Κυριακή Ζ΄Λουκά - Η μυστική προσέγγιση του Ιησού Χριστού (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία)

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ Z´ ΛΟΥΚΑ

1. Τήν σημερινή ἡμέρα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τήν 28η Ὀκτωβρίου, ἐμεῖς πού κατοικοῦμε τήν εὐλογημένη αὐτή γωνιά πού λέγεται Ἑλλάδα, ἑορτάζουμεἰδιαίτερα τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Καί πάλιν εἴδαμε τήν Παναγία μας ὡς ὑπέρμαχο στρατηγό τοῦ ἔθνους μας! 

Δύο ἰσχυρά κράτη, ἡ Ἰταλία καί ἡ Γερμανία, ἐπετέθηκαν κατά τῆς πατρίδος μας, ἡ ὁποία δέν εἶχε ἅρματα πολλά καί τάκνς μεγάλα, ἀλλά δέν νίκησαν αὐτά. Νίκησε ἡ μικρή Ἑλλάδα. Γιατί ἔτσι; Γιατί οἱ στρατιῶτες μας καί ὅλος ὁ λαός μας προσευχόταν στήν Παναγία. Αὐτή ἦταν ἡ μαυροφόρα Ἐκείνη πού προπορευόταν στά ἑλληνικά στρατεύματα καί νίκησαν οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες μας.

2. Ἀλλά ἡ σημερινή Κυριακή λέγεται στήν ἐκκλησιαστική γλώσσα Ζ´ Κυριακή τοῦ Λουκᾶ. Ἡ εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε ἔλεγε γιά δύο θαύματα, μεγάλα θαύματα τοῦ Χριστοῦ. Τό ἕνα θαῦμα μιλοῦσε γιά τήν ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰαείρου καί τό ἄλλο θαῦμα μιλοῦσε γιά τήν θεραπεία τῆς αἱμορροούσης γυναίκας. Ὁ Ἰάειρος, πού ἦταν ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς τῶν Ἰουδαίων, εἶχε ἄρρωστη μία μονάκριβη θυγατέρα δώδεκα ἐτῶν περίπου. Καί παρεκάλεσε γονατιστός τόν Ἰησοῦ νά πάει σπίτι του γιά νά τήν θεραπεύσει. Φανταστεῖτε αὐτήν τήν σκηνή, ἀγαπητοί μου. Οἱ Ἰουδαῖοι μάχονταν τόν Ἰησοῦ Χριστό, δέν ἤθελαν νά τόν παραδεχθοῦν γιά Μεσσία. Ἀλλά ὁ ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς τῶν Ἰουδαίων, αὐτός γονάτισε μπροστά στόν Χριστό καί τόν παρεκάλεσε νά θαυματουργήσει γιά τήν κόρη του. Καί γιά τήν θερμή του προσευχή ὁ Χριστός πήγαινε στό σπίτι του, γιά νά κάνει καλά τήν βαρειά ἄρρωστη κόρη του.

3. Ἀλλά τήν ὥρα πού πήγαινε ὁ Ἰησοῦς στό σπίτι τοῦ Ἰαείρου, τόν ἀκολουθοῦσε πολύς λαός καί τόν συνέθλιβε. Τότε, λοιπόν, κάποια γυναίκα πού ὑπέφερε ἀπό αἱμορραγία, ἐδῶ καί δώδεκα χρόνια, καί εἶχε ξοδεύσει ὅλη της τήν περιουσία στούς γιατρούς, γιά νά θεραπευθεῖ, πλησίασε τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἄγγιξε τό ἔνδυμά του ἀπό πίσω, γιά νά μή γίνει ἀντιληπτή, καί ἀμέσως σταμάτησε ἡ αἱμορραγία της. – Καί τά δύο αὐτά πρόσωπα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, πλησίασαν τόν Χριστό γιά τό καλό τους, ἀλλά τόν πλησίασαν μέ ταπεινό καί μυστικό καί ὄχι μέ πομπώδη τρόπο. Ἔτσι πρέπει νά προσευχόμαστε, γιά νά γίνει ἡ προσευχή μας ἀκουστή ἀπό τόν Θεό. Ἡ προσευχή στά γόνατα, ὅπως ἦταν ἡ προσευχή τοῦ Ἰαείρου, εἶναι πράγματι προσευχή μέ ταπείνωση. Καί ἡ προσευχή, μέ τό νά ἀγγίξει μυστικά τόν Χριστό ἡ αἱμορροούσα γυναίκα, δεικνύει τό μυστικοπαθές πού πρέπει νά ἔχει ἡ σχέση μας μέ τόν Χριστό. Πραγματικά, οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς συνιστοῦν νά προσευχόμαστε νοερά καί χωρίς πομπώδη ἄσματα καί ἐκστατικό ὕφος, ὅπως κάνουν τά ἀνατολίτικα θρησκεύματα. Ἡ σημερινή μας εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί, μᾶς λέγει ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἀρέσκεται σ᾽ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τήν προσευχή, τήν μυστικοπαθῆ καί νοερή προσευχή, πού δέν τήν ἀκούουν μέν οἱ ἄλλοι, ἀλλά φθάνει ἠχηρά στά ὦτα Κυρίου Σαβαώθ. Ἔτσι μυστικά προσευχόταν καί ὁ Μωυσῆς, κινώντας τά χείλη του μόνο, ἀλλά ὁ Θεός τοῦ εἶπε: «Τί βοᾶς πρός με;» (Ἐξ. 14,15). Καί ἐνῶ πολλοί πίεζαν τόν Χριστό καί τόν συνέθλιβαν, ὁ Χριστός δέν ἔδωσε σημασία στά ἀγγίγματά τους αὐτά. Στό ἁπαλό ὅμως καί εὐλαβές ἄγγιγμα τῆς αἱμορροούσης, ὁ Χριστός ἐρώτησε ἐπιτακτικά: «Ποιός μέ ἄγγιξε;» (στίχ. 45).

4. Ἔφθασε, τέλος πάντων, ὁ Ἰησοῦς στήν οἰκία τοῦ ἄρχοντος Ἰαείρου. Ἔφθασε καί βρῆκε μία κατάσταση ταραγμένη καί ἀναστατωμένη, γιατί στό μεταξύ εἶχε πεθάνει ἡ δωδεκαετής μονάκριβος κορούλα. Ἀλλά ὁ Χριστός τούς εἶπε: «Μή κλαίετε· οὐκ ἀπέθανε, ἀλλά καθεύδει». Ἀλλά οἱ παριστάμενοι ὅλοι τόν περιγελοῦσαν, γιατί ἦταν βέβαιοι ὅτι τό κορίτσι πέθανε. Καί ὁ Χριστός, ἀφοῦ πῆρε τούς τρεῖς μαθητές Του, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, καί τόν πατέρα καί τήν μητέρα τῆς κόρης, πῆγε στό δωμάτιο τῆς νεκρῆς. Τούς ἔβγαλε ὅλους ἔξω, ἐκτός ἀπό τήν συνοδία πού πῆρε Αὐτός, ἔπιασε ἀπό τό χέρι τήν νεκρή καί τῆς φώναξε δυνατά: «Ἡ παῖς, ἐγείρου»! Δηλαδή, «Κόρη, σήκω ἐπάνω». Καί ἀμέσως, χριστιανοί μου, τό πνεῦμα, δηλαδή ἡ ψυχή, τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰαείρου ἐπέστρεψε στό σῶμα της καί ἀναστήθηκε ἀμέσως.

5. Γιά ἀνάσταση νεκροῦ εἴδαμε καί στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀδελφοί μου, ὅπως τό ἴδιο εἴδαμε καί πρίν ἀπό λίγο καιρό, μέ τήν ἀνάσταση τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας τῆς Ναΐν. Ὁ Χριστός κυριεύει ζώντων καί νεκρῶν καί μέ τόν ἰδικό Του θάνατο καί μέ τήν ἰδική Του ἀνάσταση πάτησε καί νίκησε τόν θάνατο, τόν μεγάλο αὐτό ἐχθρό, πού μᾶς ἔφερε ἡ ἁμαρτία. Ὁ Κύριός μας, ἀδελφοί, εἶναι Θεός παντοδύναμος. Τίποτα δέν ὑπάρχει ἀδύνατο σ᾽ Αὐτόν. Κυβερνᾶ καί τά οὐράνια καί τά ἐπίγεια καί τά καταχθόνια, καί ὅλη ἡ κτίση ὑπακούει δουλικά σ᾽ Αὐτόν, γιατί προῆλθε ἀπ᾽ Αὐτόν καί δουλεύει πιστά σ᾽ Αὐτόν.

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

πΠηγή