Ο Αντώνιος γεννήθηκε στη Ρώμη από θεοσεβείς και εύπορους γονείς. Το 1086, όταν είχε ήδη συντελεστεί το Σχίσμα και είχε χωριστεί από την Ανατολική Εκκλησία η ρωμαϊκή κοινότητα και όλοι όσοι παρέμεναν πιστοί στην Ανατολική Εκκλησία διώκονταν από τον κλήρο της Ρώμης, ο Αντώνιος ήταν ανάμεσα στους διωκομένους.
Μοίρασε όλη την κληρονομιά του και έγινε μοναχός. Μετά τήν κουρά του αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο• Στους άθλους του συναριθμείται και το γεγονός ότι, επί δεκατέσσερις μήνες στεκόταν πάνω σ’ έναν βράχο μέσα στή θάλασσα.
Ενόσω παρέμενε εκεί, ο βράχος αποκολλήθηκε από τη βάση του και, έφθασε θαυματουργικά, πλέοντας, στις ακτές του Νόβγκοροντ (το 1106).
Στο (Ορθόδοξο) Νόβγκοροντ, ο επίσκοπος Νικήτας υποδέχθηκε φιλοφρόνως τον Αντώνιο μάλιστα, τον βοήθησε να κτίσει εκκλησία αφιερωμένη, στην Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία έμελε να γίνει μοναστήρι. Ο Αντώνιος μακροημέρευσε στο μοναστήρι αυτό ως ηγούμενος και διά πολλών θαυμάτων του εν ζωή άλλα και μετά θάνατον), διατράνωσε τη μεγάλη δύναμη της Χάρης του Θεού. Αναπαύτηκε ειρηνικά το έτος 1146 κι έτσι έλαβε το ουράνιο ενδιαίτημά του στις μονές του Κυρίου.
Βιβλιογραφία:
Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου