Αυτή η χρυσή Μάρτυς του Χριστού Αργυρή καταγόταν από την Προύσσα, από γονείς θεοσεβείς, και ήταν ωραία στην όψη και θεοφοβούμενη. Αυτή λοιπόν η μακάρια παντρεύτηκε, αλλά ενώ ήταν
ακόμη νεόνυμφη την ερωτεύτηκε ένας Τούρκος γείτονάς της, που προσπάθησε να την πείσει στην άνομη βουλή του και δεν τα κατάφερε. Γι’ αυτό ψευδομαρτύρησε στον δικαστή της Προύσσας ότι η Αργυρή υποσχέθηκε να τουρκέψει, και ο δικαστής αμέσως φυλάκισε την Αγία.
Ο άνδρας της, νομίζοντας ότι θα ήταν καλύτερα, μετέφερε το δικαστήριο στην Κωνσταντινούπολη. Ήρθε λοιπόν εκεί και ο εχθρός της Αγίας, ο οποίος ψευδομαρτύρησε μπροστά στον δικαστή τα ίδια που είχε πει και προηγουμένως. Η Μάρτυς αποκρίθηκε ότι ποτέ της δεν είπε τέτοιο λόγο να αρνηθεί την πίστη της και ότι είναι Χριστιανή και Χριστιανή θέλει να πεθάνει.
Τότε κατά προσταγή του δικαστή έδειραν την Αγία και την έριξαν στη φυλακή. Καί πάλι την έβγαλαν και τη ανέκριναν, και πάλι την έδερναν και την τιμωρούσαν, και ύστερα πάλι την έβαζαν στη φυλακή. Και αυτό γινόταν συνεχώς για διάστημα –τι γενναιότητα!– δεκαεπτά ολόκληρων χρόνων. Αλλά και μέσα στη φυλακή ενοχλούσαν την Αγία και την έβριζαν οι συγκρατούμενές της τουρκάλες, που ήταν φυλακισμένες για κακές τους πράξεις, τις οποίες παρακινούσε ο διάβολος να την πειράζουν, για να περνά περισσότερη θλίψη και βάσανα.
Όλα αυτά τα υπέμενε η ευλογημένη με μεγάλη γενναιοψυχία, για χάρη της αγάπης και του πόθου που είχε για τον νυμφίο της Χριστό. Και τι λέω μόνο αυτά; Και αυτή η ίδια τυραννούσε και παίδευε το σώμα της με νηστεία και κάθε άλλη ταλαιπωρία και κακοπάθεια, όπως έδωσαν μαρτυρία πολλές γυναίκες Χριστιανές που ήταν συγκρατούμενές της και αργότερα βγήκαν από τη φυλακή.
Τόση χαρά και ευχαρίστηση είχε μάλιστα η Αγία που ήταν φυλακισμένη για τον Χριστό και τόση μεγάλη ανάπαυση θεωρούσε την ταλαιπωρία της φυλακής, που ενώ της έστειλε μήνυμα ο ευλαβέστατος Χριστιανός Μανώλης ο κιουρτζίμπασης (1) να την ελευθερώσει, εκείνη δεν το δέχτηκε, διότι θεωρούσε ως βασιλικό παλάτι τη φυλακή, ώσπου φυλακισμένη και δέσμια εκεί μέσα για τον Χριστό τελείωσε τη ζωή της και έλαβε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Το άγιό της λείψανο το πήραν οι Χριστιανοί και το ενταφίασαν στο Χάσκιοϊ (Πικρίδιον). Μετά τρία χρόνια έκαναν ανακομιδή και, ώ του θαύματος! το άγιο λείψανο βρέθηκε σώο και ακέραιο και ανέδιδε άρρητη ευωδία. (2) Το πήραν λοιπόν αμέσως με μεγάλη ευλάβεια οι ιερείς και οι Χριστιανοί και το απόθεσαν μέσα στην εκεί εκκλησία της αγίας Παρασκευής με την άδεια του τότε Παναγιωτάτου Πατριάρχου Παϊσίου.
Το λείψανο υπάρχει μέχρι σήμερα εκεί (3) και προσκυνείται από πατριάρχες, αρχιερείς, ιερείς, άρχοντες και όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, εις δόξαν Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
(1) κιουρτζίμπασης: αρχιγουναράς, ο πρόεδρος της συντεχνίας των γουναράδων.
(2) Η Αγία εκοιμήθη στις 5 Απριλίου του 1721. Η μνήμη της εορτάζεται στις 30 Απριλίου, ημέρα της ανακομιδής του αγίου λειψάνου της (1725).
(3) Κατά τα γεγονότα του 1955 στην Κωνσταντινούπολη η εκκλησία της αγίας Παρασκευής καταστράφηκε και η λάρνακα της Αγίας κάηκε. Σήμερα σώζονται ελάχιστα υπολείμματα ιερών λειψάνων.
Από το βιβλίο «Νέον Μαρτυρολόγιον» του Αγίου Νικοδήμου (1799), σελ. 141.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου