Να πούμε δυο λόγια για την αγία Παρασκευή, η οποία, όπως διαβάσαμε στο συναξάρι της, έζησε και μαρτύρησε τον δεύτερο αιώνα, τότε ακόμη που δεν είχε εμφανισθεί ο μοναχισμός, αλλά όσοι ήθελαν να
ακολουθήσουν τον δρόμο τον παρθενικό, μπορούσαν να το κάνουν.
Ήδη είχαν αρχίσει από τον πρώτο αιώνα, και η αγία ακολούθησε αυτόν τον δρόμο. Έζησε ως μοναχή και γι’ αυτό χαρακτηρίζεται ως οσία.
Είναι και μάρτυς, παρθενομάρτυς, αλλά επίσης και ιεραπόστολος. Ίσως επειδή ήταν τότε η Εκκλησία στα πρώτα χρόνια της, και δεν είχε ακόμη οργανωθεί ο μοναχισμός, γι’ αυτό, όπως ακούσαμε, μπορούσε να μη μένει σ’ έναν τόπο, αλλά να πηγαίνει σε διαφόρους τόπους και να κηρύττει τον Χριστό. Αυτό όμως ήταν και μια οικονομία Θεού και ένα χάρισμα που έδωσε ο Θεός στην αγία Παρασκευή. Είναι από τις λίγες άγιες της Εκκλησίας μας που έκαναν κι αυτό το έργο. Και παρθενομάρτυς και οσία και, αν μπορούμε να το πούμε, ιεραπόστολος.
Τα χρόνια εκείνα υπήρχαν ακόμη οι χαρισματούχοι της Εκκλησίας, που δεν έμεναν σ’ έναν τόπο, αλλά πήγαιναν σε διάφορα μέρη, όπου υπήρχε ανάγκη. Και να, που το έργο αυτό το κάνει και η αγία Παρασκευή και μάλιστα κατά τέτοιο τρόπο που κατορθώνει μεταξύ των άλλων να κάνει να επιστρέψουν και τρεις βασιλείς, όπως ακούσαμε στον βίο της. Ο βίος της εδώ είναι εν περιλήψει. Όταν διαβάσει κανείς τον βίο της εν εκτάσει, βλέπει εκεί πολλές λεπτομέρειες και πολλά θαυμαστά κατορθώματα της αγίας.
Δεν γύριζε από τόπο σε τόπο κάνοντας, ας πούμε, αυτό που της άρεσε και δεν έκανε το έργο του ιεραποστόλου, γιατί αυτό την ικανοποιούσε. Έκανε το έργο αυτό, και διότι ακόμη η εποχή ήταν τέτοια που χρειαζόταν να γίνεται κάτι τέτοιο στην Εκκλησία, αλλά και διότι η αγία είχε ειδικό χάρισμα. Όπως είχε το χάρισμα της παρθενίας, το χάρισμα της οσιότητος, είχε και το χάρισμα να κηρύττει τον Χριστό, να ευαγγελίζεται τον λαό, να φέρνει το μήνυμα του Χριστού, το μήνυμα του Ευαγγελίου, το μήνυμα της σωτηρίας, στους απίστους, στους ειδωλολάτρες, σ’ όλους εκείνους οι οποίοι δεν είχαν γνωρίσει τον Χριστό.
Αξιώθηκε και να μαρτυρήσει. Δεν ξέρω εάν υπάρχουν και άλλα χαρίσματα που θα μπορούσε να έχει ένας άνθρωπος εδώ στη γη, που θα μπορούσε να έχει ως δώρα ένας χριστιανός, ένας που φεύγει απ’ αυτό τον κόσμο, ένας άγιος.
Όπως θα προσέξατε, στο τέμπλο εκτός από την Παναγία, μία εικόνα αγίας έχουμε, της αγίας Παρασκευής. Προτιμήσαμε να είναι η εικόνα της, γιατί από κάποια πλευρά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και προστάτιδά μας. Όπως έχουμε πει και άλλες φορές, ιδιαίτερα κάποιους αγίους της Εκκλησίας μας τους θεωρούμε προστάτες μας. Αυτοί τρόπον τινά είναι πιο κοντά μας, μας εμπνέουν, πρεσβεύουν και μεσιτεύουν για μας στον Θεό, για να μας σκεπάζει με τη Χάρη Του. Και η αγία Παρασκευή είναι προστάτιδά μας, όχι επειδή έχουμε την εικόνα της στο τέμπλο, αλλά ακριβώς επειδή είναι προστάτιδά μας, έχουμε την εικόνα της.
Έχω τη γνώμη ότι μπορούμε κατά ειδικό τρόπο, σαν να είναι η αγία του καθενός μας, να ζητούμε τη βοήθειά της και τις πρεσβείες της. Όχι βέβαια απλώς για να βοηθηθούμε στις δυσκολίες που έχουμε ή για να λυθούν τα οποιαδήποτε προβλήματά μας, αλλά να είναι βοηθός μας και προστάτιδά μας, για να ζήσουμε κι εμείς όπως έζησε εκείνη, για να μιμηθούμε τη ζωή της, την πίστη της, την ανδρεία της, το θάρρος, το ακούραστο που είχε και τη διάθεση που είχε να κηρύξει τον Χριστό, το Ευαγγέλιο, ώστε να κάνει πολλούς να μεταστραφούν στον Χριστό.
Όπως ακούσαμε, είχε το κουράγιο να τεντώσει τον τράχηλό της, την κεφαλή της, και να μαρτυρήσει για την αγάπη του Χριστού.
Να ευχηθούμε η αγία Παρασκευή να μεσιτεύσει, να πρεσβεύσει, να μας δώσει ο Θεός τη Χάρη Του να μιμηθούμε την αγία. Και η αγία Παρασκευή, καθώς θα τη νιώθουμε κοντά μας και μαζί μας σ’ όλη μας τη ζωή, όταν θα φύγουμε απ’ αυτόν τον κόσμο, να μας αξιώσει να τη βρούμε εκεί που είναι, να μας αξιώσει να πάμε κάπου εκεί κοντά κι εμείς, και να ζήσουμε αιώνια με όλους τους αγίους και με τον Τριαδικό Θεό.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, «Θέλεις να αγιάσεις;», Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 1999, σελ. 357.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου