«Γιατί δέν εξομολογήθηκες πρίν λίγο, τήν τάδε αμαρτία, ξέρεις εσύ»

Σέ κάποια επίσκεψή μας στήν Ι. Μ. Οσίου Δαυίδ, ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης μάς διηγήθηκε τό εξής:

Κάποτε μιά χριστιανή εξομολογήθηκε σ' αυτόν, στό παρεκκλήσιο του Αγίου Χαραλάμπους. Μετά τήν εξομολόγηση, ενώ παρέμειναν οί δικοί της, γιά νά πάρουν σειρά, εκείνη κατέβηκε στον Ναό γιά νά προσκυνήσει.

Ο Ναός ήταν άδειος. Άναψε τό κεράκι της καί ασπαζόταν. Μπαίνοντας όμως παραμέσα, βλέπει τήν Ωραία Πύλη ανοικτή καί πάνω στήν Αγία Τράπεζα, νά κάθεται ένας ξανθός νέος. Έβαλε τίς φωνές. Τί είναι αυτά πού κάνεις, δέν ντρέπεσαι, κάθεσαι στήν Αγία Τράπεζα; - Κατέβα κάτω γρήγορα. Τέτοιοι είστε εσείς οί σημερινοί νέοι, κακομαθημένοι, ασεβείς, τεμπέληδες. 

Αλλά ό νέος τήν διέκοψε. Καί μέ γλυκιά φωνή λέει: 

- Κι εσύ, γιατί δέν εξομολογήθηκες πρίν λίγο,τήν τάδε αμαρτία, ξέρεις εσύ; 

Καί τής ανέφερε ακριβώς. Εκείνη τά έχασε, έμεινε άφωνη. 

- Κι εσύ ποιός είσαι; 

Τόν ρωτάει ψελλίζοντας απ' τήν τρομάρα της. 

- Εγώ είμαι Αυτός, πού θά πάρεις αύριο καί αμέσως εξαφανίσθηκε.

Όταν παρακολουθήσουμε τή Θεία Λειτουργία μέ κατάνυξη, μέ προσοχή καί αδιάλειπτη τήν ευχή, τότε ακούμε και βλέπουμε έν αισθήσει ψυχής καί μερικές φορές έν εκστάσει νού, θαύματα επί θαυμάτων, πού γιά τό μυαλό μας, εφόσον,είναι απασχολημένο, μέ πολλά επουσιώδη, καί ασήμαντα. Είναι αδύνατο νά τά αντιληφθούμε.

(Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία)