Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της ημέρας (3 - 8 - 2018)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. ι΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Κορ. α΄ 12-20)

12 Ἡ γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ, οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκι­κῇ, ἀλλ᾿ ἐν χάριτι Θεοῦ ἀνε­στράφημεν ἐν τῷ κόσ­μῳ, περισσοτέρως δὲ πρὸς 

ὑμᾶς. 13 οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἢ ἃ ἀναγινώσκετε ἢ καὶ ἐπιγινώσκετε, ἐλπίζω δὲ ὅτι καὶ ἕως τέλους ἐπι­γνώσεσθε, 14 καθὼς καὶ ἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀπὸ μέρους, ὅτι καύχημα ὑμῶν ἐσμεν, καθάπερ καὶ ὑμεῖς ἡμῶν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. 15 Καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσει

ἐβουλόμην πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν πρότερον, ἵνα δευτέραν χάριν ἔχητε, 16 καὶ δι᾿ ὑμῶν διελθεῖν εἰς Μακεδονίαν, καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονίας ἐλθεῖν πρὸς ὑ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­μᾶς καὶ ὑφ᾿ ὑμῶν προ­­­­­πεμ­φθῆ­ναι εἰς τὴν Ἰουδαί­αν. 17 τοῦτο οὖν βουλόμενος μήτι ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρη­σάμην; ἢ ἃ βουλεύομαι, κα­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­τὰ σάρκα βουλεύομαι, ἵνα ᾖ παρ᾿ ἐμοὶ τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ; 18 πιστὸς δὲ ὁ Θεὸς ὅτι ὁ λόγος ἡμῶν ὁ πρὸς ὑμᾶς οὐκ ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ. 19 ὁ γὰρ τοῦ Θεοῦ υἱὸς Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἐν ὑμῖν δι᾿ ἡμῶν κηρυχθείς, δι᾿ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου, οὐκ ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ, ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν· 20 ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι Θεοῦ, ἐν αὐτῷ τὸ ναὶ καὶ ἐν αὐτῷ τὸ ἀμήν, τῷ Θεῷ πρὸς δόξαν δι᾿ ἡμῶν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

12 Κι ἔχουμε κάποιο δικαίωμα νά ζητοῦμε τίς προσευχές ὅλων σας. Διότι ἐκεῖνο γιά τό ὁποῖο καυχόμαστε εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς συνειδήσεώς μας ὅτι συμπεριφερθήκαμε μέσα στόν κόσμο καί προπαντός ἀπέναντί σας μέ εὐθύτητα καί εἰλικρίνεια, ὅπως ζητᾶ ὁ Θεός. Ὄχι μέ σοφιστεῖες καί μέ χρησιμοποίηση ἀπατηλῶν συλλογισμῶν πού μεταχειρίζονται οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, ἀλλά μέ τό φωτισμό καί τά σημεῖα πού ὁ Θεός μᾶς χαρίζει ὡς δωρεά του. 13 Διότι δέν σᾶς γράφουμε ἄλλα, διφορούμενα ἤ διαφορετικά ἀπό ἐκεῖνα πού σᾶς κηρύξαμε, ἀλλά αὐτά πού διαβάζετε καί ἀντιλαμβάνεσθε ἀπό τήν ἔννοια καί τή σημασία τῶν λέξεων πού σᾶς γράφουμε, ἡ ὁποία εἶναι καθαρή καί σαφής. Ἤ καί ὅπως μᾶς ξέρετε καλά καί ἀπό παλαιότερα, ἀπό τή διδασκαλία καί συμπεριφορά μας, κι ἐλπίζω ὅτι καί μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μας θά μᾶς γνωρίσετε. 14 Εἴμαστε οἱ ἴδιοι πάντοτε. Εἴμαστε δηλαδή καί τώρα καί θά εἴμαστε καί στό μέλλον ὅπως μᾶς γνωρίσατε σέ κάποιο βαθμό ὡς καύχημά σας, διότι τόσο εἰλικρινεῖς καί θεοφώτιστους διδασκάλους ἀποκτήσατε. Καί ὁμο­λογῶ ὅτι κι ἐσεῖς εἶστε καύχημά μας, διότι φανήκατε ὑπάκουοι καί πρόθυμοι στό κήρυγμά μας. Κι ἀκόμη καλύτερα θά μᾶς γνωρίσετε κατά τήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὁπότε ὁ ὑπέρτατος Κριτής θά διακηρύξει τήν εἰλικρίνειά μας καί τόν ἀποστολικό μας ζῆλο. 15 Καί μέ τό θάρρος καί τήν πεποίθηση αὐτή, ὅτι εἴμα­στε καύχημά σας κι ἐσεῖς δικό μας καύχημα, ἤθελα νά ἔλθω σέ σᾶς πρωτύτερα, προτοῦ πάω στή Μακεδονία, ὥστε νά κάνω δύο ταξίδια στήν Κόρινθο, γιά νά ἔχετε διπλή χαρά καί παρηγοριά καί πνευματική ὠφέλεια ἀπό τίς δύο αὐτές ἐπισκέψεις μου. 16 Ἤθελα δηλαδή νά ἔλθω πρῶτα στήν Κόρινθο, καί διαμέσου τῆς Κορίνθου νά περάσω στή Μακεδονία, κι ἀπό τή Μακεδονία νά ἐπιστρέψω πάλι σέ σᾶς, κι ἐσεῖς νά μέ κατευοδώσετε στήν Ἰουδαία. 17 Ἐνῶ λοιπόν τό σκεφτόμουν αὐτό καί τό σχεδίαζα, δέν τό πραγματοποίησα. Μήπως ἄραγε ἀπό τή ματαίωση τοῦ σχεδίου μου αὐτοῦ μπορεῖ νά ἐξαχθεῖ τό συμπέρα­σμα ὅτι ἔδειξα ἐλαφρότητα καί ἐπιπολαιότητα, ὅπως μέ κατηγοροῦν μερικοί; Ὄχι. Ἤ μήπως ἐκεῖνα πού ἀπο­­­­φασίζω, τά ἀποφασίζω ὡς ἄνθρωπος σαρκικός, πού ὁ ἴδιος ὁρίζει τόν ἑαυτό του καί δέν διευθύνεται ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα; Μόνο ἄν ὅριζα τόν ἑαυτό μου θά ἦταν βέβαιο τό ναί καί τό ὄχι μου. Ἀλλά δέν ἀποφασίζω ὡς ἄνθρωπος σαρκικός, κι ἔτσι ἀναγκάζομαι νά ἀθετῶ τό λόγο μου καί τίς ἀποφάσεις μου, ὅταν τό Πνεῦμα πού μέ κυβερνᾶ διατάζει διαφορετικά. 18 Μήν ὑποθέσετε ὅμως ἀπ’ αὐτό ὅτι ὅλα ὅσα σᾶς λέω εἶναι ἄστατα καί ἀβέβαια. Εἶναι ἀπολύτως ἀξιόπιστος ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἐγγυᾶται ὅτι ὁ λόγος μας πού σᾶς κηρύξαμε καί εἶναι λόγος δικός του, δέν ἔγινε ἀμ­φί­βολος κι ἀβέβαιος, «ναί» καί «ὄχι» ταυτόχρονα. 19 Διότι τό κήρυγμά μου γιά τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, πού κηρύχθηκε ἀνάμεσά σας ἀπό μᾶς, δηλαδή ἀπό μένα καί τόν Σιλουανό καί τόν Τιμόθεο, δέν ἀποδείχθηκε ἀπό τήν πείρα σας «ναί» καί «ὄχι», δηλαδή ἀβέβαιο καί ἄστατο, ἀλλά ἀποδείχθηκε βέβαιο καί ἀπαρασάλευτο κάθε τι πού ἀναφέρεται στό Χριστό. 20 Διότι ὅλες οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ πραγματοποιήθηκαν στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί βεβαιώθηκαν ἀπ’ αὐτόν καί ἀποδείχθηκαν «ναί» καί «ἀμήν», γιά νά δοξάζεται ὁ Θεός μέ τή διακονία καί τό κήρυγμα πού κάνουμε ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ι΄ ἑβδ. Ματθαίου (Ματθ. κβ΄ 23-33)

23 Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθον αὐτῷ Σαδδουκαῖοι, οἱ λέγοντες μὴ εἶναι ἀνάστασιν. καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν 24 λέγοντες· διδάσκαλε,­ Μω­σῆς εἶπεν, ἐάν τις ἀπο­θάνῃ μὴ ἔχων τέκνα, ἐπι­γα­μ­βρεύσει ὁ ἀδελφὸς αὐ­­­τοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἀνα­στήσει σπέρμα τῷ ἀδελ­φῷ αὐτοῦ. 25 ἦσαν δὲ παρ᾿ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί· καὶ ὁ πρῶτος γαμήσας ἐτελεύτησε, καὶ μὴ ἔχων σπέρμα ἀφῆκε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ· 26 ὁμοίως καὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος, ἕως τῶν ἑπτά. 27 ὕστερον δὲ πάντων ἀπέ­θανε καὶ ἡ γυνή. 28 ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει τίνος τῶν ἑπτὰ ἔσται ἡ γυνή; πάντες γὰρ ἔσχον αὐτήν. 29 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ. 30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι. 31 περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτε τὸ ρηθὲν ὑμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ λέγοντος, 32 ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θε­­ὸς Ἰακώβ; οὐκ ἔστιν ὁ Θε­­ὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζών­των. 33 καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

23 Τήν ἴδια ἐκείνη ἡμέρα τόν πλησίασαν οἱ Σαδ­δου­­καῖοι, οἱ ὁποῖοι πίστευαν καί διεκήρυτταν ὅτι δέν ὑπάρχει ἀνάσταση νεκρῶν, καί τόν ρώτησαν τό ἑξῆς: 24 Διδάσκαλε, ὁ Μωυσῆς εἶπε: Ἄν κανείς πεθάνει χωρίς νά ἀποκτήσει παιδιά, πρέπει ὁ ἀδελφός του νά νυμφευθεῖ τή χήρα γυναίκα του καί νά κάνει ἀπογόνους γιά τό νεκρό ἀδελφό του. 25 Ἦταν λοιπόν μεταξύ μας ἑπτά ἀδελφοί. Κι ὁ πρῶτος, ἀφοῦ ἦλθε σέ γάμο, πέθανε. Κι ἐπειδή δέν εἶχε παιδιά, ἄφησε τή γυναίκα του στόν ἀδελφό του. 26 Μέ τόν ἴδιο τρόπο κι ὁ δεύτερος κι ὁ τρίτος νυμφεύθηκαν τήν ἴδια γυναίκα, μέχρι πού τήν πῆραν γιά σύζυγο καί οἱ ἑπτά. 27 Κι ὕστερα ἀπ’ ὅλους πέθανε καί ἡ γυναίκα. 28 Κατά τήν ἀνάσταση λοιπόν σέ ποιόν ἀπό τούς ἑπτά ἄνδρες θά ἀνήκει ὡς σύζυγος ἡ γυναίκα; Διότι ὅλοι τήν εἶχαν σύζυγο. 29 Ὁ Ἰησοῦς τότε τούς ἀποκρίθηκε: Βρίσκεσθε σέ πλάνη καί δέν γνωρίζετε οὔτε τίς Γραφές, οἱ ὁποῖες δέν ὑποστηρίζουν ὑλιστικές καί παχυλές ἀντιλήψεις γιά τήν ἀνάσταση, ὅπως ἐσεῖς τήν φαντάζεσθε, οὔτε τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ὁποία τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατο ἤ δύσκολο. 30 Βρίσκεσθε σέ πλάνη λοιπόν καί δέν κατανοεῖτε τό ἀληθινό νόημα τῶν Γραφῶν. Διότι δέν ξέρετε ὅτι στήν ἀνάσταση οὔτε οἱ ἄνδρες νυμφεύονται οὔτε οἱ γυναῖκες παντρεύονται, ἀλλά εἶναι ὅλοι σάν ἄγγελοι Θεοῦ στόν οὐρανό. 31 Γιά τήν ἀνάσταση ὅμως τῶν νεκρῶν δέν διαβάσατε ἐκεῖνο πού σᾶς εἶπε ὁ Θεός πολλά χρόνια μετά τό θάνατο τῶν τριῶν πατριαρχῶν· 32 ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός τοῦ Ἀβραάμ καί ὁ Θεός τοῦ Ἰσαάκ καί ὁ Θεός τοῦ Ἰακώβ; Δέν εἶναι ὁ Θεός Θεός νεκρῶν, πού κατάντησαν σέ ἀνυπαρξία, ὅπως φαντάζεσθε ἐσεῖς, ἀλλά εἶναι Θεός ζωντανῶν. Καί οἱ πατριάρχες λοιπόν, ἄν καί εἶναι πεθαμένοι, ζοῦν. 33 Καί τά πλήθη τοῦ λαοῦ ὅταν ἄκουσαν αὐτά, κυριεύθηκαν ἀπό ἔκπληξη καί βαθύ θαυμασμό γιά τή διδαχή του.