Στα μέρη της Συρίας ήταν ένα ασκητής στολισμένος με πολλές αρετές που κάποτε ενώ προσευχόταν του ήλθε ο εξής λογισμός:
Άραγε κατάφερε να γίνει ο ίδιος όμοιος με κάποιον από αυτούς οι οποίοι ευαρέστησαν τον Θεόν;
Ο Μέγας Παΐσιος, διά χειρός Φώτη Κόντογλου.
Και εκεί που συλλογιζόταν το θέμα αυτό, άκουσε μια φωνή άνωθεν, που του έλεγε:
Πήγαινε στην Αίγυπτο και εκεί θα βρεις έναν ασκητή που ονομάζεται Παΐσιος, ο οποίος έφτασε στην ταπείνωση και στην προς Θεόν αγάπη όπως και εσύ.
Ο τίμιος εκείνος γέροντας δεν λογάριασε την μακρινή απόσταση και ξεκίνησε αμέσως για να πάει στην Αίγυπτο, να τον συναντήσει.
Όταν, λοιπόν, έφτασε στο όρος της Νιτρίας άρχισε να ρωτά τους μοναχούς πού μένει ο Παΐσιος. Και επειδή τον Μέγα Παΐσιο τον γνώριζαν όλοι, ο γέροντας έμαθε που έμενε, όπως και ο Παΐσιος πληροφορήθηκε τον ερχομό του γέροντα.
Διότι καθώς ο γέροντας μπήκε στην έρημο και κατευθυνόταν προς εκείνον, αμέσως συναντήθηκαν. Έτσι, αφού, διά της θείας χάριτος, γνωρίστηκαν μεταξύ τους, “αγκαλιάστηκαν με τα χαράς, και έκαμαν τον εν Χριστώ ασπασμόν”!
Έπειτα πήγαν στο κελί του Παϊσίου και αφού προσευχήθηκαν κάθισαν. Αλλά όταν ο γέροντας άρχισε να μιλά στη συριακή διάλεκτο, ο Παΐσιος που γνώριζε μόνον την αιγυπτιακή, δεν μπορούσε να καταλάβει τι ακριβώς του έλεγε.
Και, επειδή λυπόταν που δεν καταλάβαινε τα ψυχωφελή λόγια του γέροντα, ύψωσε αμέσως τα χέρια, το βλέμμα και τον νουν του στον ουρανό και αφού αναστέναξε είπε:
Υιέ Θεού και Λόγε, δώσε σε μένα τον δούλο σου την χάριν να καταλάβω τα λόγια του γέροντα.
Και ω του θαύματος, της ταχείας επίσκεψης του Κυρίου! Μόλις είπε τα λόγια αυτά ο Μέγας Παΐσιος, και μιλούσε και καταλάβαινε την γλώσσαν των Σύρων.
Από τον βίο του οσίου Παϊσίου του Μεγάλου όπως περιέχεται στο βιβλίο “Νέον Εκλόγιον” το οποίο επιμελήθηκε ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Εδώ δημοσιεύεται διασκευασμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου