Το Νοέμβριο του 1960 η Ελευθερία Σκούφου από τη Μυτιλήνη είδε στον ύπνο της ένα κατάλευκο κτίριο, στην είσοδο του οποίου περίμενε πολύς κόσμος τη σειρά του για να μπει μέσα.
Οι Άγιοι Ραφαήλ (αριστερά), Ειρήνη και Νικόλαος.
Τους υποδεχόταν ένας μεγαλόσωμος κληρικός με ράσο και επανωκαλύμαυχο.
– Τι είναι εδώ πάτερ; τον ρώτησε.
– Ποιος είσθε; τον ξαναρώτησε.
– Εγώ είμαι ο μεγάλος ιατρός της κλινικής. Είμαι ο άγιος Ραφαήλ.
“Γιατρός θα γίνω να θεραπεύω τον κόσμο στα πέρατα της οικουμένης. Πολλοί καρκινοπαθείς θα βρουν γιατρειά κοντά μου”, διαβεβαίωσε σε ένα ενύπνιο την Μυρσίνη Δουργκούνα, που τον είδε να δίνει την ευλογία του στους γιατρούς μέσα στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης.
Άλλωστε, ήδη από τις πρώτες εμφανίσεις, ο Άγιος έλεγε ότι θα κάνει πολλά θαύματα.
Γιατί “διά ζωής και θανάτου” δόξασε τον Χριστό, αξιώθηκε να ζει αιώνια μαζί Του και έλαβε από Αυτόν την αγιοπνευματική εξουσία να θεραπεύει ψυχικά και σωματικά όσους τον επικαλούνται με πίστη…
Από το βιβλίο του Μητροπολίτη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κ. Δημητρίου “Η ζωή εκ των τάφων”, έκδοση Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, Γρίβας – Γουμένισσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου