«Πρέπει ο Πνευματικός να είναι όντως «πνευματικός», να είναι πατέρας, να είναι ιερέας, να μπορεί να λειτουργεί, να προσεύχεται, να ξέρει να ακουμπάει στο Θεό και να μην είναι ένας απλός κοινωνικός
εργάτης, που κάνει ένα θρησκευτικό «χόμπι». Ο Πνευματικός δεν είναι σύμβουλος, που δίδει συμβουλές, δεν είναι δάσκαλος, που διδάσκει, ούτε εισαγγελέας, που ελέγχει.
Ο Πνευματικός είναι πατέρας, που αγκαλιάζει, φίλος, που ελευθερώνει, αδελφός, που συγχωρεί· είναι μυσταγωγός, που ιερουργεί το μυστήριο της ψυχής. Δεν είναι αυτός που ξέρει, είναι αυτός που αγαπά τον Θεό, ως Πατέρα του και τον κάθε άνθρωπο, ως παιδί του Θεού. Ο Πνευματικός έχει την χάρη της Ιερωσύνης, αρκεί να την κρατάει ζεστή και ενεργό μέσα του. Αν έτσι τη διατηρεί, τότε ο Θεός δίνει πολλά και με πολλούς τρόπους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου