Γράφει ο π. Δανιήλ Αεράκης.
Ύπουλη επίθεσις. Υγιής αντίδρασις
Ο απόστολος Παύλος για πρώτη φορά στη Μακεδονία, σε Ευρωπαϊκό, θα λέγαμε, χώρο. Μαζί ο συνεργός του, ο Σίλας. Θεϊκή η φωνή, πού τον έφερε. Ειδική η κλήσις, πού τον ωδήγησε.
Ήδη οι πρώτοι «μαθηταί», οι πρώτοι χριστιανοί των Φιλίππων γύρω από το διδάσκαλο του Ευαγγελίου του Χριστού. Μαζί βαδίζουν προς τον τόπο της προσευχής (Πράξ. ιστ' 16-34).
* Ξαφνικά οι δυο απόστολοι ακούνε πίσω τους παράδοξη φωνή. Κάποια κοπέλλα φωνάζει. Είναι δαιμονισμένη. Ειδικό το δαιμόνιο της. Είναι μαντικό. Χρυσές δουλειές έκαναν μερικοί έκφυλοι τύποι. Εκμεταλλεύονταν την κοπέλλα. Χρυσωρυχείο το μαντείο τους.
* Το δαιμόνιο έστειλε το θηλυκό του όργανο να μαντέψη για τους δυο επισκέπτες των Φιλίππων, Παύλο και Σίλα. Μάντεψε σωστά. Έπεσε, όπως λέμε, «διάνα».
Πορευόταν πίσω τους και τους... διαφήμιζε: «Ούτοι οι άνθρωποι δούλοι του Θεού του Υψίστου εισίν, οίτινες καταγγέλλουσιν ημίν οδόν σωτηρίας» (Πράξ. ιστ' 17).
* Η αντίδρασις του Παύλου άμεση και δυναμική: Καμμιά συναλλαγή με το Σατανά. Δεν χρειάζεται την υποστήριξι του Διαβόλου ο άνθρωπος του Θεού. Υψώνει ο Παύλος σαν κοφτερό σπαθί το θαυμαστό του λόγο και χτυπά κατακέφαλα το σατανικό πνεύμα: «Έξελθε», το διατάσσει. Έ ξ ω σ ι ς του Σατανά από τις ψυχές των ανθρώπων! Αυτό είναι το βασικό έργο των Αποστόλων.
* Το πονηρό πνεύμα φυγαδεύεται. Η κοπέλλα ελευθερώνεται.
* Οι συνέπειες της ενεργείας του Παύλου: Αντιδρά σκληρά το άνομο συμφέρον. Τ' αφεντικά της κοπέλλας, πού έβγαζαν πολλά λεφτά από το θύμα, είδαν πώς χάνουν την πελατεία τους. Είχαν δε προσβάσεις στους άρχοντες της πόλεως, όπως συμβαίνει πάντοτε με τους Ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες. Καταγγέλλουν τους Αποστόλους στην κοσμική εξουσία.
Ταραξίες οι Απόστολοι!
« Ο Παύλος και ο Σίλας συλλαμβάνονται, Ραβδίζονται, πληγώνονται, ρίχνονται στη φυλακή. Στο δεσμοφύλακα αυστηρή ή εντολή: Στο πιο σκοτεινό κελλί να κλειστούν! Τα πόδια τους να δεθούν σφιχτά στους πασσάλους.
• Η διάθεσις του Παύλου και του Σίλα: Στη φυλακή όλη τη νύχτα τραγουδούν! Υμνούν το Θεό. Οι άλλοι φυλακισμένοι απορούν: Γλυκά τραγούδια μες΄ στη φυλακή; Υπάρχουν, λοιπόν, και χαρούμενοι φυλακισμένοι;
• Η απάντησις του Θεού: Σεισμός συνέβη τη νύκτα, πείστηκαν τα θεμέλια της φυλακής. Άνοιξαν οι πόρτες. Ο δεσμοφύλακας πανικοβάλλεται. Νομίζει, ότι όλοι έχουν ήδη δραπετεύσει. Από ευθιξία είναι αποφασισμένος να θέση τέρμα στη ζωή του. Τότε ακούγεται δυνατή ή φωνή του Παύλου:
— Εδώ βρισκόμαστε όλοι. Μη κάνης κακό στον εαυτό σον!
• Και άλλο θαύμα: Ο δεσμοφύλακας γίνεται χριστιανός. Παίρνει τους αποστόλους στο σπίτι του. Πλένει τις πληγές τους. Δέχεται το βάπτισμα. Καθαρίζονται και ο ίδιος και όλοι οι οικείοι του από τις πληγές της αμαρτίας.
• Μαθεύτηκε το γεγονός. Φοβήθηκαν οι άρχοντες. Διατάζουν ν' αποφυλακιστούν οι δυο απόστολοι. Άλλ' ο Παύλος τους ανακαλεί στη νομιμότητα.
—Δημόσια μας έδειραν, ενώ δεν είχαν δικαίωμα. Είμαστε ρωμαίοι πολίτες. Στα κρυφά θα μας απελευθερώσουν; Όχι! Να μάθουν να σέβωνται το νόμο.
Οι άρχοντες πηγαίνουν στη φυλακή. Παρακαλούν τον Παύλο να βγή έξω.
• Οι απόστολοι πορεύονται στο σπίτι της πρώτης χριστιανής των Φιλίππων, της Λυδίας. Απτόητοι θα συνεχίσουν την ευαγγελική τους σπορά σ' όλη τη Μακεδόνικη γη, σ' όλη την Ελλάδα...
Τη δουλειά τους!
Αν ήμασταν εκεί, πιθανόν να δικαιολογούσαμε το επάγγελμα της κοπέλλας.
—Τη δουλειά της κάνει και αυτή. Καθένας, όπως μπορεί, βγάζει το ψωμί του!
Με το πρόσχημα της ανάγκης ή της προσωπικής επιλογής ή της ατομικής ελευθερίας, τα πάντα αποδεχόμαστε. Έτσι, ένας κόσμος ολόκληρος ζη με σατανικά επαγγέλματα:
* Πόρνες, πού εκδίδουν το σώμα τους, για να βγάλουν λεφτά.
* Έμποροι «λευκής σαρκός», πού ξεμυαλίζουν κορίτσια και αγόρια, και τα χρησιμοποιούν για δικό τους πλουτισμό.
* Έμποροι θανάτου, διακινητές ναρκωτικών, δολοφόνοι της νέας γενιάς.
* Επίορκοι, πού με την αισχροκέρδεια οργιάζουν. Πλαστογράφοι και μιζαδόροι.
* Διεστραμμένοι τύποι, ποικίλοι εκμεταλλευτές, κάπηλοι ιδεών, θρησκευτικών αναγκών, ανθρωπίνου πόνου.
Αδίστακτοι στο συνεταιρισμό τους με το Σατανά. Εύκολοι σε όλα. Και, το χειρότερο, τα έχουν καλά με το κατεστημένο. Κάποτε είναι το ίδιο το κατεστημένο. Αντίδρασις; Καμμία.
Γι' αυτό όμως υπάρχουμε ως Εκκλησία: Για να καταλύουμε τα έργα του Διαβόλου. Να χτυπάμε αλύπητα δράστες και να ελευθερώνουμε με στοργή θύματα. Ν' αγωνιζόμαστε για το κλείσιμο επαγγελμάτων, πού είναι αθέμιτα.
Κοινωνικό το έργο;
Τί άλλο θα λέγαμε;
—Και τί κακό κάνει αυτή η κοπέλλα με τις μαντικές της ικανότητες; Αντίθετα, έργο σπουδαίο προσφέρει. Ικανοποιεί την αγωνία ανθρώπων, πού διψάνε να μάθουν για το μέλλον, πού ζητάνε πληροφορίες για γεγονότα της ζωής τους.
Πόσοι και σήμερα αφελείς τρέχουν στη σύγχρονη μαγεία και μαντεία, σε μέντιουμ, σε μάγισσες, σε μάντηδες, σε καφετζούδες, σε αστρολόγους, σε ωροσκόπους, σε παραψυχολόγους και σατανιστές, σε αγύρτες της θρησκείας, σε προορατικούς και ξορκιστές, για να βρουν τη λύσι, τάχα, κάποιου προβλήματος τους! Και δίνουν φυσικά πολλά λεφτά!
Κάτι τέτοιοι θα δικαιολογούσαν το έργο του σατανοκρατούμενου κοριτσιού:
—Καλό είναι να μάθη ένας το μέλλον ή να λύση πρόβλημα του με το Θεό και με την Εκκλησία. Μα αφού τα καταφέρνει και με τη μάγισσα, που είναι το κακό; Μπροστά στην αναβροχιά, καλό και το χαλάζι! Το μυστικό να μάθη κανείς, κι ας το μάθη από όπου νάναι. Στο κάτω-κάτω ξεκουράζονταν ψυχικά άνθρωποι μ' εκείνη τη μαντευομένη κοπέλλα. Εύρισκαν λύσι στα προβλήματα τους...
Σαν να λέμε:
—Καλός είναι και ο Σατανάς!...
Ο Σατανάς λύνει, αν λύνη, ένα κόμπο, και σε μπλέκει με χίλιους κόμπους.
Μια σατανική κοινωνία, πού δουλεύει στα σατανικά πάθη, είναι φυσικό να δικαιολογή σατανικά φαινόμενα, όπως η μαγεία, η αστρολογία, τα μέντιουμ...
Όποιος δεν έχει ενέργεια Θεού, έχει περιέργεια Διαβόλου.
Ωραία λόγια
Τί άλλο θα λέγαμε σχολιάζοντας την ενέργεια τον Παύλου;
— Στο κάτω-κάτω δεν έλεγε και τίποτε κακό η σατανοκρατούμενη κοπέλλα. Σπουδαία λόγια έλεγε. Διαφήμισι των Αποστόλων έκανε! Άλλοι πληρώνουν για να διαφημιστούν από πρόσωπα με κύρος. Και τώρα, πού ο Παύλος έχει τέτοια διαφήμισι της παρουσίας και της αποστολής του, αντιδρά;
Ακριβώς, διότι κάποτε ο Σατανάς λέει και λόγια «καλά», γι' αυτό είναι επικίνδυνος. Το ίδιο κάθε ενεργούμενο του.
• Ο λύκος είναι πιο επικίνδυνος, όταν εμφανίζεται με προβιά προβάτου.
• Το φίδι πιο επικίνδυνο, όταν εμφανίζεται με όψη περιστεριού.
• Το φαρμάκι πιο επικίνδυνο, όταν εμφανίζεται ως φάρμακο.
• Ο αιρετικός πιο επικίνδυνος, όταν εμφανίζεται με λόγια θεϊκά.
• Ο εχθρός πιο επικίνδυνος, όταν εμφανίζεται ως σύμμαχος σου, για να του παραχώρησης έδαφος.
• Ο Διάβολος πιο επικίνδυνος, όταν «μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» (Β' Κορ. ια' 14). Στην περίπτωσι των Φιλίππων ενεργούσε ο Σατανάς με τον πιο ύπουλο τρόπο. Έδινε φίλημα στον απ. Παύλο, όπως ο Ιούδας στο Χριστό. Του χορηγούσε πιστοποιητικό γνησιότητας και αποστολικότητας!
Ο Παύλος διαβλέπει τον κίνδυνο να τον ταυτίσουν με τον Πονηρό. Αντιδρά, όπως αντέδρασε σε παρόμοια περίπτωσι ο Κύριος. Επετίμησε δαιμόνιο, πού με το στόμα ανθρώπου της Καπερναούμ διαλαλούσε την αγιότητα Του: «Φιμώθητι και έξελθε εξ αυτού» (Μάρκ. α' 25). Σημειώνει ο ευαγγελιστής: «Και ουκ ήφιεν (δεν άφηνε) ο Ιησούς λαλείν τα δαιμόνια, ότι ήδεισαν αυτόν Χριστόν είναι» (Μάρκ. α'34).
Καμμιά εμπιστοσύνη σε δαιμονισμένα οντά, έστω και αν ομολογούν αλήθειες ή αναγνωρίζουν αγίους ανθρώπους.
Τα θέλει ο λαός!
θα σχολιάζαμε κι άλλο τον Παύλο: —Ήταν λαοφιλής εκείνη η κοπέλλα. Άρεσε η δουλειά της. Όταν κάτι αρέση στο λαό, το αφήνουμε. Ο,τι θέλει ο λαός!
• Και σήμερα ο λαός τρέχει πίσω από λαοπλάνους. Σε αγύρτες, σε ψευτο- θαυματουργούς, σε ψευτοθαύματα.
Πάντοτε ο λαός, ακατήχητος, ρέπει σε φτωχά θρησκευτικά πραγματάκια ή σε εντυπωσιακά φαινόμενα, έστω και αν αποτελούν σατανικές εκδηλώσεις.
Και στην Εκκλησία γίνονται «λαϊκίστικα» πράγματα, πού καμμιά σχέσι δεν έχουν με την ορθόδοξη λατρεία και την πνευματική ζωή. Δυστυχώς πολλές φορές συμβιβάζονται και κληρικοί.
—Τί να κάνουμε; Να πάμε κόντρα στο λαό; Μα θα τον χάσουμε...!
• Η Εκκλησία δεν είναι για να κάνη ό,τι θέλει ο λαός, αλλά για να ενεργή όπως θέλει ο Θεός για το λαό.Ο Παύλος δεν ήταν στόμα του λάου. Ήταν στόμα Χριστού. Δεν μιλούσε για το Χριστό, όπως ήθελε ο λαός. Μιλούσε στο λαό, όπως ήθελε ο Χριστός.
Κοινωνικό έργο!
Θα συνεχίζαμε να σχολιάζουμε τον Παύλο για τη στάσι του. Θα λέγαμε:
—Κοινωνικό έργο γινόταν με τη μαντεία. Τόσοι έβγαζαν το ψωμί τους! Γιατί να κλείση μια πηγή εργασίας;
Είναι γεγονός. Το σημειώνει και το αγιογραφικό κείμενο: Η παιδίσκη «εργασίαν πολλήν παρείχε τοις κυρίοις αυτής μαντευομένη» (Πράξ. ιστ' 16).
• Είναι αλήθεια, ότι κάποιο πρόβλημα θα δημιουργηθή, αν κλείσουν μερικά μαγαζιά του Διαβόλου. Αν μερικοί λύνουν οικονομικό -πρόβλημα με σύμπραξι τον Διαβόλου, δημιουργείται όμως τεράστιο κοινωνικό και ηθικό πρόβλημα στο πλείστο μέρος του πληθυσμού.
• Ποιος π.χ. αμφιβάλλει, ότι ένα συγκρότημα τηλεοπτικό σήμερα είναι πολλές φορές διαβολομάγαζο;
• Ποιος αντιλέγει στο ότι τα κυκλώματα των εμπόρων ναρκωτικών δεν αποτελούν σατανοεπιχειρήσεις;
• Ποιος διαφωνεί, ότι ό «τζόγος» και όλα τα τυχερά παιχνίδια δίνουν και κέρδη;
Και λοιπόν; Επειδή αρκετοί βγάζουν λεφτά, και μάλιστα πολλά, δεν είναι για κλείσμο τα διαβολομάγαζα, οι σατανοεπιχειρήσεις; Να κλείσουν, όποιο και αν είναι το «κοινωνικό» κόστος!
Τί θα γίνουν, λένε, τόσοι εργαζόμενοι σε φθοροποιές από κάθε άποψι επιχειρήσεις; Να αλλάξουν επάγγελμα. Να μη βγάζουν λεφτά με άτιμα μέσα.
Γιατί να θυμώσει;
Και άλλα θα λέγαμε, αν ζούσαμε τότε στους Φιλίππους και βλέπαμε τη δυναμική στάσι του Παύλου. Θα τον κατηγορούσαμε για άνθρωπο των άκρων, για άνθρωπο με παρωπίδες, για ακοινώνητο, για άνθρωπο χωρίς κάποια ευκαμψία. Και το ύφος του θα κατακρίναμε:
—Γιατί να θυμώση έτσι, αφού είναι άνθρωπος του Θεού; Γιατί να εξοργιστη; Λεν μπορούσε με άλλο τρόπο να πη όσα ήθελε να πη; Εξοργίζονται οι χριστιανοί;
Είναι αλήθεια, ότι όχι απλώς θύμωσε, άλλ' εξωργίστηκε ο Παύλος. «Διαπονηθείς δε ο Παύλος... είπε• Παραγγέλλω σοι εν τω ονόματι Ιησού Χριστού εξελθείν άπ' αυτής» (Πράξ. ιστ' 18).
Οι χριστιανοί σε μερικές περιπτώσεις πρέπει να θυμώνουν και να εξοργίζωνται.
• Πόλεμος χωρίς πάθος δεν γίνεται. Αντίδρασις σε σατανικά φαινόμενα, σε κραυγαλέες αδικίες, σε καταπάτησι ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χωρίς πάθος και αγανάκτησι, δεν νοείται.
• Εκτοξεύεται βέλος χωρίς τ έ ν τ ω μ α του τόξου; Τεντώνουν κάποτε τα νεύρα και του αγιωτέρου ανθρώπου μπροστά στην πρόκλησι, στην υποκρισία, στην τυραννική κυριαρχία του κάκου.
Ο απόστολος Παύλος, όταν βρισκόταν στη φυλακή, ήταν ήρεμος. Έψαλλε γαλήνια, «εν ησυχία και πραότητι» στον Θεό. Άλλ' όταν έδινε τη μάχη «προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων» (Β' Κορ. ι' 4), ασφαλώς θα είχε έντασι.
• Ο χριστιανός, μαχητής πάντα στη ζωή, είναι αγενέστατος στη σχέσι του με το Διάβολο και σατανικές προκλήσεις.
Σκληρός στη δράσι κατά του ωργανωμένου εγκλήματος. Ασυμβίβαστος πολεμώντας κατεστημένα πλάνης.
• Είναι όμως ήρεμος και ευγενής, όταν αντιμετωπίζη τα θύματα.
Γαλήνιος και ατάραχος, όταν αντιμετωπίζη προσωπικές επιθέσεις. Ανεκτικός και συγκαταβατικός σε αμαρτωλούς, αφού και αυτός είναι αμαρτωλός.
• Είναι άτεγκτος στους ασεβείς, πού την ασέβεια τους θέλουν να την επιβάλουν και ως τρόπο ζωής.
Πάντως όσα και αν πούμε εμείς, σχολιάζοντας τον Παύλο, εκείνος για τις ενέργειες του είχε τη σφραγίδα του Θεού. Αν βγούμε από τον καιροσκοπισμό μας και δούμε τα πράγματα με γνώμονα τη δόξα του Θεού και τη σωτηρία του λάου, τότε θα λάβουμε ως χριστιανοί την ίδια με τον Παύλο στάσι στα σύγχρονα φαινόμενα αγυρτείας.
Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκης
Από το Μηνιαίο Ορθόδοξο Περιοδικό «Ιωάννης ο Βαπτιστής», τεύχος 579, Ιούνιος 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου