Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της ημέρας (17 - 8 - 2018)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. ιβ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν 

(Β΄ Κορ. ζ΄ 10-16)

10 ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀ­με­ταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται. 11 ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο, τὸ κατὰ Θεὸν λυπηθῆναι ὑμᾶς, πόσην κατειργάσατο ὑμῖν 

σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ ἐκδίκησιν! ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυ­τοὺς ἁγνοὺς εἶναι ἐν τῷ πράγματι. 12 ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐχ εἵνεκεν τοῦ ἀδι­κήσαντος, οὐδὲ εἵνεκεν τοῦ

ἀδικηθέντος, ἀλλ᾿ εἵνε­κεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώ­πιον τοῦ Θεοῦ. 13 Διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα. ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ὑμῶν περισσοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου, ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν· 14 ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κε­καύχημαι, οὐ κατῃ­σχύνθην, ἀλλ᾿ ὡς πάντα ἐν ἀλη­θείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν, οὕτω καὶ ἡ καύχησις ἡ­μῶν ἡ ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγε­νήθη. 15 καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐ­στιν ἀναμιμνησκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν, ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέ­ξασθε αὐτόν. 16 χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρ­ρῶ ἐν ὑμῖν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

10 Ἀντίθετα μάλιστα, ὠφεληθήκατε πνευματικά. Διότι ἡ λύπη πού εἶναι σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τή μετάνοια πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία. Κι ἐκεῖνος πού αἰσθάνεται τή μετάνοια αὐτή δέν θά μετανιώσει ποτέ γιά τή μεταβολή καί τήν ἀλλαγή αὐτή τῶν σκέψεων καί τῶν ἀποφάσεών του. Ἡ λύπη ὅμως πού προκαλεῖται ἀπό τήν προσκόλληση στόν κόσμο ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τόν ψυχικό θάνατο, κάποτε μάλιστα κι αὐτόν τόν σωματικό. 11 Κι αὐτό ἀποδεικνύεται καί ἀπό τή δική σας περί­­πτω­­­­­ση. Διότι ἀκριβῶς αὐτό, τό ὅτι λυπηθήκατε ἐσεῖς σύμ­­­φω­να μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πόσο δραστήριους καί πρόθυμους σᾶς ἔκανε· ἀλλά καί τί ἀπολογία σᾶς ἔδω­­σε, ὥστε νά εἶστε τώρα δικαιολογημένοι ἀπέναντί μου· ἀλ­­­­λά καί τί ἀγανάκτηση δημιούργησε μέσα σας ἀπέναντι σ’ αὐτόν πού ἁμάρτησε· ἀλλά καί φόβο μή­πως τιμω­­ρηθεῖτε ἀπό τόν Θεό· ἀλλά καί πόθο δυνα­­­­τό νά μέ ξαναδεῖτε· ἀλλά καί ζῆλο γιά τόν Θεό, καί ἐπιθυμία τι­μω­­­­­­­ρίας τοῦ κακοῦ. Μέ ὅλη τή διαγωγή σας συ­­στήσατε τούς ἑαυτούς σας καί ἀποδείξατε ὅτι εἶστε κα­θαροί ἀπό κά­­­θε εὐθύνη καί ἐνοχή στήν ὑπόθεση αὐ­τή. 12 Συνεπῶς, ἄν καί σᾶς ἔγραψα, δέν σᾶς ἔγραψα κυρίως γιά νά τιμωρηθεῖ αὐτός πού ἔκανε τήν ἀδικία, οὔτε γιά νά ἱκανοποιηθεῖ αὐτός πού ἀδικήθηκε, ἀλλά γιά νά φα­νερωθεῖ μεταξύ σας τό ἐνδιαφέρον πού ἔχετε γιά μᾶς, καί ὁ Θεός βλέπει ὅτι εἶναι εἰλικρινές. 13 Γι’ αὐτό ἔχουμε παρηγορηθεῖ. Καί κοντά στήν παρηγοριά αὐτή πού μᾶς δώσατε χαρήκαμε ἀκόμη περισσότερο γιά τή χαρά τοῦ Τίτου, ἐπειδή ἀναπαύθηκε ἡ ψυχή του καί εὐχαριστήθηκε ἀπό τή συμπεριφορά ὅλων σας. 14 Ἡ χαρά αὐτή τοῦ Τίτου προκάλεσε καί σέ μένα χαρά, διότι, ἐάν εἶχα κάπως καυχηθεῖ σ’ αὐτόν γιά σᾶς, δέν ντροπιάσθηκα, ἀλλά ὅπως καί σέ σᾶς ὅλα μέ ἀλήθεια τά εἴπαμε καί τά διδάξαμε, ἔτσι καί στόν Τίτο ἡ καύχησή μας ἀποδείχθηκε ἀληθινή. 15 Καί ἡ καρδιά του περισσότερο τώρα ἀπ’ ὅ,τι ἄλλοτε εἶναι ἀφοσιωμένη σέ σᾶς, διότι θυμᾶται τήν ὑπακοή ὅλων σας. Θυμᾶται πῶς τόν δεχθήκατε μέ φόβο καί μέ τρό­μο μήπως τόν δυσαρεστήσετε σέ τίποτε καί δέν ἐπι­δεί­ξετε σ’ αὐτόν τή συμπεριφορά πού πρέπει. 16 Χαίρομαι, ἐπειδή γιά ὅλα μπορῶ νά ἔχω θάρρος καί νά βασίζομαι σέ σᾶς.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ιβ΄ ἑβδ. Ματθαίου 

(Μρ. β΄ 18-22)

18 Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰω­άννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ· διατί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρι­σαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύου­σι; 19 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ᾿ αὐτῶν ἐστι, νηστεύ­ειν; ὅσον χρόνον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔχουσι τὸν νυμφίον, οὐ δύνανται νηστεύειν. 20 ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅ­­­­ταν ἀπαρθῇ ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ νυμ­φίος, καὶ τότε νηστεύσου­σιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. 21 οὐδεὶς ἐπίβλημα ράκους ἀγνάφου ἐπιρράπτει ἐπὶ ἱ­­­μα­τίῳ παλαιῷ· εἰ δὲ μήγε, αἴ­ρει τὸ πλήρωμα αὐτοῦ, τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ, καὶ χεῖ­­ρον σχίσμα γίνεται. 22 καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέ­­ον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ρήσσει ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς, καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπο­­λοῦνται· ἀλλὰ οἶνον νέον­ ε­­ἰς ἀσκοὺς καινοὺς βλητέον.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

18 Οἱ μαθητές τοῦ Ἰωάννη, καθώς καί οἱ μαθητές τῶν Φα­ρισαίων, κρατοῦσαν τίς νηστεῖες πού εἶχαν ἐπι­κρα­τήσει ἀπό τήν παράδοση. Ἔρχονται λοιπόν μερικοί καί λένε στόν Ἰησοῦ: Γιατί οἱ μαθητές τοῦ Ἰωάννη καί τῶν Φαρισαίων νηστεύουν καί τηροῦν τίς νηστεῖες πού μᾶς παρέδωσαν οἱ παλαιότεροι ραββίνοι, ἐνῶ οἱ δικοί σου μαθητές δέν νηστεύουν; 19 Τότε ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε: Μήπως εἶναι δυνατόν οἱ κα­­λεσμένοι φίλοι τοῦ γαμπροῦ νά πενθοῦν καί νά νηστεύ­ουν ὅσο χρόνο ὁ γαμπρός εἶναι μαζί τους καί γιορ­τά­ζουν­­ τό γάμο του; Ὅσο καιρό ἔχουν μαζί τους τόν γαμπρό δέν εἶναι δυνατόν νά νηστεύουν. Ἔτσι καί οἱ μαθητές μου: Ἐφόσον ἐγώ, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας, εἶμαι μαζί τους, δέν εἶναι δυνατόν νά πενθοῦν καί νά νηστεύουν. 20 Θά ἔλθουν ὅμως ἡμέρες πού θά τούς πάρουν ἀπό κοντά τους τόν Νυμφίο, καί τότε ἐκεῖνες τίς ἡμέρες θά νηστεύσουν καί θά πενθήσουν. 21 Καί γιά νά μιλήσω πιό κατανοητά μέ κάποιο παράδειγμα, σᾶς λέω: Κανείς δέν ράβει πάνω σέ παλιό ροῦχο ἕνα μπάλωμα ἀπό κομμάτι καινούργιου ὑφάσματος. Ἄν ὅμως βάλει ἕνα τέτοιο μπάλωμα, τότε τό καινούργιο αὐτό κομμάτι μαζεύει καί παίρνει ἀπ’ τό παλιό ροῦ­χο. Τό καινούργιο δηλαδή μπάλωμα ἀποσπᾶ ἀπό τό παλιό ροῦχο τό μέρος πού εἶναι οἱ ραφές, καί τό σχίσιμο γίνεται χειρότερο. Ἔτσι καί ἡ νέα διδασκαλία μου δέν εἶναι ὠφέλιμο νά προσκολληθεῖ πάνω σέ ἐξωτερικούς τύπους πού πάλιωσαν πλέον καί εἶναι φθαρμένοι. Διότι καί οἱ ἐξωτερικοί τύποι θά ἀχρηστευθοῦν ἐπιζήμια, καί ἡ διδασκαλία μου θά νοθευθεῖ. 22 Καί κανείς δέν βάζει μοῦστο σέ παλιούς ἀσκούς. Ἀλλιῶς, σπάζει ὁ μοῦστος τούς ἀσκούς, καί τό κρασί χύ­νεται ἔξω, καί οἱ ἀσκοί θά καταστραφοῦν. Ἀλλά πρέπει κανείς νά βάζει μοῦστο σέ ἀσκούς καινούργιους. Ἔτσι καί οἱ Φαρισαῖοι μέ τούς ἀκολούθους τους εἶναι ἀσκοί παλιοί, πού δέν μποροῦν νά βαστάξουν τή νέα διδασκαλία μου, τήν ὁποία θά παραλάβουν οἱ μαθητές μου, πού μοιάζουν μέ νέους ἀσκούς.