Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς:: «Η ζωή μας θα ήταν άσκοπη, εάν τελείωνε με τον θάνατο»

Απόσπασμα από ομιλία του π. Σάββα Αγιορείτου.

... Λέει καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Μαξίμοβιτς: «Ἀπέραντη καί ἀπαρηγόρητη θά ἦταν ἡ θλίψη μας γιά τούς ἀποβιώνοντες οἰκείους μας, ἐάν ὁ Κύριος δέν μᾶς εἶχε δωρίσει αἰώνια ζωή. Ἡ ζωή μας θά ἦταν ἄσκοπη, ἐάν τελείωνε μέ τόν θάνατο.

Ποιό ὄφελος θά εἶχαν τότε ἡ ἀρετή καί οἱ καλές πράξεις; Σέ τέτοια περίπτωση θά ἀποδεικνύονταν σωστοί ὅσοι λένε: Ἄς φᾶμε καί ἄς πιοῦμε, γιατί αὔριο θά πεθάνουμε!». Ὅμως δέν εἶναι ἔτσι τά πράγματα.
Ὑπάρχει ἡ ἄλλη ζωή, ὑπάρχει ὁ πνευματικός κόσμος, ὑπάρχουν οἱ Ἄγγελοι, ὑπάρχουν καί οἱ δαίμονες, ὑπάρχει ὁ Θεός. Καί ὅλα αὐτά δέν τά λέμε ὡς μία ἁπλή πίστη, ὡς μία θεωρία πού κάποιος τήν σκέφτηκε καί μᾶς τήν εἶπε, ἀλλά οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουνε ἐμπειρία αὐτῶν τῶν πραγμάτων. Πάρα πολλοί ἄνθρωποι, ὅπως διαβάζουμε, εἴδανε καί τούς δαίμονες καί τούς Ἀγγέλους καί τόν Θεό καί τούς Ἁγίους καί ὅλα αὐτά τά πράγματα καί τό τί συμβαίνει, ὅταν βγαίνει ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα καί ποῦ πορεύεται.

«Ὁ ἄνθρωπος», λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Μαξίμοβιτς, «δημιουργήθηκε γιά νά ζήσει αἰώνια, καί ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάστασή του ἄνοιξε τίς πύλες τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, τῆς αἰώνιας μακαριότητας γιά ὅσους ἔχουν πιστέψει σέ Αὐτόν καί ἔχουν ζήσει σύμφωνα μέ τίς ἐντολές Του. Ἡ παροῦσα ζωή εἶναι μία προετοιμασία γιά τή μελλοντική ζωή, προετοιμασία πού λήγει μέ τόν θάνατό μας». Ὁ θάνατος εἶναι ἡ λήξη τῆς προετοιμασίας, δέν εἶναι τίποτα ἄλλο ὁ θάνατος. «Ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετά δέ τοῦτο κρίσις,», ὅπως λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ στήν πρός Ἑβραίους. Δηλαδή οἱ ἄνθρωποι μιά φορά πεθαίνουν καί ὕστερα ὐπάρχει ἡ κρίσις. Δέν ὑπάρχει αὑτή ἡ ἀνόητη θεωρία πού ἐπικαλοῦνται οἱ ἀνατολικές θρησκεῖες, ἡ μετεμψύχωσις, ὅτι ὁ ἄνθρωπος πολλές φορές γεννιέται καί ἀνακυκλώνεται καί πεθαίνει… Μία φορά! Ἅπαξ πεθαίνει ὁ ἄνθρωπος καί μετά κρίνεται. Καί ὑπάρχει αὐτή ἡ πρώτη κρίσις, γιά τή ὁποία μιλήσαμε σήμερα, ὅταν ἡ ψυχή βγαίνει ἀπό τό σῶμα καί κρίνεται ἀπό τά τελώνια, καί ἡ τελική Κρίση κατά τήν Δευτέρα Παρουσία. «Τότε ὁ ἄνθρωπος ἐγκαταλείπει ὅλες τίς ἐγκόσμιες φροντίδες», τήν ὥρα τοῦ θανάτου, «τό σῶμα ἀποσυντίθεται, προκειμένου νά ἐγερθεῖ ἐκ νέου κατά τή γενική Ἀνάσταση».

Πηγή