Αθωνικό Απόδειπνο: "Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε"

Εισάκουσον, ενώτισαι, εισάκουσον, μή αποστρέψης, γνώρισόν μοι, εξελού με, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με... 

Αυτά τα ρήματα τα απαιτητικά, ενός ωραίου θάρρους, μιας εξαίσιας τόλμης, ενός μετανοούντος αγωνιστή, ενός αξεκούραστου πολεμιστή είναι τόσο προσφιλή αυτή την ήσυχη ώρα, που ο ήλιος αναχώρησε πίσω από τα βουνά, που τα καντήλια φεγγίζουν από τα παράθυρα των εκκλησιών, των Καλυβών, της σκήτης και μόνο πέρα μακριά από ένα άλλο φως δυνατό από μια μηχανή, που ευτυχώς δεν ακούγεται, και από τη θάλασσα λίγο φως στα δυό καραβάκια που θα ψαρεύουν.

Μας επιτρέπει ο Θεός να γινόμαστε κι απαιτητικοί, μόνο να συνηγορεί πρέπει η καθαρή συνείδηση. Να του λέμε του Θεού να μην καθυστερήσει την επίσκεψή του, όταν είναι η ανάγκη μεγάλη, όταν έχουμε αποκάμει, όταν η καρδιά έχει αποξεραθεί, όταν τα έχουμε χάσει όλα. Τότε είναι πιο εύκολα ν΄αρχίσει ξανά η ζωή, να δούμε τον δρόμο που ανοίγει, αφού έχουμε αδειάσει από θελήματα κι έχουμε κουρασθεί από πείσματα, παράπονα, παραξενιές, κακομοιριές και μιζέριες.

Μη φοβάσαι λοιπόν, φιλάδελφε, τις δύσκολες ώρες, τις στιγμές της μεγάλης κοπώσεως κι απομονώσεως, ίσως ν΄αποβούν ευκαιρίες προνομιούχες, ειλικρινούς επανασυνδέσεως με τον κόσμο του Θεού, επανακτήσεως των απολεσθεισών ματαίως κι αδίκως σημαντικών ευκαιριών, που πέρασαν απρόσεκτα κι ανεκμετάλλευτα. Πίσω από το κάθε πρόβλημα κρύβεται ο Θεός ως ιατρός, πατέρας, ευεργέτης, παιδαγωγός και διδάσκαλος. Έτσι λένε αυτοί που ξέρουν. Οι Άγιοι.

Ένας Γέροντας "απαιτούσε" να τον κάνει η Παναγία καλά. Αρκετοί τον σχολίαζαν. Ήταν ένας τρόπος εκδικήσεως, αυτών που δεν είχαν κατορθώσει την αρετή. Να που κι εδώ η μετριότητα μισεί την αρετή. Η αρετή ενοχλεί πάντα τους μέτριους. Και το όνομα του Γέροντος Εφραίμ (Κατουνακιώτης).

Η νύχτα καλή, η ώρα περνά, δεν ακούγεται τίποτα, ο Θεός πάντα ακούει, μπορώ πάντα να Του μιλώ, δε θέλει να κλείσεις συνάντηση, ιδιαίτερη αμφίεση και μεγάλη προετοιμασία. Στον ταπεινό απαντά αμέσως. Στον απαθή χύνει τη χάρη πλούσια. Στον μετανοούντα δίνει κατάνυξη. Τον αμετανόητο και τον χαϊδεύει και τον σκαμπιλίζει μέχρι να τον συνεφέρει. Αυτόν που ανέβηκε το βουνό της αρετής τον αφήνει να λέει: 

"Ταχύ εισάκουσόν μου Κύριε". 

Από το βιβλίο "Αθωνικό Απόδειπνο", μ.Μωϋσέως Αγιορείτου, σ. 36-38.