Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της ημέρας (23 - 8 - 2018)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

Ἀπόστολος: τῆς ἑορτῆς, 15 Αὐγ. (Φιλιπ. β΄ 5-11)

5 τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορ­φὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 

8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑ­αυ­τὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχ­ρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυ­ροῦ. 9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπε­ρύ­ψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐ­τῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν
τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπου­ρα­νίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχ­θο­νίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

5 Ἐφόσον δηλαδή εἶστε μαθητές καί δοῦλοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά μιμηθεῖτε τήν ταπείνωση καί τήν αὐταπάρνησή του. Ἄς ὑπάρχει λοιπόν μέσα σας αὐτό τό φρόνημα τῆς ταπεινώσεως καί αὐταπαρ­νήσεως πού εἶχε κι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. 6 Ὁ Ἰησοῦς Χριστός δηλαδή, ἄν καί εἶχε τήν ἴδια οὐσία καί φύση μέ τόν Θεό Πατέρα καί ὡς ἀπαράλλακτη καί ζωντανή εἰκόνα τοῦ Θεοῦ εἶχε τή μορφή καί τή φύση τοῦ Θεοῦ, δέν θεώρησε τήν ἰσότητά του μέ τόν Θεό Πατέρα ἀποτέλεσμα ἁρπαγῆς. Διότι ἐάν ἦταν ἀπο­τέ­λε­σμα ἁρπαγῆς, δέν θά τολμοῦσε νά τό ἀποθέσει, ἀπό φόβο μήπως τό χάσει. 7 Ἀλλά κένωσε τόν ἑαυτό του συγκαλύπτοντας καί κρύβοντας γιά κάποιο διάστημα τή δόξα καί τό μεγαλεῖο τῆς θεότητός του. Πῆρε μορφή δούλου καί ἔγινε ὅμοιος μέ τούς ἀνθρώπους. 8 Κι ἐνῶ παρουσιάστηκε μέ τήν ἐξωτερική ὄψη τοῦ ἀν­θρώπου, δέν ἦταν μόνον ἄνθρωπος, ὅπως φαινόταν, ἀλ­λά ἦταν συγχρόνως καί Θεός. Καί ταπείνωσε τόν ἑαυ­τό του δείχνοντας τέλεια ὑπακοή μέχρι θανά­του, καί μά­λιστα θανάτου σταυρικοῦ, πού εἶναι ὁ πλέ­ον ὀδυ­νη­ρός καί ἀτιμωτικός θάνατος. 9 Γιά τήν ταπείνωση λοιπόν καί τήν ὑπακοή του αὐτή ὁ Θεός τόν ὑπερύψωσε καί ὡς ἄνθρωπο καί τοῦ χάρισε ὄνομα, τό ὄνομα Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, πού εἶναι πά­νω ἀπό κάθε ἄλλο ὄνομα. 10 Τόν ὑπερύψωσε, ὥστε στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νά γο­να­τίσουν ταπεινά καί νά τόν προσκυνήσουν λατρευ­τι­κά καί οἱ ἄγγελοι στόν οὐρανό καί οἱ ἄνθρωποι στή γῆ καί οἱ ψυχές τῶν νεκρῶν στά καταχθόνια· ἀλλά κι αὐτά τά δαι­μο­νι­κά ὄντα πού εἶναι στά καταχθόνια μέ τρόμο νά ὑπο­κλι­θοῦν μπροστά στό μεγαλεῖο του. 11 Κι ἔτσι κάθε γλώσσα νά ὁμολογήσει φανερά, δυνατά καί ξεκάθαρα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Κύριος. Καί μέ τήν ὁμολογία αὐτή καί τήν ἀναγνώριση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς Κυρίου θά δοξάζεται ὁ Θεός Πατήρ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
Εὐαγγέλιον: τῆς ἑορτῆς, 15 Αὐγ. (Λουκᾶ ι΄ 38-42, ια΄ 27-28)

38 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυ­νὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. 39 καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πό­­δας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶ­το περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακο­νεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐ­­­ξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀ­φαι­ρε­θήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.

ια΄ 27 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μα­στοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

38 Κι ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς μαζί μέ τούς μαθητές του κι ὅσους τόν ἀκολουθοῦσαν προχωροῦσαν μέ κατεύθυνση τήν Ἱερουσαλήμ, μπῆκε αὐτός σ’ ἕνα χωριό. Καί κάποια γυναίκα πού ὀνομαζόταν Μάρθα τόν ὑποδέχθηκε στό σπίτι της. 39 Αὐτή εἶχε μία ἀδελφή πού λεγόταν Μαρία, ἡ ὁποία ὄχι μόνο ὑποδέχθηκε τόν Ἰησοῦ ὅπως ἡ Μάρθα, ἀλλά καί κάθισε κοντά στά πόδια του ὡς ταπεινή μαθήτρια κι ἄκουγε μέ ἀπερίσπαστη προσοχή τή διδασκαλία του. 40 Ἡ Μάρθα ὅμως ἦταν ἀπασχολημένη καί πνιγμένη σέ πολλές ἐργασίες, φροντίζοντας νά ἑτοι­μά­σει τό φαγητό καί νά περιποιηθεῖ τόν Διδάσκαλο. Κά­ποια στιγμή λοιπόν στάθηκε κοντά στόν Χριστό καί τοῦ εἶπε: Κύ­ριε, δέν σέ νοιάζει πού ἡ ἀδελφή μου μέ ἄφησε μόνη μου νά ὑπηρετῶ καί νά ἑτοιμάζω τό τραπέζι; Πές της λοιπόν νά μέ βοηθήσει. 41 Τότε τῆς ἀποκρίθηκε ὁ Ἰησοῦς: Μάρθα, Μάρθα, βα­σα­νίζεις καί ταλαιπωρεῖς τό νοῦ σου μέ πολλές ἀγω­νιώ­δεις φρο­ντίδες, καί κου­ρά­­ζεις τό σῶμα σου γιά νά προετοιμάσεις πολλά πράγματα. 42 Ἐνῶ ἕνα εἶναι χρήσιμο καί ἀναγκαῖο, ἡ ἀκρόαση τῆς διδασκαλίας μου. Αὐτή εἶναι ἡ ἀ­ναγκαία πνευματι­κή τρο­­φή γιά τήν ψυχή. Αὐτήν τήν τροφή διάλεξε ἡ Μαρία, τήν καλή καί ὠφέλιμη μερίδα, πού δέν θά τῆς ἀφαιρεθεῖ πο­τέ. Δι­ότι οἱ ὠφέλειες τῆς πνευ­μα­τι­κῆς αὐτῆς τροφῆς δέν εἶναι προσωρινές καί φθαρτές, ἀλλά πνευ­ματικές καί αἰώνιες.

ια΄ 27 Κι ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς τά ἔλεγε αὐτά, κάποια γυναίκα ἀπ’ τό πλῆθος, ἐπειδή ἐνθουσιάστηκε ἀπό τή διδασκαλία του, ἔβγαλε μιά δυνατή φωνή καί εἶπε: Εὐτυχισμένη ἡ κοιλιά πού σέ βάστασε καί οἱ μαστοί πού θήλασες. Εὐτυχισμένη δηλαδή ἡ μητέρα πού σέ γέννησε καί σέ ἀνέθρεψε. 28 Κι αὐτός εἶπε: Ἀληθινά, εὐτυχισμένη εἶναι ἡ μητέ­ρα μου· ἀλλά μήν ξεχνᾶτε ὅτι μακάριοι εἶναι ὅσοι ἀκοῦνε τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί τόν ἐφαρμόζουν. Μ’ αὐτή τήν ἔν­­νοια, αὐτή πού μέ γέννησε καί μέ θήλασε, γι’ αὐ­τό ἀκρι­βῶς δέχθηκε τή μεγαλύτερη τιμή καί ἀξιώθηκε νά γίνει μητέρα μου, διότι φύλαξε πάντοτε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.