Θαύματα του Αγίου Παρθενίου

Από το βιβλίο της Μαρίας Μελετίου-Μακρή, “Ένας παλαιός άγιος ζωντανός ανάμεσά μας”, Αθήνα 2000.

Ήρθε ο καιρός που ο Θεός θέλησε να δοξάσει το μεγάλο αυτό άγιό του, τον «μέγαν, και περιβόητον εν θαύμασι», «το της Εκκλησίας, εγκαλώπισμα ιερόν, τον θείον Παρθένιον, Αποστόλων τον ομότροπον»

(από στιχηρό προσόμοιο τού Εσπερινού), προικίζοντάς τον και με επιπλέον χαρίσματα που τα έχει ανάγκη η εποχή μας. Έτσι επαύξησε και την ειδική χάρη που είχε να γιατρεύει την επάρατο νόσο, τον καρκίνο, που τόσους και τόσους ανθρώπους καθημερινά βασανίζει και
από τόσους στερεί τη ζωή. Και ο σπλαγχνικός Άγιος Παρθένιος τρέχει παντού, στέκεται δίπλα στον πονεμένο άνθρωπο των ημερών μας και τον απαλλάσσει από τη φοβερή αυτή νόσο, φτάνει και ο ίδιος να τον πλησιάσει και με πίστη να του το ζητήσει.

Μια συγκλονιστική μαρτυρία

Σαν πρώτο θαύμα απαλλαγής από τη φοβερή νόσο τού καρκίνου, παραθέτουμε τη γεμάτη περιπέτειες μαρτυρία τού κ. Στέφανου Στεφάνου, συνταξιούχου ναυτικού, που κατοικεί στον Πειραιά και κατάγεται από την Άνδρο. Ο ίδιος μας έγραψε την ιστορία του και εμείς την καταχωρούμε χωρίς καμία αλλαγή.

Ποιος άνθρωπος στον κόσμο αυτόν δεν πόνεσε ψυχικά και σωματικά; Και ποιος δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ρωτήσει γιατί ο πόνος στον κόσμο. Ο ουρανός δεν είναι πάντα ξάστερος και το πέλαγος δεν είναι πάντα γαλήνιο. Τον ουρανό τον σκεπάζουν σύννεφα βαριά και μαύρα και ξεσπούν τρομερές νεροποντές και καταιγίδες. Τα ολόμαυρα σύννεφα τού πόνου και οι καταιγίδες των δακρύων τον κατακλύζουν.

Τέτοιες καταιγίδες πέρασε και ο ομιλών με τις ασθένειες τού καρκίνου. Παραμονές Χριστουγέννων 1982 διεγνώσθη όγκος στο παχύ έντερο μεγάλος. Τότε επισκέφθηκα τον μακαριστό πατέρα Πορφύριο, ο οποίος με ενίσχυσε και μου είπε: «να πας να εγχειρισθής και θα γίνης καλά».

3.1.1983 έγινε η εγχείρησις στο παχύ έντερο και η ιστολογική εξέτασις έδειξε κακοήθη καρκίνο.

Τον Μάρτιο τού 1984 παρουσιάζεται όγκος στον αριστερό πνεύμονα. Εγχειρίσθηκα 21 Μαρτίου, μου αφαιρέσανε τον μισό αριστερό πνεύμονα και η ιστολογική εξέτασις έδειξε καρκίνο εκ μεταστάσεως εκ τού έντερου.

Τον Οκτώβριο τού ιδίου έτους 1984, παρουσιάζεται στο δεξιό πνεύμονα όγκος, εγχειρίσθηκα και πάλι˙ η ιστολογική έδειξε μετάσταση εκ τού έντερου.

Τον Δεκέμβριο τού 1987 κάνοντας Check up, αξονικές τομογραφίες κ.λπ. βρέθηκα και πάλι κτυπημένος στον δεξιό πνεύμονα.

Χειρουργήθηκα, η ιστολογική έδειξε και πάλι μετάσταση εκ τού έντερου, κακοήθης καρκίνος.

Τότε όμως, προ της τρίτης εγχειρίσεως, όταν μου ανηγγέλθη ότι ο δεξιός πνεύμων πάλι παρουσιάζει όγκον καρκίνου και ότι, εάν δεν εγχειρισθώ συντόμως, εντός τριών μηνών θα επέλθη ο θάνατος.

Ήμουν τότε στο Λονδίνο και τόσο πολύ ελυπήθην από αυτόν τον ψυχικόν πόνον φεύγοντας από το γραφείον του ιατρού και πηγαίνοντας πεζός στο ξενοδοχείον, επότισα δια των δακρύων μου τους δρόμους τού Λονδίνου λέγοντας:

Θεέ μου, δεν χρειάζεται να βρέξης, εγώ επότισα με τα δάκρυα μου το Λονδίνο.

Εφοβήθην όμως την τρίτη εγχείρηση πνεύμονος και ο ιατρός πνευμονολόγος Stephen Spiro University College επέμενε να γίνη και αυτή η εγχείρησις από τον χειρούργον Peter Goldstraw εις Brompton Hospital.

Ο χειρούργος Peter Goldstraw μας είπε ότι η εγχείρησις θα χρειασθή 5 με 6 ώρες. Μετεφέρθην στο χειρουργείον προς εγχείρησιν και σε μία και μισή (1 1/2) ώρα εβγήκε ο χειρούργος και είπε στην σύζυγόν μου Finis.

Εκείνη ετρόμαξε ότι ή με έραψε χωρίς να με εγχειρήση ή πέθανα.

Αλλά ο χειρούργος Peter Goldstraw διεθνούς φήμης χειρούργος πνευμόνων την καθησύχασε λέγοντας:

«Η εγχείρησις έγινε πολύ καλά αλλά εμένα, λέει ο γιατρός, όσο χειρουργούσα τα χέρια μου έφευγαν και δεν κατάλαβα πως τελείωσε τόσο γρήγορα η εγχείρησις».

Ο Μεγάλος Θεός έστειλε τον Αγιόν Του και Αυτός ο Άγιος με χειρούργησε. Ήτο πάλι κακοήθης καρκίνος εκ μεταστάσεως.

Σε ένα χρόνο πάλι, ακριβώς Δεκέμβριος τού 1988, ξανά άλλη επέμβαση πάλι στο δεξιό πνεύμονα. Καρκίνος κακοήθης εκ μεταστάσεως από το έντερο. Στην τετάρτη εγχείρηση θα χρειασθή μου είπαν 15 ημέρες νοσοκομείον αλλά, λόγω των Χριστουγέννων που φεύγει το προσωπικό και λόγω ότι πήγαινα καλά στην εγχείρηση, στις 6 ημέρες με έβγαλαν και πήγα στο ξενοδοχείον και έτσι έγιναν μία εγχείρησις στα έντερα και 4 εγχειρήσεις στους πνεύμονες.

Αν και έχει μείνει ο αριστερός πνεύμονας μισός και ο δεξιός τρεις φορές εγχειρισμένος, ζω από την τελευταία εγχείρησιν με την βοήθεια τού Θεού 10 χρόνια χωρίς να έχω δύσπνοιες. Παρ’ όλο που η δύναμις των πνευμόνων είναι πάρα πολύ πεσμένη.

Φωνάζω όμως και εγώ σαν τον Μπετόβεν: «Πάνσοφε Θεέ, δώσε ό,τι θέλεις, είτε ευχάριστο είτε δυσάρεστο, φτάνει να προέρχεται από το χέρι σου».

Και είη το όνομα Κυρίου ευλογημένο, ως μου υπέδειξε ο μακαριστός πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ, καθώς και Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Εν ημέρα θλίψεώς μου τον Θεό εξεζήτησα και δια τούτο όχι μόνον θα τον εκζητώ αλλά και θα τον ομολογώ.

Τα θαύματα έγιναν το ένα κατόπιν τού άλλου:

Δια των Αγίων Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου τού Θαυματουργού, τού οποίου η Εκκλησία ευρίσκεται εις Λύρειον Ίδρυμα Μάτι Αττικής. Ο Άγιος Παρθένιος εορτάζει 7 Φεβρουαρίου ο οποίος και είναι ο προστάτης Άγιος δια τον καρκίνον.

Το δεξί χέρι τού Αγίου Παρθενίου ευρίσκεται εις Ιεράν Μονή Αγίου Νικολάου Ανδρου το οποίο πολλές φορές προσκύνησα.

Δια πρεσβειών τού Αγίου Νεκταρίου, Αγίου Παταπίου, Οσίου Δαβίδ Ευβοίας, Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης, τους οποίους όλους παρακάλεσα δια των προσευχών μου. Και δια των προσευχών τού Πνευματικού μου Πατέρα, αειμνήστου Γρηγορίου Μητροπολίτου Καστοριάς. Δια προσευχών τού πατρός Σωφρονίου Essex Αγγλίας, τού πατρός Πορφυρίου, τού πατρός Ιακώβου Τσαλίκη και τού πατρός Παϊσίου Αγίου Όρους.

Αυτή την στιγμή ευρίσκομαι εν τη ζωή, αν και οι γιατροί είχαν αποφανθή ότι δεν θα ζήσω. Διότι τρίτη και τέταρτη εγχείρησις καρκίνου στους πνεύμονες δεν είχε γίνει σε κανένα διεθνώς.

Ο πατήρ Πορφύριος και ο πατήρ Σωφρόνιος κάθε φορά που τους επισκεπτόμουν μου έλεγαν «θα γίνης καλά».

Πέρασαν 10 χρόνια από την τελευταία εγχείρηση και με την βοήθεια τού Θεού η ασθένεια εσταμάτησε.

Εγώ όμως δεν σταμάτησα να επικαλούμαι την βοήθεια τού Θεού, της Παναγίας και των Αγίων και τού Αγίου Παρθενίου που είναι άγιος τού καρκίνου. Προ 4 ετών πηγαίνοντας στο Λονδίνο δια εξετάσεις ο ιατρός εδάκρυσε, όταν με είδε και είπε: «δεν ήλπιζα να σε ξαναδώ».

Πράγματι, όλα αυτά που διαβάσαμε είναι περισσότερο από συγκλονιστικά. Ο κύριος Στέφανος μετά από τόσες περιπέτειες ζει θαυματουργικά, απαλλαγμένος τελείως από τον καρκίνο ήδη από το 1988, παρ’ όλο που οι γιατροί τού Λονδίνου όπου έγιναν όλα τα χειρουργεία δήλωναν στη σύζυγο του, κ. Γαρυφαλλιά· «δεν πρόκειται να ζήσει, σύντομα θα επέλθει ο θάνατος, γιατί δεν είναι δυνατόν μόνο τέσσερα κύτταρα να ξέφυγαν. Να δούμε πόσα άλλα θα ξέφυγαν και που πήγαν και φώλιασαν». Και όμως ζει και μάλιστα χωρίς αναπνευστικά προβλήματα. Γεμάτος δε ευγνωμοσύνη προς τον άγιο έκτισε και το εκκλησάκι του στο Λύρειο Ίδρυμα, στο Μάτι Αττικής, αφού ζήτησε άδεια από τον τότε Μητροπολίτη Αττικής, αείμνηστο Δωρόθεο, ο οποίος, όταν πληροφορήθηκε το θαύμα τού Αγίου Παρθενίου, συγκινήθηκε πολύ και έδωσε την συγκατάθεση του.

Το εκκλησάκι τον Αγίου Παρθενίου ατό Λύρειο Ίδρυμα… κάτασπρο και ωραιότατο, σκαρφαλωμένο σε ψηλό λόφο αποτελεί ζωντανή μαρτυρία του ιαματικού χαρίσματος τού Αγίου

Σ’ αυτό το σημείο αξίζει να δώσουμε λίγες πληροφορίες σε όσους αγαπητούς αναγνώστες δε γνωρίζουν τίποτα για το «Παιδικό Λύρειο Ίδρυμα». Είναι ένα Ίδρυμα που συντηρεί παιδιά με κοινωνικές ανάγκες, δηλαδή ορφανά, άπορα ή παιδιά διαζευγμένων γονιών. Εκεί παραμένουν για χρόνια χωρισμένα σε ομάδες. Η κάθε ομάδα έχει το δικό της σπίτι, σύγχρονο με όλες τις ανέσεις, τη δική του μητέρα (την αδελφή μοναχή που τα αναλαμβάνει) και τη «Μάννα» όλων, που είναι η ηγουμένη της Μονής. Εκεί σιτίζονται δωρεάν, μορφώνονται, όπως ακριβώς τα παιδιά που ζουν μέσα στις οικογένειες τους, βρίσκουν στοργή και αγάπη από τις μοναχές της αδελφότητος της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος στην οποίαν ανήκει το Ίδρυμα, και τέλος, τις πιο πολλές φορές, παραμένουν εκεί μέχρι την αποκατάσταση τους. Παντρεύονται με τη φροντίδα τού Ιδρύματος, ώστε να έχουν όλα τα απαραίτητα για τα πρώτα βήματα της ζωής τους.

Όλα αυτά υλοποιούνται με τις θυσίες των εκεί αδελφών μοναζουσών και τις προσφορές των φιλάνθρωπων, των φίλων τού Ιδρύματος καθώς και της οικογένειας τού καπετάν-Μάρκου Λύρα, τού μεγάλου δωρητή που παρείχε τα χρήματα για να γίνει το πρώτο κτίριο, όπου στεγάστηκαν τα παιδιά.

Το Ίδρυμα πρωτοάρχισε να λειτουργεί με 13 παιδιά για να φτάσει σήμερα να έχει 70 περίπου παιδιά. Και αυτό κατορθώθηκε με την υλική αλλά και ηθική βοήθεια τού αείμνηστου Μητροπολίτου Δωροθέου, ο οποίος στήριξε το Ίδρυμα με πατρική αγάπη. Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι η Ι. Μονή Αγίας Τριάδος συντηρεί και ένα μικρό γηροκομείο.

Ο Άγιος εμφανίζεται ζωντανός

Ασχολούμενη με τον Άγιο Παρθένιο, γνώρισα από κοντά και τη συγκινητική περίπτωση της κ. Βασιλικής Μήλα, κατοίκου Κερατσινίου Πειραιά, που τον Ιούνιο τού 1998, μετά από ειδικές εξετάσεις διαπίστωσε ότι προσβλήθηκε από την επάρατο νόσο και μάλιστα οι γιατροί δήλωσαν στο σύζυγο και τα παιδιά της ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και επικίνδυνα, γιατί ο καρκίνος που άρχισε από έναν όγκο στη μασχάλη έκανε μετάσταση γύρω. Θα έκαναν ό,τι μπορούσαν μεν, αλλά τα αποτελέσματα δεν θα ήταν και τόσο ελπιδοφόρα πιθανότατα. Οι πιθανότητες ζωής για την κ. Βασιλική μηδαμινές.

Όλη η οικογένεια βρέθηκε σε απελπιστική κατάσταση. Η κ. Βασιλική μπήκε στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά, το Μεταξά. Εκεί γίνονταν οι απαραίτητες εξετάσεις και πλησίασαν οι μέρες τού χειρουργείου, το οποίο προγραμματίστηκε για τις 30 Ιουλίου, ημέρα Πέμπτη. Όμως, σ’ αυτό το σημείο, επενέβη ο Άγιος χωρίς κανείς να τον επικαλεστεί. Πάντως η οικογένεια είναι πιστή και σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα κατέφυγε στη βοήθεια τού Θεού.

Και Αυτός άκουσε τις προσευχές τους και έστειλε τον Άγιό του. Και μάλιστα ο Άγιος Παρθένιος ήλθε κοντά στην οικογένεια μ’ ένα τρόπο συγκλονιστικό. Εμφανίστηκε το ίδιο βράδυ, Πέμπτη βράδυ, μία βδομάδα πριν το χειρουργείο, σε δύο από τα μέλη της οικογένειας με τρόπο διαφορετικό. Είδαν τον Άγιο ολοζώντανο ο κ. Γιώργος, σύζυγος της κ. Βασιλικής και η νύμφη της Αγγελική, ένα κορίτσι που με την αγάπη των αδελφών μοναζουσών μεγάλωσε στο Λύρειο Ίδρυμα.

Καταγράφουμε τα ίδια τα λόγια τους απομαγνητοφωνημένα, όπως μας τα διηγήθηκαν και τα μαγνητοφωνήσαμε για την εκπομπή «Θαύματα και θαυμάσια» τού ραδιοσταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, που μεταδόθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1999.

«Στις 23 Ιουλίου, λίγες μέρες πριν χειρουργηθεί η πεθερά μου, είδα στον ύπνο μου ότι ανηφόριζα επάνω στο Λύρειο προς τον Άγιο Παρθένιο και βαστούσα αγκαζέ μία μοναχή από το Λύρειο Ίδρυμα. Ήτανε και τα παιδιά από πίσω και ανεβαίναμε, για να κάνουμε κάποια Λειτουργία. Μπροστά πηγαίνανε κάτι αμάξια και μπροστά από τα αμάξια πήγαινε ένας μοναχός. Γύρισα δίπλα μου και ρώτησα την αδελφή ποιος είναι ο μοναχός και μου είπε ότι είναι ο καινούργιος ιερέας και τον λένε Παρθένιο. Φθάσαμε στην Εκκλησία και ξεκίνησε η Λειτουργία. Φώναξε ο παππούλης την πεθερά μου και την έβαλε μπροστά στο ιερό και μένα δίπλα της. Σήκωσε το χέρι και τη σταύρωσε τρεις φορές και της λέει: «μη φοβάσαι, θα γίνεις καλά» και γυρίζει μετά σε μένα και μου λέει: «η πεθερά σου θα γίνει εντελώς καλά και θέλω να κάνετε μία Λειτουργία και να κοινωνήσει η πεθερά σου».

Και ο κ. Γιώργος: «Λοιπόν, όπως ανέβαινα επάνω, ανεβαίναμε με τη γυναίκα μου, με τα παιδιά, τη σταυροκοπούσα τη γυναίκα μου με λαδάκι, με βαμβακάκι, και βλέπω τον Άγιο Παρθένιο ακουμπισμένο στην κολώνα απ’ έξω απ’ την Εκκλησία και μου είπε· «ελάτε, σας περιμέναμε».

Είδαν λοιπόν τον Άγιο ζωντανό να τους μιλάει και να τους καλεί κοντά του. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι η Αγγελική γνώριζε για τον Άγιο από το Λύρειο, αλλά ο πεθερός της δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτόν, ούτε είδε ποτέ εικόνα του, ώστε να γνωρίζει τη μορφή του. Γιατί όπως είπε, πήγαινε στο Λύρειο, έβλεπε το εκκλησάκι τού Αγίου κάτασπρο και ωραιότατο, σκαρφαλωμένο σ’ ένα ψηλό λόφο, αλλά ποτέ δεν μπήκε μέσα. Παρ’ όλα αυτά, είδε τον Άγιο στον ύπνο του, ακριβώς όπως απεικονίζεται στις εικόνες που υπάρχουν στο εκκλησάκι τού Ιδρύματος.

Πήγε λοιπόν ο κ. Γιώργος στο νοσοκομείο την Παρασκευή, καταχαρούμενος πλέον και φωνάζοντας «Βασιλική, μη φοβάσαι, Βασιλική έγινε θαύμα! Σήκω, έγινε θαύμα! Πάμε, πάμε στον Άγιο που μας κάλεσε!». Η κ. Βασιλική τίποτε δεν καταλάβαινε.

Την ίδια εκείνη ώρα κατέφθασε και ο γιατρός με μία μαστογραφία στα χέρια. Μία μαστογραφία που την περίμεναν με αγωνία, γιατί ήξεραν ότι το κακό είχε προχωρήσει και εκεί, το έδειξε η αξονική, το ψηλάφησαν οι γιατροί. Και τι ήταν εκείνο; Η μαστογραφία πεντακάθαρη και οι γιατροί να μη βρίσκουν τίποτα με την ψηλάφηση. Ήδη ο Άγιος άρχισε το θαύμα του, και λέω ότι άρχισε, γιατί έσβησε τις μεταστάσεις γύρω, άφησε όμως για τους γιατρούς τον αρχικό όγκο στη μασχάλη. Δεν ξέρουμε γιατί, ίσως για λόγους παιδαγωγικούς τού Θεού, όπως διαβάζουμε. Μετά λοιπόν την εμφάνιση τού Αγίου τα πάντα άλλαξαν. Όλα τα μέλη της οικογένειας, που πριν ήταν βουτηγμένα στη θλίψη και την απελπισία, ένιωθαν μία χαρά και μία αισιοδοξία ανεξήγητη. Για αύτη τη χαρά και αισιοδοξία θα διαβάσουμε τα λόγια της ίδιας της κυρίας Βασιλικής απομαγνητοφωνημένα.

«Πριν δει ο άντρας μου τον Άγιο στον ύπνο του, εγώ ένιωθα μελλοθάνατη όσο ήμουνα μέσα και έκανα τις εξετάσεις· από το όνειρο τού συζύγου μου και μετά έγινα άλλος άνθρωπος, τελείως αλλιώτικη. Έχω πάρει τέτοιο κουράγιο ούτε ξέρω αν είχα τίποτα, νιώθω πιο καλά από ότι ήμουνα πρώτα, πολύ καλά, πάρα πολύ καλά. Ο κόσμος όλος τα έχει χάσει μαζί μου. Τη χαρά που νιώθω τώρα και την αισιοδοξία την ένιωθα και την ώρα που πήγαινα να χειρουργηθώ. Μπήκα χαρούμενη και γελαστή στο χειρουργείο. Όλα αυτά ήταν μία δύναμη του Αγίου, τού Αγίου Παρθενίου».

Ναι, στέκεται ολοζώντανος ο Άγιος δίπλα στην οικογένεια και τη βοηθάει στην πάλη της κατά τού καρκίνου, τη βοηθάει όμως δίνοντας της και κουράγιο, και χαρά, και αισιοδοξία, με έναν τρόπο μυστικό, με έναν τρόπο που μόνο ένας πιστός Χριστιανός μπορεί να νιώσει και να καταλάβει. Καρκίνος και χαρά στο ίδιο σπίτι, φαίνεται αντιφατικό, φαίνεται παράλογο για τους πολλούς. Και όμως… Ας δούμε όμως τη συνέχεια της ζωντανής Ιστορίας μας.

Την άλλη κιόλας μέρα πήραν την κ. Βασιλική από το νοσοκομείο και πήγαν όλη η οικογένεια στο σπίτι τού Αγίου, στο Λύρειο Ίδρυμα. Θερμοπαρακάλεσαν τον Άγιο, άναψαν κεράκι και το καντήλι του, έμειναν ώρα μαζί του. Μετά κατέβηκαν. Η Ηγουμένη της χάρισε ένα μικρό βιβλιαράκι με το βίο τού Αγίου και το απολυτίκιο του. Άρχισε από τότε κάθε μέρα να το διαβάζει και να τον επικαλείται.

Τη Δευτέρα πάλι γύρισε στο νοσοκομείο για την εγχείρηση και συνέχισε χαρούμενη τώρα να παρακαλεί τον Άγιο και χαρούμενη την Τετάρτη, 29 Ιουλίου, μπήκε μόνη της, χωρίς κανένα δικό της στο χειρουργείο, αφού απρογραμμάτιστα έγινε μία μέρα πριν.

Και μας λέει: «Και εδώ ο Άγιος έδειξε την πρόνοια του, γιατί, αν ο σύζυγος μου ήταν εκεί, σίγουρα θα έκλαιγε και εγώ θα έχανα την ψυχραιμία μου. Για τους γιατρούς όλα πήγαν απρόσμενα πολύ καλύτερα απ’ ότι περίμεναν. Παρ’ όλα αυτά συνέστησαν ένα μεγάλο αριθμό ακτινοβολιών, που όμως δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθούν, γιατί το χέρι της κ. Βασιλικής μετά το χειρουργείο έμενε ακίνητο και πονούσε φοβερά. Βγήκε από το νοσοκομείο με την προοπτική, όταν μπορέσει να σηκώσει το χέρι της, να αρχίσει η θεραπεία.

Είκοσι δύο Αυγούστου, όλη η οικογένεια ανέβηκε στον Άγιο για τη Λειτουργία που της είχε παραγγείλει. Έγινε η Λειτουργία και βγήκαν έξω. Η κ. Βασιλική μπήκε στο πουλμανάκι τού Ιδρύματος, για να κατέβει. Ο πατήρ Εμμανουήλ Μακρής, που έκανε τη Λειτουργία, εξακολούθησε πίσω, όπως μας είπε ο ίδιος, να διαβάζει την παράκληση τού Αγίου Παρθενίου. Και ω τού θαύματος! Μόλις κάθισε στο πουλμανάκι, πριν ακόμη αυτό ξεκινήσει, τι συνέβη; Ας το παρακολουθήσουμε από το ίδιο το στόμα της, τα λόγια της απομαγνητοφωνημένα:

«Μόλις μπήκα στο πουλμανάκι και έκατσα, ένιωσα ένα πολύ μεγάλο πόνο στον ώμο, φοβερό πόνο, σαν να με χτυπήσανε με ένα σφυρί και σε δέκα λεπτά περίπου το χέρι ήταν τελείως καλά, το οποίο δεν το σήκωνα καθόλου επάνω, τίποτα, καθόλου, πόναγε φοβερά. Πέρασε και ο πόνος συγχρόνως, γιατί πόναγε πάρα πολύ το χέρι μου, πόναγε, πέρασε τελείως ο πόνος και φύγαμε. Κατεβήκαμε κάτω και τότε το είπα σε όλους. Και μετά από το θαύμα που έγινε κάναμε τις εξετάσεις στους τρεις μήνες μετά το χειρουργείο και βγήκανε πολύ καλές εξετάσεις, παρόλο που η βιοψία ήτανε άσχημη, δεν ήτανε καλή».

Από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν δεύτερη στροφή προς το καλύτερο. Άρχισε η κ. Βασιλική κατόπιν της εντολής των γιατρών τις ακτινοβολίες, όμως έκανε πολύ λιγότερες από τις προγραμματισμένες, γιατί για τους γιατρούς όλα βελτιώθηκαν γρήγορα και απρόσμενα και σταμάτησαν τις θεραπείες. Όταν πέρασε ο καθορισμένος χρόνος, επανέλαβε τις εξετάσεις όλες, αλλά τίποτα πια δεν υπάρχει. Η επέμβαση τού Αγίου φανερή και η οικογένεια συγκλονισμένη μιλάει για τον Άγιο, διακηρύσσει το θαύμα του και τον δοξάζει. Πράγματι·

«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις Αυτού»

Δε σταμάτησε όμως ο Άγιος Παρθένιος να συμπαραστέκεται στην οικογένεια σαν ένας φίλος, ένας αδελφός. Κάθε φορά που η αμφιβολία μπαίνει στους λογισμούς τους ο Άγιος έρχεται να τη λύσει. Άλλες 2-3 φορές εμφανίστηκε στα μέλη της οικογένειας, πάντα συγχρόνως, το ίδιο βράδυ σε δύο από αυτά και τους διαβεβαιώνει: «Μη φοβάστε, η Βασιλική θα γίνει τελείως καλά».

Σαν απίστευτα μας φαίνονται όλα αυτά και όμως είναι αληθινά. ΟΙ Άγιοί μας είναι ζωντανοί και στην Εκκλησία μας λειτουργεί το ιαματικό χάρισμα. Ο Κύριος μας δια των αγίων του εξακολουθεί να διδάσκει και να θαυματουργεί, σαν τότε που ζούσε μαζί μας στη γη.

Πηγή