Ερμηνεία των Ψαλμών, κατά τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη
Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης, σὰν ἱερέας ποὺ ἦταν, χρειαζόταν νὰ διαβάζει εὐχὲς γιὰ διάφορες περιπτώσεις. Οἱ εὐχὲς ὅμως τοῦ Εὐχολογίου δὲν ἀρκοῦσαν, ἐπειδὴ ὑπῆρχαν πολλὲς περιπτώσεις γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν ὑπῆρχε ἀνάλογη εὐχή. Ἔτσι ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος χρησιμοποιοῦσε ὅλους τοὺς ψαλμοὺς τοῦ Ψαλτηρίου, ὁρίζοντας ἕναν ψαλμό, γιὰ καθεμιὰ περίπτωση. (Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος τοὺς χρησιμοποιοῦσε καὶ γιὰ εὐχή).
Ψαλμός 17ος
2 Ἀγαπήσω σε, Κύριε, ἡ ἰσχύς μου·
3 Κύριος στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ρύστης μου. Ὁ Θεός μου βοηθός μου, ἐλπιῶ ἐπ’ αύτόν, ὑπερασπιστής μου καὶ κέρας σωτηρίας μου καὶ ἀντιλήπτωρ μου.
4 Αἰνῶν ἐπικαλέσομαι τὸν Κύριον καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι.
5 Περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου, καὶ χείμαρροι ἀνομίας ἐξετάραξάν με.
7 Καὶ ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον καὶ πρὸς τὸν Θεόν μου ἐκέκραξα· ἤκουσεν ἐκ ναοῦ ἁγίου αὐτοῦ φωνῆς μου, καὶ ἡ κραυγή μου ἐνώπιον αὐτοῦ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ.
8 Καὶ ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ, καὶ τὰ θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, ὅτι ὠργίσθη αὐτοῖς ὁ Θεός.
9 Ἀνέβη καπνὸς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ πῦρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ καταφλεγήσεται, ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ’ αὐτοῦ.
10 Καὶ ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.
11 Καὶ ἐπέβη ἐπὶ Χερουβὶμ καὶ ἐπετάσθη, ἐπετάσθη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων.
12 Καὶ ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ· κύκλῳ αὐτοῦ ἡ σκηνὴ αὐτοῦ, σκοτεινὸν ὕδωρ ἐν νεφέλαις ἀέρων.
13 Ἀπὸ τῆς τηλαυγήσεως ἐνώπιον αὐτοῦ αἱ νεφέλαι διῆλθον, χάλαζα καὶ ἄνθρακες πυρός.
14 Καὶ ἐβρόντησεν ἐξ οὐρανοῦ ὁ Κύριος, καὶ ὁ Ὕψιστος ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ·
15 ἐξαπέστειλε βέλη καὶ ἐσκόρπισεν αὐτοὺς καὶ ἀστραπὰς ἐπλήθυνε καὶ συνετάραξεν αὐτούς.
16 Καὶ ὤφθησαν αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων, καὶ ἀνεκαλύφθη τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου, Κύριε, ἀπὸ ἐμπνεύσεως πνεύματος ὀργῆς σου.
17 Ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψους καὶ ἔλαβέ με, προσελάβετό με ἐξ ὑδάτων πολλῶν.
18 Ρύσεταί με ἐξ ἐχθρῶν μου δυνατῶν καὶ ἐκ τῶν μισούντων με, ὅτι ἐστερεώθησαν ὑπὲρ ἐμέ.
19 Προέφθασάν με ἐν ἡμέρᾳ κακώσεώς μου, καὶ ἐγένετο Κύριος ἀντιστήριγμά μου
20 καὶ ἐξήγαγέ με εἰς πλατυσμόν, ρύσεταί με, ὅτι ἠθέλησέ με.
21 Καὶ ἀνταποδώσει μοι Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἀνταποδώσει μοι·
22 ὅτι ἐφύλαξα τὰς ὁδοὺς Κυρίου καὶ οὐκ ἠσέβησα ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου,
23 ὅτι πάντα τὰ κρίματα αὐτοῦ ἐνώπιόν μου, καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ οὐκ ἀπέστησαν ἀπ’ ἐμοῦ.
24 Καὶ ἔσομαι ἄμωμος μετ’ αὐτοῦ καὶ φυλάξομαι ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου.
25 Καὶ ἀνταποδώσει μοι Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.
26 Μετὰ ὁσίου ὅσιος ἕσῃ, καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθῴου ἀθῷος ἕσῃ,
27 καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἕσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεις.
28 Ὅτι σὺ λαὸν ταπεινὸν σώσεις καὶ ὀφθαλμοὺς ὑπερηφάνων ταπεινώσεις.
29 Ὅτι σὺ φωτιεῖς λύχνον μου, Κύριε ὁ Θεός μου, φωτιεῖς τὸ σκότος μου.
30 Ὅτι ἐν σοὶ ρυσθήσομαι ἀπὸ πειρατηρίου καὶ ἐν τῷ Θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχος.
31 Ὁ Θεός μου, ἄμωμος ἡ ὁδὸς αὐτοῦ, τὰ λόγια Κυρίου πεπυρωμένα, ὑπερασπιστὴς ἐστι πάντων τῶν ἐλπιζόντων ἐπ’ αὐτόν.
32 Ὅτι τίς Θεὸς πλὴν τοῦ Κυρίου, καὶ τίς Θεὸς πλὴν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν;
33 Ὁ Θεὸς ὁ περιζωννύων με δύναμιν καὶ ἔθετο ἄμωμον τὴν ὁδόν μου·
34 καταρτιζόμενος τοὺς πόδας μου ὡσεὶ ἐλάφου καὶ ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ ἱστῶν με·
35 διδάσκων χεῖράς μου εἰς πόλεμον καὶ ἔθου τόξον χαλκοῦν τοὺς βραχίονάς μου·
36 καὶ ἔδωκάς μοι ὑπερασπισμὸν σωτηρίας, καὶ ἡ δεξιά σου ἀντελάβετό μου, καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέ με εἰς τέλος, καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή με διδάξει.
37 Ἐπλάτυνας τὰ διαβήματά μου ὑποκάτω μου, καὶ οὐκ ἠσθένησαν τὰ ἴχνη μου.
38 Καταδιώξω τοὺς ἐχθρούς μου καὶ καταλήψομαι αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀποστραφήσομαι, ἕως ἂν ἐκλίπωσιν·
39 ἐκθλίψω αὐτούς, καὶ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι, πεσοῦνται ὑπὸ τοὺς πόδας μου.
40 Καὶ περιέζωσάς με δύναμιν εἰς πόλεμον, συνεπόδισας πάντας τοὺς ἐπανισταμένους ἐπ’ ἐμὲ ὑποκάτω μου.
41 Καὶ τοὺς ἐχθρούς μου ἔδωκάς μοι νῶτον καὶ τοὺς μισοῦντάς με ἐξωλόθρευσας.
42 Ἐκέκραξαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ σῴζων, πρὸς Κύριον, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτῶν.
43 Καὶ λεπτυνῶ αὐτοὺς ὡσεὶ χνοῦν κατὰ πρόσωπον ἀνέμου, ὡς πηλὸν πλατειῶν λεανῶ αὐτούς.
44 Ρῦσαί με ἐξ ἀντιλογίας λαοῦ, καταστήσεις με εἰς κεφαλὴν ἐθνῶν. Λαός, ὃν οὐκ ἔγνων, ἐδούλευσέ μοι,
45 εἰς ἀκοὴν ὠτίου ὑπήκουσέ μου· υἱοὶ ἀλλότριοι ἐψεύσαντό μοι,
46 υἱοὶ ἀλλότριοι ἐπαλαιώθησαν καὶ ἐχώλαναν ἀπὸ τῶν τρίβων αὐτῶν.
47 Ζῇ Κύριος, καὶ εὐλογητὸς ὁ Θεός μου, καὶ ὑψωθήτω ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου,
48 ὁ Θεὸς ὁ διδοὺς ἐκδικήσεις ἐμοὶ καὶ ὑποτάξας λαοὺς ὑπ’ ἐμέ,
49 ὁ ρύστης μου ἐξ ἐχθρῶν ὀργίλων, ἀπὸ τῶν ἐπανισταμένων ἐπ’ ἐμὲ ὑψώσεις με, ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου ρῦσαί με.
50 Διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσι, Κύριε, καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ,
51 μεγαλύνων τὰς σωτηρίας τοῦ βασιλέως αὐτοῦ καὶ ποιῶν ἔλεος τῷ χριστῷ αὐτοῦ, τῷ Δαβὶδ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἕως αἰῶνος.
Ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοσις
2 Σὲ ἀγαπῶ καὶ θὰ σὲ ἀγαπῶ ὁλονὲν περισσότερον, Κύριε, Σέ, ὁ ὁποῖος εἶσαι ἡ ἀκαταγώνιστος δύναμις καὶ ἐνίσχυσίς μου.
3 Ὁ Κύριος εἶναι ἡ ἀσάλευτος πέτρα, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἀκλονήτως ἐστερεώθην, καὶ τὸ ὀχυρὸν καταφύγιόν μου καὶ ὁ ἐλευθερωτής μου. Ὁ Θεὸς εἶναι βοηθός μου καὶ θὰ ἐλπίζω πάντοτε εἰς αὐτόν· Αὐτὸς εἶναι ὁ ὑπερασπιστής μου καὶ ἡ ἰσχυρὰ δύναμις, ἡ ὁποία ὡς ἄλλο κέρας ἐξασφαλίζει τὴν σωτηρίαν μου. Αὐτὸς μὲ προστατεύει καὶ τρέχει εἰς ἀντίληψίν μου.
4 Δι’ αὐτὸ μὲ ὕμνους εὐχαριστιῶν καὶ δοξολογίας θὰ ἐπικαλεσθῶ τὸν Κύριον, ὅταν θὰ κινδυνεύω, καὶ ἀσφαλῶς θὰ σωθῶ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου.
5 Μὲ εἶχαν κυκλώσει οἱ πόνοι καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ θανάτου, κίνδυνοι δέ, τοὺς ὁποίους ἄνθρωποι ἄνομοι καὶ πονηροὶ ἐξαπέλυσαν σὰν ὁρμητικοὺς χειμάρρους κατ’ ἐμοῦ, μὲ ἔρριψαν εἰς ταραχὴν μεγάλην.
6 Μὲ περιεκύκλωσαν φόβοι καὶ συνταρακτικαὶ ἀγωνίαι ἐκ τοῦ κινδύνου, ποὺ διέτρεξα νὰ μὲ καταπίῃ ὁ ᾅδης καὶ μὲ ἐπρόφθασαν παγίδες, ποὺ ἐνέκρυπτον τὸν θάνατον, καὶ ἐκινδύνευσα νὰ πιασθῶ εἰς αὐτάς.
7 Καὶ ἐν μέσῳ τῆς μεγάλης θλίψεώς μου ἐπεκαλέσθην τὸν Κύριον καὶ μὲ πόθον πολὺν ἐφώναξα πρὸς τὸν Θεόν μου· ἤκουσε τὴν φωνήν μου ἀπὸ τὴν ἐν οὐρανοῖς ἁγίαν κατοικίαν του καὶ ἡ γοερὰ κραυγή μου ἔφθασεν ἐνώπιόν του καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ.
8 Καὶ μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως εἶδον τὴν ἀθέατον εἰς τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμοὺς εἰκόνα τῆς καταβάσεως καὶ παρουσίας του. Ἐσείσθη καὶ ἤρχισε νὰ τρέμῃ ὁλόκληρος ἡ γῆ καὶ τὰ βουνὰ συνεταράχθησαν ἐκ θεμελίων. Διότι ὠργίσθη κατ’ αὐτῶν ὁ Θεός.
9 Ἐσηκώθη ὑψηλὰ καπνὸς ἀπὸ τὴν ὀργήν του καὶ θὰ φουντώσῃ πῦρ καταστρεπτικὸν εὐθὺς ὡς ἐμφανισθῇ τὸ πρόσωπόν του, εἰς ἀναμμένα κάρβουνα μετεβλήθησαν ὅλα ἐνώπιόν του, θὰ κατακαῇ κάθε τι, ἐπὶ τοῦ ὁποίου θὰ ἐπιπέσῃ ἡ τιμωρὸς ὀργή του.
10 Καὶ ἐχαμήλωσε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κατέβη καὶ σκοτεινὸν σύννεφον ἀπλώνεται κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας του, διότι μυστηριώδης, ἀνεξερεύνητος καὶ ἀκατάληπτος εἶναι ἡ φύσις του.
11 Καὶ ὡς βασιλεὺς ἀνέβη καὶ ἐκάθισεν ὡς ἐπὶ ἅρματος οὐρανίου ἐπὶ τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐπέταξεν, ἐπέταξε γρήγορα σὰν νὰ ἐφέρετο ἀπὸ πτερὰ ἀνέμων. Εἶναι ὁ Κύριος τοῦ ὑπερφυσικοῦ καὶ τοῦ φυσικοῦ κόσμου, δι’ αὐτὸ δὲ καὶ διακονεῖται ἀπὸ τὰς οὐρανίους καὶ ἐγκοσμίους δυνάμεις, αἵτινες εὐπειθῶς ὑπείκουν εἰς τὰ κελεύσματά του.
12 Εἰς σκότος μυστηρίου ἐκρύβη τὸ ἀπροσπέλαστον μεγαλεῖον του. Τριγύρω του ἐξηπλώθη ἡ σκηνή του, ὄχι ἀπὸ ὑφάσματα καὶ δέρματα, ὡς αἱ ἀνθρώπιναι σκηναί, ἀλλ’ ἀπὸ σκοτεινὰ καὶ γεμᾶτα νερὸ σύννεφα, ποὺ ὑψοῦνται μετέωρα εἰς τὸν ἀέρα καὶ μεταφέρονται ἀπὸ τοὺς πνέοντας ἀνέμους.
13 Ἀπὸ τὴν ἐκτυφλωτικὴν καὶ πανταχοῦ ἀπαστράπτουσαν λαμπρότητα τῆς παρουσίας του ἐπέρασαν κατακόκκινα τὰ σύννεφα καὶ ἐξαπελύθησαν χάλαζα καὶ ἀναμμένα κάρβουνα πρὸς ἐξαφανισμὸν τῶν ἐχθρῶν του.
14 Καὶ ἐβρόντησεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ὁ Κύριος καὶ ὁ Ὕψιστος ἀφῆκε τὴν τρομερὰν φωνήν του.
15 Ἐξέπεμψε κατ’ αὐτῶν τὰ βέλη του καὶ τοὺς ἐσκόρπισε· ἐξαπέλυσε κατ’ αὐτῶν πλῆθος ἀστραπῶν καὶ συνετάραξεν ἐν ἀσυγκρατήτῳ πανικῷ τὴν ἄνομον καὶ ἀσεβῆ παράταξίν των.
16 Καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ὕδατα διὰ μιᾶς ἐξητμίσθησαν, ὥστε ἐφάνησαν οἱ ἀπεξηραμμένοι πυθμένες τῶν πηγῶν των, καὶ ἐξεσκεπάσθησαν τόσον πολὺ οἱ βυθοὶ τῶν θαλασσῶν καὶ τῶν ὠκεανῶν, ὥστε γυμνὰ καὶ ξηρὰ ἀνεφάνησαν τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης ἀπὸ τὴν ἐπιτίμησίν σου, Κύριε, ἀπὸ ἕν καὶ μόνον φύσημα τῆς τρομερᾶς ὀργῆς σου.
17 Καὶ ἐν μέσῳ τῆς τρομερᾶς ταύτης καταστροφῆς ἐγὼ διετηρήθην σῶος. Ἔστειλεν ὁ Κύριος ἐκ τοῦ ἁγίου ὕψους του τὸν ἄγγελόν του καὶ μὲ ἐπῆρε, μὲ ἐπῆρε στοργικῶς καὶ μὲ ἔσωσεν ἀπὸ ὕδατα πολλά, εἰς τὰ ὁποῖα ἐκινδύνευον νὰ πνιγῶ.
18 Μὲ ἐγλύτωσεν ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπὸ ἐκείνους, οἵτινες μὲ ἐμίσουν καὶ ἀσφαλῶς θὰ μὲ ἐξώντωναν, διότι εἶχον ἐνισχυθῆ καὶ στερεωθῆ πολὺ περισσότερον ἀπὸ ἐμέ.
19 Μὲ ἐπρόφθασαν εἰς ἡμέραν, ποὺ ὑπέφερα πολὺ καὶ οἱ κυκλοῦντες με κίνδυνοι εἶχον καταλήξει εἰς τὸ ἀπροχώρητον, καὶ ὁ Κύριος ἔγινε τὸ κατ’ αὐτῶν στήριγμά μου καὶ ἡ ἀκαταμάχητος προστασία μου.
20 Καὶ ἀπὸ τὴν στενοχωρίαν μου μὲ ἐξήγαγεν εἰς πλάτος ἀνακουφίσεως καὶ ἀσφαλείας. Καὶ μὲ ἐγλύτωσε, θὰ μὲ γλυτώσῃ δὲ καὶ εἰς τὸ μέλλον, διότι ὡς εὔσπλαγχνος καὶ ἐλεήμων μὲ ἠγάπησε.
21 Καὶ θὰ μοῦ ἀνταποδώσῃ ὁ Κύριος σύμφωνα μὲ τὴν πρόθεσιν καὶ τὴν προσπάθειάν μου νὰ πορεύωμαι κατὰ τὸ θέλημά του καὶ νὰ προοδεύω εἰς πᾶσαν ἀρετήν· καὶ σύμφωνα μὲ τὴν διάθεσιν καὶ φροντίδα μου, ὅπως φυλάξω τὰς χεῖρας μου ἁγνὰς καὶ καθαρὰς ἀπὸ πᾶσαν δολιότητα καὶ ἀδικίαν, θὰ μὲ ἀνταμείψῃ ὁ Κύριος.
22 Διότι ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου καὶ δὲν ἠσέβησα ποτὲ εἰς τὸν Θεόν μου.
23 Διότι δὲν ἐλησμόνησα ποτέ, ἀλλ’ εἶχα πάντοτε πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν μου ὅλας τὰς δικαίας κρίσεις, τὰς ὁποίας ἔκαμεν ὁ Θεὸς καὶ δι’ ἄτομα καὶ διὰ λαοὺς ὁλοκλήρους, καὶ ὅσα δικαιοῦται ὡς Κύριος καὶ δημιουργός μας νὰ ἀξιοῖ ὅπως φυλάττῃ ὁ καθένας μας, δὲν ἔφυγαν ποτὲ ἀπὸ τὸν νοῦν μου καὶ ἀπὸ τὴν καρδίαν μου.
24 Καὶ ὅπως εἰς τὸ παρελθὸν οὕτω καὶ εἰς τὸ μέλλον θὰ εἶμαι πάντοτε ἄμεμπτος εἰς τὰς μετ’ αὐτοῦ σχέσεις μου· καὶ θὰ προφυλάττωμαι πάντοτε ἀπὸ τὴν ἀνομίαν, ἡ ὁποία λόγῳ τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος ἔγινε πλέον ἰδική μου καὶ δευτέρα φύσις μου.
25 Καὶ θὰ μοῦ ἀνταποδώσῃ ὁ Κύριος σύμφωνα μὲ τὴν πρόθεσιν καὶ προσπάθειάν μου νὰ πορεύωμαι κατὰ τὸ θέλημά του καὶ νὰ προοδεύω εἰς πᾶσαν ἀρετήν, καὶ σύμφωνα μὲ τὴν σπουδήν μου ὅπως φυλάξω τὰς χεῖρας μου ἁγνὰς καὶ καθαρὰς ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν του, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦν καὶ ἐποπτεύουν τὰ πάντα.
26 Ὦ Κύριε, ὅπως συμπεριφέρονται πρὸς σὲ οἱ ἄνθρωποι, τοιοῦτος καὶ σὺ δεικνύεσαι πρὸς αὐτούς. Εἰς τὸν ἀφωσιωμένον εἰς σὲ καὶ τὸν φιλεύσπλαγχνον, ὅσιος καὶ φιλεύσπλαγχνος θὰ παρουσιάζεσαι πάντοτε καὶ σύ. Πρὸς τὸν ἀθῷον καὶ ἠθικῶς ἄμεμπτον, ἀθῷος καὶ ἄμεμπτος θὰ δεικνύεσαι καὶ σύ.
27 Καὶ μὲ τὸν ἐκλεκτὸν ἐκλεκτὸς θὰ εἶσαι πάντοτε καὶ σύ. Καὶ ἀπέναντι τοῦ στρεβλοῦ καὶ διεστραμμένου ἀνθρώπου, ἀνάποδος θὰ ἐμφανισθῇ καὶ ἡ δική σου εὐθεῖα καὶ δικαία ἐν πᾶσι συμπεριφορά.
28 Διότι σὺ τὸν τεταπεινωμένον καὶ ἐπικαλούμενον τὴν προστασίαν σου λαόν, τὸν σώζεις καὶ τὸν εὐλογεῖς πάντοτε, ἐνῷ τοὺς ὀφθαλμοὺς ποὺ μὲ ἀγερωχίαν σηκώνουν ὑψηλὰ οἱ ὑπερήφανοι, τοὺς ταπεινώνεις καὶ τοὺς ἐξαναγκάζεις νὰ χαμηλώνουν ἐντροπιασμένοι πρὸς τὴν γῆν.
29 Δι’ αὐτὸν τὸν λόγον θὰ ἐξακολουθῇς σύ, Κύριε ὁ Θεός μου, νὰ χύνῃς ἔλαιον εὐημερίας καὶ χαρᾶς εἰς τὸν λύχνον τῆς ὑπάρξεώς μου, σὺ θὰ φωτίζῃς καὶ θ’ ἀποδιώκῃς ἀπὸ τὸν δρόμον τῆς ζωῆς μου τὸ σκότος τῆς συμφορᾶς, τῆς πλάνης καὶ τοῦ θανάτου.
30 Διότι διὰ τῆς βοηθείας σου θὰ γλυτώνω καὶ θὰ ἀπαλλάσωμαι ἀπὸ οἱονδήποτε πειρασμὸν καὶ μὲ τὴν προστασίαν καὶ ἐνίσχυσιν σοῦ τοῦ Θεοῦ μου θὰ ὑπερπηδῶ κάθε ἐμπόδιον καὶ δυσκολίαν, ποὺ ὡς ἄλλο ἀνυπέρβλητον τεῖχος θὰ παρεμβάλλεται εἰς τὴν πορείαν μου.
31 Τοῦ Θεοῦ μου αἱ μέθοδοι καὶ αἱ οἰκονομίαι εἶναι ἄμεμπτοι· αἱ ὑποσχέσεις καὶ αἱ ἐπαγγελίαι τοῦ Κυρίου ἔχουν δοκιμασθῆ καὶ εὑρέθησαν ὑπὸ τῆς πείρας τῶν γενεῶν πάντοτε ἀληθεύουσαι. Τὸ ὑπεσχέθη καὶ δι’ αὐτὸ εἶναι ὑπερασπιστὴς ὅλων ὅσοι ἐλπίζουν εἰς αὐτόν. Εἶναι δὲ ἡ ὑπεράσπισις καὶ βοήθειά του ἀκαταγώνιστος.
32 Διότι ποῖος ἄλλος εἶναι Θεὸς ἐκτὸς τοῦ Κυρίου; Καὶ ποῖος ἄλλος εἶναι Θεὸς ἀληθινὸς καὶ πανίσχυρος ἐκτὸς τοῦ Θεοῦ μας;
33 Ὁ Θεὸς μὲ περιβάλλει τριγύρω ὁλόκληρον ὡς διὰ ζώνης μὲ δύναμιν ἀκαταγώνιστον καὶ αὐτὸς κατέστησεν ἄμεμπτον τὸν δρόμον τῆς ζωῆς μου, ἐλεύθερον ἀπὸ κάθε δυσχέρειαν καὶ σκάνδαλον.
34 Αὐτὸς καταρτίζει καὶ ἐνδυναμώνει τοὺς πόδας μου, δίδων εἰς αὐτοὺς τὴν εὐκινησίαν καὶ ταχύτητα τῆς ἐλάφου, ὥστε εὐχερῶς νὰ ὑπερπηδῶ τοὺς κινδύνους, καὶ αὐτὸς μὲ ἀναβιβάζει εἰς ὄρη ὑψηλὰ καὶ εἰς ἀσφαλεῖς ἀπὸ κάθε ἀπειλὴν τόπους.
35 Αὐτὸς γυμνάζει καὶ ἀσκεῖ τὰς χεῖρας μου νὰ πολεμοῦν νικηφόρως καὶ κατέστησε τοὺς βραχίονάς μου δυνατοὺς καὶ ἀθραύστους ὡς νὰ ἦσαν τόξον χαλκοῦν εὐλύγιστον καὶ ἀσύντριπτον.
36 Καὶ ηὐδόκησας, Κύριε, νὰ μὲ ὑπερασπίσῃς ὁπλίζων με δι’ ἀσπίδος σωτηρίας. Καὶ ἡ δεξιά σου μὲ ὑπεβάστασε καὶ μὲ ἐκράτησε ἀπὸ τὴν χεῖρα, καὶ ἡ πατρικὴ παιδαγωγία καὶ καθοδήγησίς σου μὲ συμβουλὰς ἢ καὶ τιμωρίας μὲ ἐσήκωσεν ὄρθιον καὶ μὲ διώρθωσε τελείως. Καὶ ἡ παιδεία σου αὐτὴ θὰ ἐξακολουθῇ νὰ μὲ διδάσκῃ.
37 Σὺ ἀπεμάκρυνας τὰς παγίδας καὶ τὰ σκάνδαλα ποὺ μοῦ ἐπροκάλουν στενοχωρίας καὶ κινδύνους καὶ οὕτω κατέστησας εὐρυχώρους καὶ πλατεῖς κάτωθι τῶν ποδῶν μου τοὺς τόπους τῶν περασμάτων μου, καὶ δὲν ἐκουράσθησαν οὐδὲ ἐξησθένησαν τὰ πέλματά μου.
38 Κατεδίωξα τοὺς ἐχθρούς μου καὶ τοὺς κατέφθασα φεύγοντας ἐν πανικῷ καὶ δὲν ἔστρεψα ὀπίσω ἕως ὅτου ἐξωντώθησαν καὶ ἐξέλιπον.
39 Τοὺς ἔσφιγξα καὶ τοὺς ἔλυωσα κυριολεκτικῶς καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ σταθοῦν, ἀλλ’ ἔπεσαν κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας μου.
40 Καὶ μὲ ἔζωσες τριγύρω μὲ δύναμιν διὰ νὰ πολεμῶ νικηφόρως, τοὺς ἐπεδίκλωσες καὶ ἔπεσαν ὑπὸ τοὺς πόδας μου ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐπαναστατοῦν ἐναντίον μου.
41 Καὶ ἔτρεψας εἰς φυγὴν τοὺς ἐχθρούς μου, οἱ ὁποῖοι πανικόβλητοι ἔστρεψαν πρὸς ἐμὲ τὰ νῶτα των, καὶ παρέδωκας εἰς καταστροφὴν καὶ ὁλοτελῆ ὄλεθρον ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μὲ ἐμίσουν.
42 Καὶ ἐν τῇ ἀπελπισίᾳ των ἐφώναξαν ζητοῦντες τὴν βοήθειάν σου καὶ δὲν ὑπῆρξε σωτὴρ δι’ αὐτούς· μὲ ἀγωνιώδη κραυγὴν ἀπηυθύνθησαν πρὸς τὸν Κύριον, καὶ δὲν τοὺς εἰσήκουσε.
43 Καὶ τοὺς συνέτριψα σὰν λεπτὸν χνοῦδι ποὺ τὸ φυσᾷ καὶ τὸ σκορπίζει ὁ ἄνεμος· τοὺς κατεπάτησα καὶ τοὺς μετέβαλα εἰς ψιλὴν σκόνην, σὰν αὐτήν, εἰς τὴν ὁποίαν μετατρέπεται ἡ λάσπη, ποὺ καταπατεῖται εἰς τοὺς πλατεῖς καὶ πολυσυχνάστους δρόμους.
44 Μὲ ἐγλύτωσες ἀπὸ τὰς ἐμφυλίους διαμάχας τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, τὸν ὁποῖον οἱ συγγενεῖς τοῦ Σαοὺλ ἐζήτουν νὰ διαιρέσουν. Σὺ μὲ ἐγκατέστησας ἀρχηγὸν καὶ κεφαλὴν ἐθνῶν, ὥστε νὰ κυριαρχῶ ἐπὶ τῶν γειτονικῶν βασιλέων. Λαὸς μακρυνός, τὸν ὁποῖον δὲν εἶχον γνωρίσει ποτέ, ὑπεδουλώθη εἰς ἐμὲ καὶ μοῦ προσέφερε φόρον ὑποταγῆς.
45 Εὐθὺς ὡς ἤκουσε περὶ ἐμοῦ καὶ ἡ περὶ τῶν νικῶν μου φήμη ἔφθασεν εἰς τὰ ὦτα του, ἔγινεν ὑπήκοός μου. Υἱοὶ ἀλλογενεῖς καὶ ξένοι ἐκ φόβου ὑπεκρίθησαν εἰς ἐμὲ τὸν φίλον καὶ ἐξ ἀνάγκης ὑπετάγησαν.
46 Υἱοὶ ἀλλοεθνεῖς κατέστησαν ἄχρηστοι ὡς πεπαλαιωμένα καὶ μαραμένα φύλλα καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ σταθοῦν ἀκλόνητοι εἰς τοὺς πόδας των, ἀλλ’ ὡς χωλοὶ ἐσκόνταπτον καὶ ἐτρίκλιζον εἰς τοὺς δρόμους των.
47 Ζῇ εἰς τὸν αἰῶνα ὁ Κύριος. Καὶ εἶναι ἄξιος νὰ εὐλογῆται καὶ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός μου. Καὶ ἂς ἀνυμνηθῇ τὸ ὕψος καὶ τὸ μεγαλεῖον τοῦ Θεοῦ, ὅστις μὲ ἔσωσεν.
48 Ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μὲ ὑπερασπίζει ἐκδικούμενος τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ὁ ὁποῖος ὑπέταξεν εἰς ἐμὲ λαούς,
49 αὐτὸς εἶναι ὁ ἐλευθερωτὴς καὶ ρύστης μου ἀπὸ ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι γεμᾶτοι ὀργὴν καὶ ἀσυγκράτητον λύσσαν παραφέρονται κατ’ ἐμοῦ· Σὺ θὰ μὲ ὑψώσῃς νικητὴν κατ’ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐπαναστατοῦν κατ’ ἐμοῦ· ἀπὸ ἄνδρα ἄδικον καὶ μοχθηρὸν γλύτωσέ με.
50 Διὰ τοῦτο θὰ σὲ εὐχαριστήσω καὶ θὰ σὲ δοξολογήσω ἐνώπιον πολλῶν ἐθνῶν, Κύριε, καὶ θὰ ψάλω ὕμνους εἰς τὸ Ὄνομά σου.
51 Αἴνους θὰ ἀναπέμψω εἰς δόξαν Θεοῦ, ὁ ὁποῖος συνετέλεσε μεγαλειώδεις καὶ ἐκπληκτικὰς σωτηρίας ὑπὲρ τοῦ βασιλέως, ποὺ αὐτὸς ἀνέδειξε, καὶ ὁ ὁποῖος δεικνύει ἔλεος εἰς τὸν ὑπ’ αὐτοῦ χρισθέντα, εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους του εἰς αἰωνίας γενεάς.
Τὸ Ψαλτήριον
τοῦ Προφήτου καὶ Βασιλέως Δαυΐδ,
μετὰ συντόμου ἑρμηνείας
ὑπὸ Παν. Ν. Τρεμπέλα
Ἀδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ»
Ἔκδοσις εἰκοστὴ ὀγδόη
Ἀθῆναι 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου