Ο Χριστός αφορμή και αιτία ζητάει για να συγχωρέσει και να βάλει στον Παράδεισο!

Είχε πάει κάποτε στον Γέροντα Ιωσήφ τον Σπηλαιώτη -την ευχή του να ‘χουμε που ‘ταν στ’ Άγιο Όρος, μεγάλος ασκητής, εκοιμήθη- ένας πατριώτης του. […]

Γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης (1897-1959).

Πήγε, λοιπόν, κι ο Γέροντας ρωτούσε για όλους τους παλιούς εκεί. Πώς ρωτάμε, αν έλθει κάποιος απ’ το χωριό μας; Τι κάνει ο τάδε; Τι κάνει ο τάδε; Όλα αυτά. Έτσι ρώταγε κι ο Γέροντας Ιωσήφ, να ‘χουμε την ευχούλα του. Μεγάλος αγωνιστής. Και μεγάλος πατριώτης. Και έφτασαν σε κάποιον και λέει:

– Αυτός τι κάνει;

Ήταν λίγο δυσκολεμένος.

– Αυτός, λέει, Γέροντα, πέθανε χωρίς να εξομολογηθεί. Και μας άφησε μεγάλη στενοχώρια.

Τον κοίταξε καλά-καλά ο Γέροντας, διεισδυτικά και με νόημα, εμβλέψας, που λέει το Ευαγγέλιο, και τι του λέει;

– Αδελφέ δεν έχεις δίκαιο. Εξομολογήθηκε ο Κώστας.

[…]

– Πώς εξομολογήθηκε;

– Πριν φύγει μου έγραψε ένα γράμμα. Και μου τα έγραψε όλα. Όλα! Κι εγώ, από την ώρα που τα ‘γραψε και έριξε το γράμμα, ο Θεός τον είχε συγχωρέσει. Το είδα εγώ. Κι όταν πήρα το γράμμα και το διάβασα, τον συγχώρεσα κι εγώ.

Θα μου πεις, “Γιατί τα κάνει αυτά ο Θεός”; Μα ο Θεός τρώγεται, ρε παιδιά, να Του δώσουμε μια αφορμή…

Καταλαβαίνετε πώς τρώγεται; Τρώγεται! Τρώγεται!

Κι άλλη φορά, πάλι ο Γέροντας, ας το πούμε κι αυτό, δεν πειράζει, όλα μες στην ίδια Χάρη είναι, είδε στο ύπνο του ο Γέροντας Ιωσήφ, που ‘ταν ακόμη στο Άγιο Όρος, έτι ζων, δηλαδή, τον παπά του χωριού του, ο οποίος είχε πεθάνει. Και τι του λέει;

– Γέροντα Ιωσήφ, να σου πω κάτι. Όταν ήμουνα στη γη, πίστευα πως μόνο οι προσευχές των ιερέων, βγάζουν ανθρώπους απ’ την κόλαση και συγχωράνε αμαρτωλούς. Τώρα εδώ που ήρθα, ξέρεις τι βλέπω; Όχι μόνο οι προσευχές των ιερέων, που είναι απαραίτητες, σίγουρα, αλλά και οι προσευχές των Χριστιανών και των ανθρώπων βγάζουν ανθρώπους απ’ την κόλαση. Γιατί; Γιατί ο Χριστός αφορμή και αιτία ζητάει και τρώγεται να Του δώσουμε αυτή την αφορμή να συγχωρέσει και να βάλει στον Παράδεισο.

Καταλάβατε ότι χάνουμε την ψυχή μας τζάμπα από την αμέλεια και την αδιαφορία;

Τόσο ενδιαφέρεται ο Χριστός. Τόσο μας αγαπάει. Και τόσα μας προσφέρει.

Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη, π. Ανανία Κουστένη, «Λόγοι για τον Άγιο Νεκτάριο», τόμος Δ’, των εκδόσεων Ακτή.

Πηγή