Ὁ πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος γιά τόν πνευματικό του πατέρα Ἅγιον Νεκτάριον Αἰγίνης

Τόν Ἅγιο Νεκτάριο τόν εἶχα Πνευματικό πατέρα, ὅταν ἤμουν λαϊκός νέος, ἀλλά καί ὅταν ἔγινα Μοναχός καί Ἱερομόναχος, καί εἶχα εὐεργετηθῆ ὑπ᾽ αὐτοῦ καί ὁδηγηθῆ εἰς τήν πνευματική καί μοναχική πολιτεία. 

Καί ἀπό ἀνίατη ἀσθένεια, τήν ὁποία οἱ ἰατροί δέν μπόρεσαν νά θεραπεύσουν, ἐκεῖνος μέ ἐθεράπευσε· καί ἀπό κίνδυνο θανάτου, τόν ὁποῖον ὁ ἀνθρωποκτόνος διάβολος ἐπεχείρησε νά μοῦ προξενήσῃ, μέ ἔσωσε καί πολυτρόπως μέ ὠφέλησε... 

* * * 

Τό 1910, ἐπιστρέφοντας ὁ πατήρ Φιλόθεος ἀπό προσκύνημα στό Ἅγιον Ὄρος, ἐπισκέφθηκε κατά τά τέλη Αὐγούστου στήν Αἴγινα τόν πνευματικό του διδάσκαλο καί πατέρα, καί σημείωσε τά ἑξῆς: Ἀφοῦ καθήσαμε, ἄρχισε νά μέ καθοδηγεῖ στόν δρόμο τῆς ἀρετῆς, στήν κατώρθωση τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου. Τόν ἐρώτησα· πῶς θά μπορέσω, Πάτερ, νά ἀπαλλαγῶ ἀπό τήν θεομίσητη ὑπερηφάνεια, καί ἐκεῖνος μέ ἀγάπη 72 ὡς λέγει καί ὁ προφήτης Δαβίδ· «Ἔκκλινον ἀπό κακοῦ καί ποίησον ἀγαθόν». Ἐάν θέλης νά ἀπαλλαγῆς καί ἐσύ καί ἐγώ καί ὅλοι οἱ Χριστιανοί ἀπό τήν ἁμαρτία τῆς ὑπερηφάνειας, τήν μάνα καί γεννήτρια ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν καί πρόξενον ὅλων τῶν κακῶν, θά ἀπαλλαγοῦμε διά τῆς ταπεινοφροσύνης... 

* * * 

Ὅταν χειροτονήθηκα διάκονος καί ἱερεύς ἦλθα στήν Αἴγινα, ὅταν ζοῦσε ὁ πνευματικός μου πατήρ, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, καί τοῦ ἐζήτησα νά μέ εὐχηθῆ, νά μέ εὐλογήση καί νά μοῦ δώση τίς ἀναγκαῖες συμβουλές. Πάντοτε τό ἐνθυμοῦμαι καί δέν τό λησμονῶ. Πρῶτον ἔβγαλε τόν ξύλινον Σταυρόν, πού εἶχε πάντοτε μαζί του, καί μέ σταύρωνε· κατόπιν σήκωσε τήν δεξιά Του καί μέ εὐλόγησε λέγοντας: Νά εἶσαι ἐσαεί φιλόθεος καί ταπεινός. Αὐτές τίς δύο συμβουλές καί ἐγώ σοῦ δίδω· νά εἶσαι σέ ὅλη σου τήν ζωή φίλος τοῦ Θεοῦ, νά ἀγαπᾶς τόν Θεόν καί νά εἶσαι ταπεινός. 

* * * 

Στόν θεραπευθέντα θαυματουργικῶς τετραπληγικό Σταῦρο Καλκανδή, στίς 24 Αὐγούστου 1979, ἔγραψε: Ἐζήτησα διά προσευχῆς ἐνίσχυσιν ἀπό τόν Οὐράνιον Πατέρα Θεόν διά νά ἔλθω εἰς τήν τελετήν τῶν ἐγκαινίων τοῦ πανσέπτου Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, τόν ὁποῖον ὠκοδομήσατε εἰς τήν ἰδιαιτέραν πατρίδα σας Νεάπολιν τῆς Μονεμβασίας, διά τήν θαυματουργικήν θεραπείαν τῆς παραλύσεως, τήν ὁποίαν ὁ Ἅγιος σᾶς ἐχάρισεν. Ἀλλά ἀπό τόν Οὐράνιον Πατέρα ἔλαβον ἀπάντησιν· ἡ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Κατέφυγον εἰς τόν Πνευματικόν μου Πατέρα, Ἅγιον Νεκτάριον, καί 73 ἔλαβον τήν ἰδίαν ἀπάντησιν, ὅτι· καί εἰς ἐμέ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἐν ἀσθενείᾳ ἐτελειώθη, καί εἰς πάντας τούς δούλους Του. Μή ζήτει περισσότερον. Ὑπακοή Φιλόθεε... 

Τούτου ἕνεκεν ἀναγκάζομαι νά σᾶς πληροφορήσω νά μή στείλετε ἑλικόπτερον νά μέ μεταφέρη. Θά παρακολουθήσω τήν τελετήν νοερῶς· εἰ καί ἀπών τῷ σώματι θά εἶμαι παρών τῷ πνεύματι... 

* * * 

Ἐγώ ὁ ἐλάχιστος καί ἁμαρτωλός δέν ἔχω ἰδική μου γνώμη. Ἀκολουθῶ τήν γνώμη τοῦ Οὐρανίου μας Πατρός, ὁ Ὁποῖος τούς Ἁγίους Αὐτοῦ ἐθαυμάστωσε· «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ». 

Τόν Ἅγιο Νεκτάριο πρῶτος ὁ Θεός τόν ἀνέδειξε Ἅγιον καί ὕστερα οἱ ἄνθρωποι βλέποντες καί ἀκούοντες τά θαυμάσιά Του. Τόν ἔκαμε Ἅγιον γιά τήν ὁλόψυχη καί ὁλοκάρδια ἀγάπη πού εἶχε πρός τόν Θεό, τήν θερμή πίστη καί τήν μεγάλη του ταπείνωση. Ἐγώ, ὡς πνευματικόν Του τέκνον, πού τόν παρακολουθοῦσα καί στήν Ἀθήνα καί περισσότερο στήν Αἴγινα στό κελί του καί στήν Ἐκκλησία, ἀσπαζόταν τίς ἅγιες εἰκόνες γονατιστός, μερικές φορές προύμητα, πάντοτε ὅμως μέ δάκρυα. Πῶς τολμοῦν οἱ πάντολμοι συκοφάντες καί ψευτοκατήγοροι καί τόν κατηγοροῦν ὡς εἰκονομάχον! Ἄς ἐμφραγοῦν τά ἀπύλωτα αὐτῶν στόματα. Ἄς αἰσχυνθοῦν καί ἄς ἐντραποῦν. 

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ἐπειδή ἐδόξασε τόν Θεό εἰς τήν γῆ, ὁ Θεός τόν ἐδόξασε καί στήν γῆ, σέ ὅλη τήν οἰκουμένη καί στόν Οὐρανό. Τούς δέ ὑπερήφανους, φθονερούς καί συκοφάντες Του, ἡ Ἐκκλησία ἀναθεμάτισε καί ὁ Θεός θά τούς παραπέμψη εἰς τό αἰώνιον πῦρ, ἐάν δέν μετανοήσουν. 

Ἄς εὐχηθοῦμε νά τούς δώση ὁ Θεός καλή καί ἀλη- 74 θινή μετάνοια. Αὐτή εἶναι ἡ γνώμη μου καί αὐτήν νά ἀσπασθῆτε γιά νά ἔχετε καί τόν Ἅγιο Νεκτάριο βοηθό καί μεσίτη πρός τόν Θεό. (Ἐγράφη στίς 14 Φεβρουαρίου τοῦ 1980).