«Κύριέ μου, ποῦ εὑρίσκομαι; Ἐδῶ εἶνε ἡ Ἑλλάς; Ἐδῶ κατοικεῖ τὸ εὐσεβέστατον γένος τῶν Ἑλλήνων; Μοῦ φαίνονται ἀγνώριστοι.
Τῶ 51μ.Χ., ὅτε διὰ πρώτην φορὰν ἐπεσκέφθην τὴν πόλιν ταύτην, οὐδεὶς τότε Ἀθηναίος ἐβλασφήμει τοὺς θεούς των. Καὶ οἱ θεοί των ἐκεῖνοι ἦσαν ψευδεῖς.
Τώρα, μετὰ παρέλευσιν 1900 καὶ πλέον ἐτών ἀπὸ τὴν ἐπικράτησιν τῆς νέας Πίστεως χιλιάδες Ἀθηναίων καὶ λοιπῶν Ἑλλήνων βεβαπτισμένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν βλασφημοῦν τὸν Θεόν.
Καὶ εἶνε αὐτὸς ὁ ἀληθινὸς Θεός, τὸν ὁποῖον ἐπὶ τοῦ Ἀρείου Πάγου κήρυγμά μου ἐφανέρωσεν εἰς τοὺς προγόνους των.
Καὶ ὀνομάζεται τὸ βασίλειον τῶν Ὀρθοδόξων. Καὶ ἔχουν πλήθος ἐπισκόπων καὶ ἱερέων καὶ ἑκατοντάδας θρησκευτικῶν συλλόγων καὶ ἀδελφοτήτων!...».
Και εκ των χειλέων του Παύλου, παροξυνομένου δια την πλήμμυραν αυτήν της βλασφημίας, θα εξήρχετο και πάλιν η κραυγή˙ «Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἦτω ἀνάθεμα. Μαρὰν ἀθά». (Α΄ Κορ. 16, 22).
(Μακαριστού Αυγουστίνου Καντιώτη, βιβλίο αντιβλασφημικός αγώνας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου