Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της ημέρας (22 - 8 - 2018)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τετ. ιγ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν
(Β΄ Κορ. θ΄ 12-ι΄ 7)

12 ὅτι ἡ διακονία τῆς λειτουργίας ταύτης οὐ μόνον ἐστὶ προσαναπληροῦσα τὰ ὑστερήματα τῶν ἁγίων, ἀλ­λὰ καὶ περισσεύουσα διὰ πολλῶν εὐχαριστιῶν τῷ Θεῷ· – 13 διὰ τῆς δοκιμῆς τῆς διακονίας ταύτης δοξάζοντες τὸν Θεὸν ἐπὶ τῇ ὑποταγῇ τῆς ὁμολογίας ὑμῶν εἰς τὸ 

εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁπλότητι τῆς κοινωνίας εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς πάντας, 14 καὶ αὐτῶν δεήσει ὑπὲρ ὑμῶν, ἐπιποθούντων ὑμᾶς διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν χά­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ριν τοῦ Θεοῦ ἐφ᾿ ὑμῖν. 15 χάρις δὲ τῷ Θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ. 

ι΄ 1 Αὐτὸς δὲ ἐγὼ Παῦλος παρακαλῶ ὑμᾶς διὰ τῆς πρᾳότητος καὶ ἐπιει­κείας τοῦ Χριστοῦ, ὃς κατὰ πρόσωπον μὲν ταπεινὸς ἐν ὑμῖν, ἀπὼν δὲ θαρρῶ εἰς ὑμᾶς· 2 δέομαι δὲ τὸ μὴ παρὼν θαρρῆσαι τῇ πεποιθήσει ᾗ λογίζομαι τολμῆσαι ἐπί τινας τοὺς λογιζομένους ἡμᾶς ὡς κατὰ σάρκα περι­πατοῦντας. 3 Ἐν σαρκὶ γὰρ περιπα­τοῦντες οὐ κατὰ σάρκα στρα­τευόμεθα· 4 τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλὰ δυνατὰ τῷ Θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· – 5 λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ, 6 καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή. 7 Τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε! εἴ τις πέποιθεν ἑαυτῷ Χριστοῦ εἶναι, τοῦτο λογιζέσθω πάλιν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ὅτι καθὼς αὐτὸς Χριστοῦ, οὕτω καὶ ἡμεῖς Χριστοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

12 Διότι ἡ διακονία τῆς φιλάνθρωπης, εὐεργετικῆς καί ἱερῆς αὐτῆς ὑπηρεσίας ὄχι μόνο φθάνει μέ τό παραπάνω γιά τίς ἀνάγκες τῶν Χριστιανῶν, ἀλλά καί δημιουργεῖ πληθώρα εὐχαριστιῶν πρός τόν Θεό. 13 Κι αὐτό συμβαίνει, ἐπειδή αὐτοί πού εὐεργετοῦνται ἀπό σᾶς, μέ τή διακονία αὐτή τῆς ἐλεημοσύνης σας ἀπο­κτοῦν πείρα γιά τό ποιοί εἶστε, καί δοξάζουν τόν Θεό γιά τήν ὑποταγή σας στήν ὁμολογία τῆς ­πίστεως στό Εὐ­αγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί γιά τή ­γενναιοδωρία πού δεί­χνετε μέ τή συμμετοχή σας στίς ἀνάγκες τόσο τίς δι­κές τους ὅσο καί γενικότερα ὅλων τῶν Χριστιανῶν. 14 Κι αὐτοί προσεύχονται καί δέονται γιά σᾶς στό Θεό, καθώς ποθοῦν πολύ νά σᾶς δοῦν, ἐξαιτίας τῆς ὑπέρμετρης χάρης πού σᾶς ἔδωσε ὁ Θεός. 15 Ἄς εὐχαριστοῦμε λοιπόν τόν Θεό γιά τή δωρεά του, τό μέγεθος τῆς ὁποίας δέν μπορεῖ νά ἐκφρασθεῖ μέ λόγια. 

ι΄ 1 Σᾶς προβάλλω λοιπόν τήν πραότητα καί τήν ἐπι­εί­κει­α τοῦ Χριστοῦ καί σᾶς προτρέπω ἐγώ ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος, ὁ ὁποῖος ὅταν εἶμαι μπροστά σας καί σᾶς βλέ­­­πω στό πρόσωπο εἶμαι ἀσθενικός καί τιποτένιος, ὅπως μέ κατηγοροῦν οἱ συκοφάντες μου, ὅταν ὅμως ἀπο­υ­­σιάζω, παίρνω θάρρος ἀπέναντί σας καί φαίνομαι ἀγέρωχος. 2 Σᾶς παρακαλῶ λοιπόν νά μή μέ ἀναγκάσετε, ὅταν ἔλ­­θω στήν Κόρινθο καί θά εἶμαι κοντά σας, νά δείξω θάρ­ρος μέ τήν πνευματική καί τιμωρητική ἐξουσία καί δύ­­ναμη πού σκέφτομαι νά μεταχειρισθῶ μέ τόλμη ἐνα­ντί­­­ον μερικῶν πού μᾶς περνοῦν γιά ἀνθρώπους πού συ­μπεριφέρονται καί κινοῦνται ἀπό σαρκικά ἐλατήρια. 3 Ἀλλά ὅσα λένε ἐναντίον μας δέν εἶναι ἀληθινά. Διότι ἐμεῖς, ἐνῶ ἔχουμε σῶμα καί περιβαλλόμαστε ἀπό σάρκα, δέν διεξάγουμε τόν πνευματικό πόλεμο καί ἀγώνα μας μέ σαρκικά ἐλατήρια καί ὅπλα. 4 Διότι τά ὅπλα τῆς ἐκστρατείας μας δέν εἶναι ἀδύναμα ἀνθρώπινα ὅπλα, ἀλλά εἶναι δυνατά ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, θεόσδοτα, γιά νά γκρεμίζουν ὀχυρώματα. 5 Κι ὅταν λέω ὀχυρώματα, δέν ἐννοῶ πύργους ἤ φρούρια ὑλικά ἀλλά πνευματικά. Δηλαδή ἀνατρέπουμε συλλογισμούς πονηρούς καί κάθε ὑψηλοφροσύνη πού ὑψώνεται σάν πύργος καί ἐμποδίζει τούς ἀνθρώπους νά γνωρίσουν τόν ἀληθινό Θεό. Ἀκόμη μέ τά ὅπλα μας κατανικοῦμε σάν ἄοπλο καί παραδομένο αἰχμάλωτο κάθε ἀνθρώπινη ἐπινόηση καί σοφιστεία, καί ὁδηγοῦμε ὅσους παραπλανῶνται ἀπ’ αὐτές στό νά ὑπακού­σουν στό Χριστό. 6 Καί εἴμαστε ἕτοιμοι νά τιμωρήσουμε μέ δικαιοσύνη κάθε παρακοή, ὅταν τελειοποιηθεῖ ἡ ὑπακοή σας, ὁπό­τε νά μήν περιληφθεῖτε κι ἐσεῖς στά τιμωρητικά αὐ­τά μέτρα πού θά πάρουμε. 7 Ναί. Δέν εἶναι ἀκόμη τέλεια ἡ ὑπακοή σας. Δίνετε προ­σοχή στήν ἐξωτερική ὄψη τῶν πραγμάτων, καί γι’ αὐτό σᾶς ἐξαπατοῦν εὔκολα. Ἐάν κανείς ἀπ’ αὐτούς πού σᾶς πλησιάζουν ἔχει τήν πεποίθηση γιά τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι δοῦλος καί διάκονος τοῦ Χριστοῦ, ἄς συλλογίζεται πάλι μόνος του αὐτό, ὅτι ὅπως αὐτός εἶναι διάκονος τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι κι ἐμεῖς εἴμαστε διάκονοι τοῦ Χριστοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τετ. ιγ΄ ἑβδ. Ματθαίου
(Μάρκ. γ΄ 20-27)

20 Καὶ ἔρχονται εἰς οἶκον· καὶ συνέρχεται πάλιν ὄχλος, ὥστε μὴ δύνασθαι αὐτοὺς μηδὲ ἄρτον φαγεῖν. 21 καὶ ἀκούσαντες οἱ παρ᾿ αὐτοῦ ἐξῆλθον κρατῆσαι αὐ­τόν· ἔλεγον γὰρ ὅτι ἐξέστη. 22 καὶ οἱ γραμματεῖς οἱ ἀπὸ Ἱεροσολύμων καταβάντες ἔ­­­λεγον ὅτι Βεελζεβοὺλ ἔχει, καὶ ὅτι ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαι­­­­μονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. 23 καὶ προσκαλεσάμενος αὐ­τοὺς ἐν παραβολαῖς ἔλε­γεν αὐτοῖς· πῶς δύναται σα­τανᾶς σατανᾶν ἐκβάλλειν; 24 καὶ ἐὰν βασιλεία ἐφ᾿ ἑ­­­αυτὴν μερισθῇ, οὐ δύναται σταθῆναι ἡ βασιλεία ἐκεί­νη· 25 καὶ ἐὰν οἰκία ἐφ᾿ ἑαυτὴν μερισθῇ, οὐ δύναται σταθῆ­ναι ἡ οἰκία ἐκείνη. 26 καὶ εἰ ὁ σατανᾶς ἀνέστη ἐφ᾿ ἑαυτὸν καὶ μεμέρισται, οὐ δύναται σταθῆναι, ἀλλὰ τέ­­­λος ἔχει. 27 οὐδεὶς δύναται τὰ σκεύη τοῦ ἰσχυροῦ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσαι,­ ἐὰν μὴ πρῶτον τὸν ἰσχυρὸν δήσῃ, καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐ­τοῦ διαρπάσει.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

20 Μετά ἔρχονται σέ κάποιο σπίτι τῆς Καπερναούμ. Καί μαζεύτηκε πάλι τόσο πολύς λαός, ὥστε νά μήν μπο­­ροῦν οὔτε ἄρτο νά φᾶνε. Διότι τά πλήθη καί εἶχαν κατακλύσει τό σπίτι ὁλό­κλη­ρο, ἀλλά καί στόν Ἰησοῦ δέν ἔδι­ναν και­ρό νά φάει. 21 Ὅταν λοιπόν ἄκουσαν οἱ δικοί του ὅτι εἶχε τόσο πο­λύ ἀ­­­πορ­ροφηθεῖ ἀπό τό ἔργο τῆς διδασκαλίας καί τῶν θαυ­­μάτων μέχρι σημείου νά μήν τρώει, βγῆκαν νά τόν πιάσουν καί νά τόν περιορίσουν. Διότι νόμιζαν ὅτι ἡ ­τό­σο μεγάλη προσήλωση στό ἔργο του ἦταν ἀπο­τέ­λε­σμα ψυχικῆς ἀσθένειας, κι ἔλεγαν ὅτι εἶναι ἐκτός ἑαυ­τοῦ κι ὅτι σάλευσε ὁ νοῦς του. 22 Ἀλλά καί οἱ γραμματεῖς πού εἶχαν κατεβεῖ ἀπό τά Ἱεροσόλυμα ἔλεγαν ὅτι ἔχει μέσα του τόν Βεελζεβούλ καί ὅτι μέ τή βοήθεια καί τή συνεργασία τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν δαιμονίων βγάζει τά δαιμόνια ἀπ’ τούς δαιμονισμένους. 23 Τότε ὁ Ἰησοῦς τούς κάλεσε κοντά του καί ἄρχισε νά τούς λέει μέ συγκρίσεις καί παραδείγματα: Πῶς εἶναι δυνατόν ὁ ἕνας σατανάς νά βγάζει μέ τή βία καί νά διώχνει ἄλλον σατανά; 24 Κι ἄν ἕνα βασίλειο χωριστεῖ σέ ἐχθρικές παρατάξεις, καί μέ ἐμφύλιο πόλεμο στραφεῖ ἡ μία παράταξη ἐνα­ντίον τῆς ἄλλης, τό βασίλειο αὐτό δέν μπορεῖ νά σταθεῖ. 25 Κι ἄν μιά οἰκογένεια διαιρεθεῖ σέ ἀντιμαχόμενα μέρη, δέν μπορεῖ νά σταθεῖ, ἀλλά θά διαλυθεῖ κι αὐτή. 26 Κι ἄν ὁ σατανάς ξεσηκώθηκε ἐναντίον τῶν ὀργάνων του καί χωρίστηκε σέ ἀντιμαχόμενες παρατάξεις, δέν μπορεῖ νά σταθεῖ, ἀλλά τελειώνει πλέον ἡ δύναμή του καί ἡ ἐξουσία του. 27 Κανείς δέν μπορεῖ, ὅταν μπεῖ στό σπίτι τοῦ ἰσχυροῦ οἰκοδεσπότη, νά ἁρπάξει τά ἔπιπλα καί τά σκεύη του, ἄν δέν δέσει πιό πρίν τόν ἰσχυρό. Καί τότε θά λεηλα­τήσει τό σπίτι του. Ἔτσι κι ἐγώ, ἐάν προηγουμένως δέν νικοῦσα καί δέν ἔδε­να τόν σατανά, δέν θά μπο­ροῦσα νά ἁρπάξω ἀπ’ τά χέρια του τούς δαιμονισμένους, πού σάν ἄψυχα σκεύη διατηροῦσε στήν κα­τοχή του.