Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της ημέρας (16 - 8 - 2018)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
Ἀπόστολος: 16 Αὐγ. ζήτει Σαβ. προ τῶν Φώτων 

(Α΄ Τιμ. γ΄ 13-δ΄ 5)

13 οἱ γὰρ καλῶς διακονήσαντες βαθμὸν ἑαυτοῖς καλὸν περιποιοῦνται καὶ πολλὴν παρρησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 14 Ταῦτά σοι γράφω ἐλπί­ζων ἐλθεῖν πρός σε τάχιον· 15 ἐὰν δὲ βραδύνω, ἵνα εἰδῇς 

πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι, ἥτις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦ­λος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀλη­θείας. 16 καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέ­λοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπι­στεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνε­λήφθη ἐν δόξῃ. 

δ΄ 1 Τὸ δὲ Πνεῦμα ρητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, 2 ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν, 3 κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχε­σθαι βρωμάτων ἃ ὁ Θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάληψιν μετὰ εὐχαριστίας τοῖς πι­στοῖς καὶ ἐπεγνωκόσι τὴν ἀλήθειαν. 4 ὅτι πᾶν κτίσμα Θεοῦ καλόν, καὶ οὐδὲν ἀπόβλητον μετὰ εὐχαριστίας λαμβανόμενον· 5 ἁγιάζεται γὰρ διὰ λόγου Θεοῦ καὶ ἐντεύξεως.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

13 Ζητῶ κι ἀπ’ αὐτούς, ὅπως ζήτησα κι ἀπό τούς ἐπι­σκό­πους, νά κυβερνοῦν καλά τά σπίτια τους, διότι ἐκεῖ­νοι πού διακόνησαν καλά στά ποιμαντικά τους καθήκοντα, ἀποκτοῦν καλό βαθμό καί προ­άγονται σέ ἐπισκόπους. Ἀποκτοῦν ἀκόμη καί πολ­λή παρρησία νά διακηρύττουν καί νά ὁμο­λο­γοῦν τήν πίστη πού ἔχουμε ὅλοι ὅσοι βρισκόμαστε σέ κοινωνία μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό. 14 Σοῦ γράφω αὐτά μέ τήν ἐλπίδα νά ἔλθω κοντά σου πολύ γρήγορα. 15 Ἐάν ὅμως ἀργήσω νά ἔλθω, σοῦ τά γράφω γιά νά γνωρίζεις πῶς πρέπει κανείς νά ζεῖ καί νά συμπεριφέ­ρε­ται στό σπίτι καί τήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ, δηλαδή στήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ζωντανός καί ὄχι νεκρός σάν τά εἴδωλα. Καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ στύ­λος καί τό στερεό θεμέλιο πού ὑποβαστάζει τήν ἀλήθεια. 16 Καί πράγματι, κατά κοινή ὁμολογία ὅλων τῶν πι­στῶν, εἶναι μεγάλο τό μυστήριο τῆς ἀληθινῆς πίστεως, πού ἀποκαλύφθηκε καί παραδόθηκε ἀπό τόν Θεό ὡς θη­σαυρός αἰώνιος στήν Ἐκκλησία. Δηλαδή, ὁ Θεός φα­­­νερώθηκε σαρκωμένος, ἀποδείχθηκε ἀληθινός Μεσ­σί­ας μέ τό Πνεῦμα πού ἐνεργοῦσε σημεῖα μέσα ἀπ’ αὐτόν, ἔγινε ὁρατός στούς ἀγγέλους, κηρύχθηκε ἀνά­με­σα στούς ἐθνικούς, πιστεύθηκε στόν κόσμο ὡς Θε­­άν­θρω­πος, ἀναλήφθηκε μέ δόξα.

δ΄ 1 Κι ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία ὡς στύλος καί στερεό θεμέλιο τῆς ἀλήθειας περιφρουρεῖ καί διακηρύττει τό μεγάλο αὐτό μυστήριο τῆς εὐσέβειας, τό Ἅγιον Πνεῦμα λέει ρητῶς μέ τό στόμα τῶν προφητῶν τῆς Ἐκκλησίας του ὅτι στούς ἔσχατους χρόνους θά ἀποστατήσουν μερικοί ἀπό τήν πίστη καί θά δίνουν προσοχή σέ ἀνθρώπους πού θά κατέχονται ἀπό πνεύματα πλάνης, καί σέ διδασκαλίες πού θά ἐμπνέονται ἀπό δαιμόνια. 2 Θά δίνουν προσοχή σέ ἀπατεῶνες πού λένε ψέματα ἀπό ὑποκρισία κι ἔχουν καυτηριασμένη καί ἀναίσθητη τή συνείδησή τους. 3 Οἱ ὑποκριτές κι ἀσυνείδητοι αὐτοί θά ἐμποδίζουν τούς ἀνθρώπους νά ἔρχονται σέ γάμο καί θά τούς διδάσκουν νά ἀπέχουν ἀπό φαγητά πού τά δημιούργησε ὁ Θεός γιά νά τά τρῶνε καί νά τόν εὐχαριστοῦν οἱ πιστοί καί προοδευμένοι στήν τέ­λεια γνώση τῆς ἀλήθειας. 4 Πραγματικά εἶναι πλάνη νά ἀποφεύγει κανείς ὁρι­σμέ­να φαγητά ὡς δῆθεν ἀκάθαρτα. Διότι κάθε τι πού ἔκανε ὁ Θεός εἶναι καλό, καί τίποτε δέν πρέπει νά πετᾶμε ὡς ἀκάθαρτο καί ἀπορριπτέο, ἀρκεῖ νά τό χρη­σι­μοποιοῦμε μέ εὐγνωμοσύνη καί εὐχαριστία πρός τόν Θεό πού μᾶς τό ἔδωσε. 5 Καί δέν εἶναι ἀκάθαρτο καί ἀπόβλητο, διότι γίνεται ἅγιο μέ τό λόγο καί τήν προσευχή πού ἀπευθύνουμε στό Θεό πρίν ἀπό τό φαγητό μας.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (16/8)
Εὐαγγέλιον: ἱεροῦ μανδηλίου, 16ης Αὐγ. 

(Λουκᾶ θ΄ 51-57, ι΄ 22-24 καὶ ιγ΄ 22)

51 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέρας τῆς ἀναλήψεως αὐτοῦ καὶ αὐ­τὸς ἐστήριξε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ τοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ, 52 καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸ προσώπου αὐτοῦ. καὶ πορευθέντες εἰσῆλθον εἰς κώ­μην Σαμαρειτῶν, ὥστε ἑ­­τοι­μάσαι αὐτῷ· 53 καὶ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν, ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν πορευόμενον εἰς Ἱερουσαλήμ. 54 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐ­τοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης εἶπον· Κύριε, θέλεις εἴπω­μεν­ πῦρ καταβῆναι ἀπὸ οὐ­ρανοῦ καὶ ἀναλῶσαι αὐ­­τούς, ὡς καὶ Ἠλίας ἐποί­ησε; 55 στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς καὶ εἶπεν· οὐκ οἴδα­τε ποίου πνεύματός ἐστε ὑ­μεῖς· 56 ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι, ἀλλὰ σῶσαι. καὶ ἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην. 57 Ἐγένετο δὲ πορευομένων αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ εἶπέ τις πρὸς αὐτόν· ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ, Κύριε.

ι΄ 22 καὶ στραφεὶς πρὸς τοὺς μαθητὰς εἶπε· πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τίς ἐστιν ὁ υἱός, εἰ μὴ ὁ πατήρ, καὶ τίς ἐστιν ὁ πατήρ, εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. 23 Καὶ στραφεὶς πρὸς τοὺς μαθητὰς κατ᾿ ἰδίαν εἶπε· μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ βλέποντες ἃ βλέπετε. 24 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ βασιλεῖς ἠθέ-λησαν ἰδεῖν ἃ ὑμεῖς βλέπε­τε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀ­κοῦ­σαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκου­σαν.

ιγ΄ 22 Καὶ διεπορεύετο κατὰ πόλεις καὶ κώμας διδάσκων καὶ πορείαν ποιούμενος εἰς Ἱερουσαλήμ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

51 Κι ἐνῶ πλησίαζε νά συμπληρωθεῖ ὁ ὁρισμένος ἀριθ­­­μός τῶν ἡμερῶν μετά ἀπ’ τίς ὁποῖες ὁ Ἰησοῦς θά ἄφη­νε τόν κόσμο αὐτό καί θά ἀνέβαινε στούς οὐ­ρα­νούς, αὐτός στήριξε τό πρό­­σωπό του καί κάρφωσε τά μάτια του μέ ἀπόφαση στε­ρεή καί ἀκλόνητη νά πάει στήν Ἱερουσαλήμ, ὅπου θά τόν σταύρωναν. 52 Προτοῦ ὅμως πάει ἐκεῖ ὁ ἴδιος αὐτοπροσώ­πως, ἔστει­λε ἀγγελιοφόρους στά διάφορα χωριά καί τίς πό­λεις, ἀπ’ ὅπου θά περνοῦσε. Κι αὐτοί πῆγαν καί μπῆκαν σέ κάποιο χωριό τῶν Σαμα­ρει­τῶν γιά νά ­ἑτοιμάσουν σ’ αὐτόν καί στούς μαθητές τόν τό­πο πού θά ἔμεναν. 53 Ἀλλά οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ ἐκείνου δέν τόν δέχθη­καν, διότι αὐτός πήγαινε γιά νά ἑορτάσει τό Πάσχα στά Ἱεροσόλυμα, τήν πρωτεύουσα τῶν ἐχθρῶν τους, καί ὄχι στό Γαρειζίν, ὅπου οἱ Σαμαρεῖτες ἐπέμεναν ὅτι ἔ-πρε­πε νά λατρεύεται ὁ Θεός. 54 Ὅταν λοιπόν οἱ μαθητές του Ἰάκωβος καί Ἰωάννης εἶδαν τούς ἀπεσταλμένους νά γυρίζουν περιφρονημένοι, εἶπαν: Κύριε, ἔχουμε τήν ἄδειά σου καί τή σύμφω­νη γνώμη σου νά ποῦμε νά κατεβεῖ φωτιά ἀπ’ τόν οὐ­ρα­νό καί νά τούς κατακάψει, ὅπως τό ἔκανε παλιότερα καί ὁ Ἠλίας στούς ἀνθρώπους τοῦ Ὀχοζία; 55 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως στράφηκε πίσω πρός τό μέρος τους καί τούς ἐπέπληξε λέγοντας: Δέν ξέρετε ἀκόμη τί διαθέσεων καί φρονημάτων ἀνθρώπους σᾶς κάνει ἡ νέα πνευματική δύναμη καί ζωή πού μεταδίδει ἡ διδασκαλία μου καί ἡ χάρη τοῦ Πνεύματός μου. Δέν εἶστε ἄνθρωποι καί διδάσκαλοι τοῦ πνεύματος τῆς ὀργῆς καί τιμωρίας πού ἐπικρατοῦσε στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀλλά τοῦ πνεύματος τῆς πραότητος, τῆς μακροθυμίας καί τῆς ἀγάπης, πού δέν καταστρέφει, ἀλλά σώζει. 56 Διότι καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου δέν ἦλθε γιά νά ρίξει στήν αἰώνια ἀπώλεια τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἦλθε νά τίς σώσει. Ὕστερα ἀπ’ αὐτό ἔφυγαν γι’ ἄλλο χωριό τῆς Σαμάρειας. 57 Καθώς λοιπόν προχωροῦσαν στό δρόμο, τοῦ εἶπε κάποιος: Κύριε, θά σέ ἀκολουθήσω ὅπου κι ἄν πᾶς.

ι΄ 22 Καί ἀφοῦ στράφηκε στούς μαθητές, εἶπε: Ὅλα μοῦ τά παρέδωσε ὁ Πατέρας μου καί μοῦ ἔδωσε καί ὡς ἄνθρωπο κάθε ἐξουσία καί δύναμη. Κι ἐπειδή εἶμαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ἔχω τήν ἴδια οὐσία μέ τόν Πατέρα μου καί εἶμαι ἄπειρος ὅπως ἐκεῖνος, κανείς ἄλλος δέν γνωρίζει τελείως ἐμένα καί ποιά εἶναι ἡ φύση μου καί οἱ βουλές μου, παρά μόνο ὁ Πατήρ· καί κανείς δέν γνωρίζει τόν Πατέρα στό βάθος καί στήν οὐσία του, παρά μόνο ὁ Υἱ­ός. Σέ κάποιο βαθμό βέβαια τόν γνωρίζει κι ἐκεῖνος στόν ὁποῖο ὁ Υἱός θά θελήσει νά τοῦ τόν ἀποκαλύψει. 23 Ὕστερα στράφηκε στούς μαθητές καί τούς εἶπε ἰδιαι­τέ­ρως: Εὐτυχισμένα εἶναι τά μάτια πού βλέπουν καί κατανοοῦν μέ τό φῶς τῆς πίστεως αὐτά πού βλέπετε ἐσεῖς. 24 Εἶναι εὐτυχισμένα τά μάτια αὐτά, διότι σᾶς διαβεβαι­ώ­νω ὅτι πολλοί προφῆτες καί βασιλιάδες, ὅπως ὁ Ἀ­βρα­­­­­­άμ, ὁ Μωυσῆς, ὁ Δαβίδ κι ὁ Ἡσαΐας, θέλησαν νά δοῦν αὐτά πού βλέπετε ἐσεῖς, καί δέν τά εἶδαν· καί πόθησαν ν’ ἀκούσουν αὐτά πού ἀκοῦτε ἐσεῖς, καί δέν τά ἄκουσαν.

ιγ΄ 22 Καθώς ὁ Ἰησοῦς πορευόταν πρός τήν Ἱερουσαλήμ, περνοῦσε συγχρόνως ἀπό πόλεις καί χωριά καί δίδασκε.