Ὅταν κάποτε διώχτηκε ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Πλανᾶς ἀπ᾿ τόν Ἱ. Ναό τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος πού ἐφημέρευε, ἔκλαιγε στόν ἐρημικό δρόμο, ἐνῶ βάδιζε πρός τό σπιτάκι του. Ξαφνικά ἕνας φωτεινότατος νέος μέ γλυκύ
χαμόγελο παρουσιάστηκε καί τόν ρώτησε ποιά ἦταν ἡ αἰτία τῆς στενοχώριας του.
Ἐκεῖνος, ἁπλός καί ταπεινός ὅπως ἦταν, σάν ἕνα παιδί, τοῦ εἶπε τόν πόνο του. Τότε ὁ θεῖος νεανίας τόν παρηγόρησε:
–Μή στενοχωρεῖσαι, ἐγώ θά εἶμαι πάντοτε κοντά σου.
Καί λέγοντας αὐτά, ἔγινε ἄφαντος! Τότε ὁ ἅγιος ἱερέας κατάλαβε ὅτι συνομιλοῦσε μέ τόν ἴδιο τόν ἅγιο Παντελεήμονα, καί συγκινημένος δόξασε τό Θεό γιά τήν τιμή πού τοῦ ἔγινε.
Ἀπό τό βιβλίο: «Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό»
Ἔκδοσις: Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου