Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της ημέρας (4 - 9 - 2018)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Γαλ. β΄ 21-γ΄ 7)

21 Οὐκ ἀθετῶ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ· εἰ γὰρ διὰ νόμου δικαιοσύνη, ἄρα Χριστὸς δωρεὰν ἀπέθανεν. 

γ΄ 1 Ὢ ἀνόητοι Γαλάται, τίς ὑμᾶς ἐβάσκανε τῇ ἀλη­θείᾳ μὴ πείθεσθαι, οἷς 

κατ’ ὀφθαλμοὺς Ἰησοῦς Χρι­στὸς προεγράφη ἐν ὑμῖν ἐ­σταυ­ρωμένος; 2 τοῦτο μόνον θέλω μαθεῖν ἀφ’ ὑμῶν· ἐξ ἔργων νόμου τὸ Πνεῦμα ἐλάβετε ἢ ἐξ ἀκοῆς πίστεως; 3 οὕτως ἀνόητοί ἐστε; ἐναρ­ξάμενοι πνεύματι νῦν σαρκὶ ἐπιτελεῖσθε; 4 τοσαῦτα ἐπάθετε εἰκῆ; εἴ γε καὶ εἰκῆ. 5 ὁ οὖν

ἐπιχορηγῶν ὑμῖν τὸ Πνεῦμα καὶ ἐνεργῶν δυνάμεις ἐν ὑμῖν, ἐξ ἔργων νόμου ἢ ἐξ ἀκοῆς πίστεως; 6 καθὼς Ἀβραὰμ ἐπίστευσε τῷ Θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην. 7 Γινώσκετε ἄρα ὅτι οἱ ἐκ πίστεως, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Ἀβρα­άμ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

21 Ὄχι. Δέν ἀπορρίπτω ὡς ἀνώφελη τή χάρη πού μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός. Ὁπωσδήποτε ὅμως θά ἀθετήσω τή χά­­ρη αὐτή, ἄν ἐπανέλθω στό νόμο. Διότι, γιά νά ἐπανέλ­­­­θω στό νόμο, σημαίνει ὅτι παραδέχομαι πώς μπο­­ρῶ νά δικαιωθῶ καί νά σωθῶ μέ τό νόμο. Ἀλλά ἐάν ­ἡ δικαί­­­ω­ση καί ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἀποκτᾶται μέ τήν τή­­ρηση τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Χρι­­­­στός πέθανε χωρίς λόγο καί ἦταν περιττός ὁ θάνα­τός του.

Ἀνόητοι Γαλάτες, ποιός σᾶς βάσκανε γιά τίς προόδους σας στήν πίστη καί τήν ἀρετή, ὥστε τώρα νά μήν πείθεσθε στήν ἀλήθεια ἐσεῖς, πού μπροστά στά μά­­τια σας ζωγραφίστηκε καθαρά καί μέ κάθε ἀκρίβεια ὁ Ἰησοῦς Χριστός σταυρωμένος, μέ τό κήρυγμα πού κά­­­­ναμε ἀνάμεσά σας; 2 Καί γιά νά σᾶς πείσω ὅτι μόνο κάποια πονηρή καί διαβολική συνεργία ἔφερε τή σημερινή ὀπισθοδρόμησή σας, δέν θά χρησιμοποιήσω πολλούς συλλογισμούς καί ἀποδείξεις. Αὐτό μόνο θέλω νά μάθω ἀπό σᾶς: Τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τά λάβατε ἀπό τήν τή­ρηση τῶν διατάξεων τοῦ νόμου, ἤ ἀπό τό κήρυγμα στό ὁποῖο πιστέψατε; Ἀσφαλῶς τά λάβατε ἐπειδή ἀκούσατε καί πιστέψατε στό κήρυγμά μας. 3 Εἶστε λοιπόν τόσο ἀνόητοι; Ἀφοῦ κάνατε ἀρχή μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καταλήγετε τώρα στήν τή­ρηση τῶν διατάξεων τοῦ νόμου, πού ἔχουν νά κά­νουν μέ τή σάρκα καί ὄχι μέ τήν ἀναγέννηση τῆς καρ­­δι­ᾶς; 4 Τόσες εὐεργεσίες πού λάβατε μέ τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τίς δεχθήκατε ἀνώφελα καί μάταια; Καί μακάρι νά ἦταν μόνο μάταια καί νά μήν ἦταν καί ἐπι­­ζήμια καί αἴτια γιά τήν πνευματική σας κατα­δί­κη. 5 Ὁ Θεός λοιπόν, πού ἐπιχορηγεῖ πλούσια τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐνεργεῖ ἀνάμεσά σας ἔργα ὑπερφυσικῆς δυνάμεως, σᾶς τά χορηγεῖ αὐτά καί σᾶς τά ἐνεργεῖ ἐπειδή τηρήσατε τό νόμο, ἤ ἐπειδή πιστέψατε στό κήρυγμα; Ἀσφαλῶς ἐπειδή πιστέψατε. 6 Ὅπως καί ὁ Ἀβραάμ πίστεψε στό Θεό, καί ὁ Θεός τοῦ ἀναγνώρισε τήν πίστη του αὐτή καί γι’ αὐτό τόν δι­­­­­καί­­­ωσε. 7 Mάθετε συνεπῶς καί καταλάβετε ὅτι γνήσια παιδιά τοῦ Ἀβραάμ δέν εἶναι ὅσοι τηροῦν τό νόμο, ἀλλά ὅσοι κυριαρχοῦνται ἀπό τήν πίστη.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. ιε΄ ἑβδ. Ματθαίου (Μαρκ. ς΄ 1-7)

Καὶ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ ἦλ­θεν εἰς τὴν πατρίδα ἑ­­­αυτοῦ· καὶ ἀκολουθοῦσιν αὐ­τῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. 2 καὶ γενομένου σαββάτου ἤρξατο ἐν τῇ συναγωγῇ διδάσκειν· καὶ πολλοὶ ἀκούοντες ἐξεπλήσσοντο λέγοντες· πόθεν τούτῳ ταῦτα; καὶ τίς ἡ σοφία ἡ δοθεῖσα αὐ­­­τῷ, καὶ δυνάμεις τοιαῦται διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦ γίνονται; 3 οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τέκτων, ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας, ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆ καὶ Ἰούδα καὶ Σίμωνος; καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸς ἡμᾶς; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. 4 ἔλεγε δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὅτι οὐκ ἔστι προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς συγγενέσι καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. 5 καὶ οὐκ ἠδύνατο ἐκεῖ οὐδεμίαν δύναμιν ποιῆσαι, εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσε· 6 καὶ ἐθαύμαζε διὰ τὴν ἀ­­­πιστίαν αὐτῶν. Καὶ περιῆ­­γε τὰς κώμας κύκλῳ διδάσκων. 7 Καὶ προσκαλεῖται τοὺς δώ­­δεκα, καὶ ἤρξατο αὐτοὺς ἀποστέλλειν δύο δύο, καὶ ἐ­­­δίδου αὐτοῖς ἐξουσίαν τῶν πνευμάτων τῶν ἀκαθάρτων.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Κατόπιν ἀναχώρησε ἀπό ἐκεῖ καί ἦλθε στήν πατρί­δα του, τή Ναζαρέτ. Καί οἱ μαθητές του τόν ἀκολού­θη­σαν. 2 Κι ὅταν ἦλθε ἡ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ἄρχισε νά διδάσκει στή συναγωγή. Καί πολλοί πού τόν ἄκουγαν, θαύμαζαν κι ἔλεγαν: Ἀπό ποῦ τά κατέχει αὐτά πού βλέπουμε κι ἀκοῦμε; Καί τί πράγμα εἶναι ἡ σοφία αὐτή πού τοῦ δόθηκε; Καί μέ ποιά δύναμη κάνει τέτοια θαύματα μέ τά χέρια του; 3 Δέν εἶναι αὐτός ὁ μαραγκός, ὁ γιός τῆς Μαρίας καί ἀδελφός τοῦ Ἰακώβου καί τοῦ Ἰωσῆ καί τοῦ Ἰού­­δα καί τοῦ Σίμωνα; Καί δέν εἶναι ἐδῶ μαζί μας οἱ ἀδελ­φές του; Καί σκανδαλίζονταν μαζί του. Καί δέν ἤθε­λαν νά τόν πα­ραδεχθοῦν ὡς προφήτη, ἀλλά τόν πα­ρα­τηροῦ­σαν μέ καχυποψία. 4 Κι ὁ Ἰησοῦς τούς ἔλεγε ὅτι πουθενά δέν ἀρνοῦνται νά τιμήσουν ἕναν προφήτη παρά μόνο στήν πατρίδα του καί στόν κύκλο τῶν συγγενῶν του κι ἐκείνων πού μέ­νουν στό σπίτι του. 5 Κι ἐπειδή αὐτοί ἀπιστοῦσαν, ἡ ἀπιστία τους ἐμπόδιζε τήν ἐνέργεια τῆς θαυματουργικῆς του δυνάμεως· γι’ αὐτό καί δέν μποροῦσε ἐκεῖ νά κάνει κανένα ἀπό τά με­­­γάλα θαύματά του, παρά μόνο λίγους ἀρ­ρώ­στους θε­ρά­πευσε, ἀφοῦ ἔθεσε τά χέρια του ἐπάνω τους. 6 Κι ἀποροῦσε ὁ Κύριος μέ τήν ἀπιστία τους, τήν ὁποία ἔβρισκε ἀδικαιολόγητη καί βαριά, καθώς διέκρινε τά ­βά­θη τῆς καρδιᾶς τους. Καί περιόδευε τριγύρω στά ­χω­ριά καί δίδασκε. 7 Καί προσκαλεῖ τούς δώδεκα μαθητές του κι ἄρχισε νά τούς ἀπο­στέλλει σέ περιοδεία δύο-δύο. Καί τούς ἔδινε ἐξουσία καί δύναμη νά βγάζουν ἀπό τούς δαιμονισμένους τά ἀκά­θαρ­τα πνεύματα.