένε μερικοί, διότι τυπώνονται στον νου και στην καρδιά τους άσχημες εικόνες, τις οποίες κατόπιν δεν μπορούν να τις ξεχάσουν. Η τηλεόραση είναι βέβαια σπουδαίο πράγμα, φτιαγμένο με πολλή σοφία και μπορεί να δείχνει και καλά πράγματα, αλλά δυστυχώς πολύ περισσότερο δείχνει τα πάθη και τις αμαρτίες. Έτσι, όταν ο άνθρωπος κρατάει αμαρτωλές εικόνες στην καρδιά του, τότε όλο αμαρτίες θα κάνει. Και η τηλεόραση δεν κάνει κακό μόνο στα παιδιά, αλλά και στους μεγάλους. Εκτός από την τηλεόραση, τα παιδιά σας παρασύρονται και από τις κακές παρέες. Τότε μαθαίνουν όλα τα κακά και τα αισχρά. Για να οδηγήσετε τα παιδιά σας στην Εκκλησία, θα πρέπει εσείς οι γονείς να είσθε καλοί χριστιανοί. Όπως ο ιερέας και ο Επίσκοπος φροντίζουν για το ποίμνιό τους, έτσι και οι γονείς να αγωνιούν για τα παιδιά τους, φροντίζοντας όχι μόνο να πάρουν διπλώματα, αλλά να μάθουν και να εφαρμόζουν τις συμβουλές της Εκκλησίας. Οι γονείς έχουν μεγάλη πνευματική εξουσία επάνω στα παιδιά τους. Αν τα ευλογήσουν, είναι ευλογημένα κι από τον Θεό. Αν τα καταρασθούν θα είναι καταραμένα κι από τον Θεό. Οπότε τα παιδιά θα πρέπει να υπακούουν τους γονείς τους, για να είναι αγαπημένα κι από τον Θεό».
Πηγή: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης, «Αυθεντικές μαρτυρίες Αγιορειτών πατέρων και προσκυνητών για την προσωπικότητα του οσίου Γέροντα Διονυσίου του Ρουμάνου, Αγιορείτη ησυχαστή». Ομιλία στο Μοναχικό συμπόσιο προς τιμήν τού οσίου Γέροντα Διονυσίου του Ρουμάνου, Αγιορείτη ησυχαστή. Ιάσιο Ρουμανίας, 12-15 Νοεμβρίου 2015. (Αποσπάσματα.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου