«Όταν κάποιος ρίξη στο σκυλί μια πέτρα, πολλές φορές ο σκύλος αντί να χυθεί σ΄ αυτόν που την έριξε, ορμά και δαγκώνει την πέτρα. Έτσι κάνουμε κι εμείς.
Βάζει ο πειρασμός κάποιον άλλο να μας πειράξει είτε με λόγο είτε με φέρσιμο κι εμείς αντί να τα βάζουμε με εκείνον που έριξε την πέτρα, δηλ. τον πειρασμό, δαγκώνουμε την πέτρα, δηλ. τον συνάνθρωπο, που χρησιμοποίησε ο μισόκαλος ως πέτρα.
Και ποιος ξέρει τάχα τι γέλιο κάνει ο πειρασμός και πως θα μας κοροϊδεύει, όταν τα βλέπει αυτά.
Εν ώρα πειρασμού εμείς πρέπει να έχουμε υπομονή και προσευχή. Ο πειρασμός ξέρετε τι μάστορας είναι; Τα ελάχιστα τα κάνει μεγάλα. Ο πειρασμός αδημονεί, στενοχωρείται και δημιουργεί πολέμους. Ξέρει.. πολλές τέχνες και φέρει τον άνθρωπο σε αμφιβολία.
Γι αυτό έχουμε πολλά ναυάγια. Η προστασία του Θεού αδυνατεί (εξασθενίζει) τον πειρασμό. Όταν έχετε πειρασμούς τότε κατέρχεται και η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Όταν δοκιμάζει κάποιος πειρασμούς, διαπιστώνει την αδυναμία του, ταπεινώνεται καιελκύει την χάριν του Θεού.
Να μην σας επηρεάζουν οι άνεμοι των πειρασμών, δεν μπορούν να σας κάνουν τίποτα. »
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ» ΜΗΤΡΟΣ ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου