Πόσο όμορφα αναδύεται η μαρτυρική μορφή του ωραίου Θεσσαλονικιού Νεομάρτυρα Αλέξανδρου του Δερβίση μέσα από το συναξάρι του;
Έργο του Χρήστου Γουσίδη.
Έζησε μια περιπετειώδη ζωή αφού και αυτός ως άλλος Μακεδόνας, μικρός και μέγας Αλέξανδρος από τη Θεσσαλονίκη βρέθηκε να περπατάει στης Ανατολής τα μέρη. Έφτασε μέχρι την μακρυνή Μέκκα…
Από την γενέθλια πόλη θα τον φευγατίσουν οι γονείς του για την Σμύρνη γιατί τον ωραίο νεαρό Αλέξανδρο τον επιβουλευόταν κάποιος αγάς. Ότι την εποχή εκείνη οι άνθρωποι δεν όριζαν ούτε το ίδιο τους το σώμα. Όλα ήταν στη διάθεση των κατακτητών.
Αυτή ήταν η… ανεκτική οθωμανική αυτοκρατορία, η τουρκοκρατία. Οι υπόδουλοι δηλαδή να ανέχονται τους κατακτητές, για κάθε ατιμία που είχαν στο μυαλό τους! Γι αυτό και αυτοί, έτσι απλά, πολλές φορές λόγω της… καλωσύνης των οθωμανών αποφάσιζαν ομαδικά να αλλαξοπιστήσουν. Όχι, για να έχουν φοροαπαλλαγές και να μην αρπάζουν τα παιδιά τους στο παιδομάζωμα και να μην υφίστανται τις οποιεσδήποτε άλλες ορέξεις τους!
Και να, όμως, που ο Αλέξανδρος, ο Θεσσαλονικιός, θα αλλαξοπιστήσει στη Σμύρνη. Για ποιον λόγο; Άγνωστο. Ίσως να του έστησαν κάποια παγίδα, λέει το συναξάρι του, αλλά και αυτό δεν το λέει με πάσα βεβαιότητα. Το σίγουρο είναι, πως ο Αλέξανδρος από την ενορία της Παναγίας της Λαγουδιανής, της Λαοδηγήτριας, που βρίσκεται στους πρόποδες της Άνω Πόλης, ετούρκεψε!
Έτσι δεν έχασε μόνο την θρησκεία του αλλά και το γένος, την εθνικότητά του.
Και ο έρμος σαλονικιός, πιο έρμος από ποτέ, διωγμένος από την πόλη του, τη Μητέρα Θεσσαλονίκη, στη μητριά Σμύρνη θα τουρκέψει. Γι αυτό και θα επικαλεστεί την έρημο ως πατρίδα του και ως έρημος από καιρό, θα ανοιχθεί στην έρημο της Ανατολής! Φαίνεται, είναι ίδιο των τραυματισμένων ψυχών τα ταξίδια ανα-ψυχής και οι μεγάλες αποστάσεις. Ένα φτερό στον άνεμο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου