Πλησιάζει τον Χριστό ένας νέος, όπως αναφέρει το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακή ΙΒ’ του Ματθαίου, φλεγόμενος από πόθο να μάθει τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει την αιώνια ζωή. Σίγουρος για όλα όσα μέχρι τώρα τηρεί ψάχνει να βρει το κάτι παραπάνω, εκείνο που θα τον ολοκληρώσει.
Κι ο Κύριος του απαντά αποκαλύπτοντας τον Εαυτό Του ως Θεό, που ο ίδιος ο νενανίσκος μαρτύρησε ονομάζοντας Τον Αγάθο. Βλέπει την καρδιά του, τον ζήλο της ψυχής, γνωρίζει ότι εκτελεί τα πάντα από μικρό παιδί, ο Μωσαϊκός Νόμος έχει γίνει οδεικτής στην πορεία της ζωή του, ωστόσο στο βάθος ξέρει πως κάτι του λείπει, αυτή η απρόσωπη τήρηση του Νόμου τον έχει φέρει σ’ αδιέξοδο, καθώς όσες ατομικές αρετές και προτερήματα διαθέτει δεν στάθηκαν ικανά ν’ απαντήσουν στο μέγαλο υπαρξιακό ερώτημα της αιωνιότητας, να τελειοποιήσουν την ζωή του.
Σαφέστατα όπως ο ίδιος αναφέρει όλα αυτά τα τήρει από μικρή ηλικία, γεγονός που ο Καρδιογνώστης Θεός εχει διακρίνει, γι’ αυτό του απαντά να τηρεί τις εντολές και έπειτα του τις διευκρινίζει μία προς μία. Θέλει να τον οδηγήσει σιγά-σιγά σ’ Εκείνον, να του φανερώσει τον Ίδιο ως αιώνια κι αληθινή Ζωή.
Κάθε εντολή μαζί με την όποια αρετή αυτή καλλιεργεί είναι σημείο συνάντησης με τον Χριστό κι όχι αυτοσκοπός και κέντρο της ζωής. Άλλωστε ο Ίδιος τις παρέδωσε στον λαό Του για να μην χάσει την πορεία του, να μην ξεχάσει ότι ο μοναδικός στόχος κάθε άνθρωπου είναι να ζήσει με τον Θεό ενωμένα κι απρόσκοπτα.
Συνειδητοποιώντας παράλληλα, κάθε φορά την παρέκλιση και την διακοπή της κοινωνίας μαζί Του, όταν θα προκαλεί το κακό στον αδελφό, θα λατρεύει τα είδωλα , τότε η γνώση των εντολών, του θελήματος δηλαδή του Θεού θα ενεργοποιούν την συνείδηση του και θα γίνονται απαρχή επιστροφής, μετάνοιας προς τον Θεό και καταλλαγής προς τον αδελφό.
Οι εντολές είχαν αρχίσει να γίνονται για τον πλούσιο νέο αυτοσκοπός, μέσα καταξίωσης της ύπαρξης του που θα δικαίωναν την πνευματική του ανωτερότητα έναντι των άλλων. Ακόμα και η αιώνια ζωή είχε λάβει οικονομικές προεκτάσεις, γι’ αυτό χρησιμοποιεί το ρήμα «κερδίσω», ακριβώς επειδή θεωρεί τον Θεό μισθαποδότη και τιμητή κάθε πνευματικού του κατορθώματος, αφού κάνει όλα αυτά σίγουρα θα υπάρχει ανταμοιβή, ή αν δεν επαρκούν τι παραπάνω χρειάζεται για να κερδίσει την αιώνια ζωή.
Έτσι, όταν ο Χριστός του ζητά ν’ αφήσει τα πάντα, να υπερβεί το εμπόδιο του πλούτου που τον κρατά μακριά, δεμένο στην σιγουριά και την ασφάλεια, φεύγει λυπημένος, η προτροπή του Διδασκάλου ν’ ανοιχτεί στην αβεβαιότητα, να χάσει τα πάντα για Εκείνον, τον ξενίζει, δεν έχει συνηθίσει να δίνει τον εαυτό του, να προσφέρεται χωρίς ανταλάγματα.
Η θυσία χωρίς ανταμοιβή, χωρίς να κερδίσει κάτι, παρά μονάχα να έχει τον Χριστό, να είναι ο 13ος μαθητής κι απόστολος, όπως εκείνοι που μ’ έναν λόγο Του άφησαν τα πάντα και τον ακολούθησαν, στο άγνωστο , χωρίς υπολογισμούς, καθώς διέκριναν ότι μόνον Αυτός έχει ρήματα Ζωής Αιωνίου, είναι η Ίδια η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή.
Τελικά, θέλει θυσία να είσαι του Χριστού, να ζεις μ’ Αυτόν, χρειάζεται να πάρεις την ηρωική απόφαση της εξόδου από τον εαυτό σου, να υπερβείς την φαντασιακή πνευματική σου ανωτερότητα. Να Τον ακολουθήσεις στο Σταυρό, εκεί που δεν κερδίζεις αλλά χάνεις σταυρώνοντας το εγώ και ξαναβρίσκοντας τον εαυτό σου στο Χριστό, στο πρόσωπο του αδελφού. Απαγκιστρώνεσαι απ’ ότι σε κρατά δεμένο στην γη, κλεισμένο και εσωστρεφή κι ανοίγεσαι στην αγάπη του Χριστού.
Αρκεί ο πλούτος της καρδιάς να είναι Εκείνος, αποτελώντας το κέντρο της αναζήτησης σου, πάνω από τις αρετές, τις καλές πράξεις, χωρίς κρατούμενα και συμψηφισμούς, χωρίς υπολογισμούς, μόλις σε κάλει να είσαι ετοιμός ν’ αφήσεις τα πάντα και να Τον ακολουθήσεις.
Αν μια άλυσιδα, μια αιτία, μια μικρή αφορμή σε κρατά δεμένο δεν μπορείς να κινηθείς, θα βρίσκεσαι γαντζωμένος σ’ αυτήν. Δέσμιος σ’ αυτό το πάθος, αλλά και σ’ αυτήν ακόμα την αρετή, σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε τι που θα βάλεις πάνω από τον Χριστό, θα είναι αδύνατον να Τον ακολουθήσεις, δεν θα μπορέσει να έχει θέση μέσα στην ζωή σου, διότι η καρδιά σου θα είναι διαρκώς εκεί που βρίσκεται ο πόθος της, το κέντρο της ύπαρξης της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου