Ο Γέροντας Εφραίμ περιγράφει την κατάσταση στην οποία βρήκε το Βατοπαίδι όταν πρωτοπήγε...

...«Ὅταν ἤρθαμε ἐδῶ, εἴδαμε τίς στέγες νά τρέχουν νερά, ὑγρασία παντοῦ, στά σκευοφυλάκια ὑπῆρχαν πεταμένα πράγματα, ὅπως τά κειμήλια καί οἱ εἰκόνες, τά ὁποῖα ἦταν γεμάτα ἀπό ὑγρασία. 

Ἐγώ τότε ἤμουν 34 ἐτῶν καί ὅταν μπῆκα σέ αὐτό τό Μοναστήρι εἶπα: «Παναγιά μου, πῶς θά τά βγάλουμε πέρα!!». 

«Ἔμεινα ὅμως ἔκπληκτος ἀπό τήν μεγαλοπρέπεια, τήν ἱεροπρέπεια τοῦ χώρου.
Ἐδῶ βρίσκεται αἰσθητά ἡ Χάρις τῆς Παναγίας μας, ἐδῶ ὑπάρχουν ἑπτά θαυματουργικές εἰκόνες Της, ὑπάρχει ἡ Ἁγία Ζώνη ἡ ὁποία κάνει πάρα πολλά θαύματα. 

Πραγματικά νιώσαμε ὅτι αὐτό τό μοναστήρι εἶναι μέν ἐρειπωμένο καί διαλυμένο, ἀλλά πρέπει νά βρεθοῦν ἄνθρωποι νά ἀσχοληθοῦν μαζί του γιά νά τό ἀναδείξουν». Καί συνεχίζει. 

«Ἐπισκεπτόμενος τό Ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς, διαπίστωσα κάτι πολύ ὁδυνηρό. Νεαροί πού βρίσκονταν ἐκεῖ καί ἐξυπηρετούσαν τούς προσκυνητές, ἀφοῦ οἱ μοναχοί τῆς παλιᾶς Ἀδελφότητας ἦταν πολύ γέροι, εἶχαν σέ πολύ ἔνταση ἕνα ραδιόφωνο καί ἄκουγαν τραγούδια. Αὐτό τό γεγονός μέ λύπησε πολύ καί ἀμέσως πῆγα στόν Γέροντα Ἰωσήφ καί τοῦ εἶπα: 

-Γέροντα Ἰωσήφ, ἡ κατάσταση ἐδῶ εἶναι μιά τραγωδία. Θά γίνει μοναστήρι αὐτό; 

Ὁ Γέροντάς μου Ἰωσήφ (μακαριστός) μέ ἐμψύχωσε κατάλληλα καί μοῦ συνέστησε νά πάω νά προσευχηθῶ. 

Θυμήθηκα τόν παπα- Ἐφραίμ τόν Κατουνακιώτη, πού γιά νά κάνει ὁτιδήποτε, ἔπρεπε νά πάρει πληροφορία μέσα ἀπό τήν προσευχή. 

Πῆγα καί κλείστηκα γιά πολλή ὥρα στό παρεκκλήσιο τῆς Παναγίας τῆς Παραμυθίας, δίπλα στό Καθολικό τῆς Μονῆς. Γιά ἀρκετή ὥρα προσευχόμουν μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας καί ζητοῦσα πληροφορία ἀπό τήν Θεοτόκο γιά τό τί μέλλει γενέσθαι σέ αὐτό τό ἐγκαταλελειμμένο μοναστήρι. 

Κάποια στιγμή, τήν ὥρα τῆς προσευχῆς αἰσθάνθηκα ἕνα κύμα εὐωδίας νά ἔρχεται ἀπό τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Παραμυθίας. Σέ λίγο ἀκούγεται ἀπό τήν εἰκόνα ἡ Ἴδια ἡ Παναγία νά λέει: 

-Μή φοβᾶσαι. Εἶμαι Ἐγώ ἐδῶ.

Περιοδικό ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ τ. 46