Ὁ ὁσιομάρτυς Κόνων ἔζησε στά χρόνια τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί καταγόταν ἀπό τό χωριό Βυδανή τῆς Ἰσαυρίας. Οἱ γονεῖς του Νέστωρ καί Νάδα ἔγιναν Χριστιανοί, μάλιστα δέ ὁ Νέστωρ ἀξιώθηκε νά γίνη ὁμολογητής καί μάρτυς.
Ὁ Κόνων, μαζί μέ τήν εὐσεβῆ σύζυγό του, ἀφιερώθηκε ἐξ ὁλοκλήρου στήν διάδοση τῆς ἀληθινῆς πίστεως. Οἱ εἰδωλολάτρες συμπατριῶτες του ἀντιδροῦσαν στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καί ἰσχυρίζονταν ὅτι ἡ δική τους πίστη εἶναι ἡ ἀληθινή. Τότε ὁ Κόνων τούς εἶπε ὅτι μπορεῖ νά τούς ἀποδείξη ὅτι ὁ Θεός πού λατρεύει εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, μέ τόν ἑξῆς τρόπο: «Ὅταν θά ἀνεβῆτε στό βουνό, τούς εἶπε, γιά νά θυσιάσετε στούς θεούς σας, νά μέ εἰδοποιήσετε γιά νά ξεκινήσουμε μαζί. Ἐσεῖς θά πᾶτε μέ τά ἄλογα καί ἐγώ μέ τά πόδια, καί ὅποιος φθάση πρῶτος αὐτοῦ ἡ πίστη εἶναι ἡ ἀληθινή». Ἐκεῖνοι συμφώνησαν καί τήν ὁρισμένη ἡμέρα καί ὥρα ξεκίνησαν μέ τά ἄλογά τους σάν ἀστραπή. Ὅταν, ὅμως, ἔφθασαν στόν προορισμό τους καί τόν εἶδαν νά τούς περιμένη, δέν πίστευαν στά μάτια τους.
Ὁ Κόνων τούς εἶπε νά γίνουν Χριστιανοί, τηρώντας τήν συμφωνία τους. Ἐκεῖνοι δίσταζαν καί ἤθελαν νά ρωτήσουν τούς θεούς τους ἄν ὄντως ὁ Θεός πού λατρεύει ὁ Κόνων εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός. Τότε ὁ ὅσιος διέταξε τό δαιμόνιο πού ἦταν μέσα στό εἴδωλο νά πῆ ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, καί ἐκεῖνο πιεζόμενο εἶπε ὅτι Θεός ἀληθινός εἶναι Αὐτός πού λατρεύει ὁ Κόνων. Μετά ἀπό αὐτά κατηχήθηκαν καί βαπτίσθηκαν. Ἀγάπησαν δέ τόσο πολύ τόν Ὅσιο, οὕτως ὥστε ὅταν ἦλθε στά μέρη τους ὁ ἡγεμόνας Μάγνος καί τόν ὑπέβαλε σέ φρικτά βασανιστήρια γιά νά ἀρνηθῆ τόν Χριστό, ξεσηκώθηκαν ὅλοι ἐναντίον τοῦ ἡγεμόνα καί τόν ἀνάγκασαν νά φύγη. Δύο χρόνια μετά τό περιστατικό αὐτό ὁ Ὅσιος παρέδωσε τήν ἁγία ψυχή του εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος.
Ὁ βίος καί ἡ πολιτεία του μᾶς δίνουν τήν ἀφορμή νά τονίσουμε τά ἀκόλουθα:
Ὅλα τά γεγονότα τῆς Θείας Οἰκονομίας, τά ὁποῖα παραγματοποιήθηκαν στήν Καινή Διαθήκη, προτυπώθηκαν καί προφητεύθηκαν στήν Παλαιά Διαθήκη καί ἑπομένως μεταξύ τῶν δύο Διαθηκῶν ὑπάρχει ἑνότητα. Δηλαδή, ὅλα ὅσα εἶπαν οἱ Προφῆτες γιά τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἑκατοντάδες χρόνια πρίν, ἤτοι γιά τήν ἐνανθρώπησή Του ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, τήν διδασκαλία, τά θαύματα, τό ἑκούσιον Πάθος, τήν Σταύρωση, τήν τριήμερη Ταφή, τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή Του, καθώς καί γιά τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων σέ ὅλα τά ἔθνη κλπ., ὅλα πραγματοποιήθηκαν στήν Καινή Διαθήκη, καί περιγράφονται ἀπό τούς αὐτόπτες καί αὐτήκοους τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἤτοι τούς Ἀποστόλους καί τούς Εὐαγγελιστές.
Ἐσεῖς θά πᾶτε μέ τά ἄλογα καί ἐγώ μέ τά πόδια, καί ὅποιος φθάση πρῶτος αὐτοῦ ἡ πίστη εἶναι ἡ ἀληθινή
Οἱ Προφῆτες ἀνήγγελλαν στόν λαό ὄχι δικούς τους στοχασμούς, ἀλλά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τά ὅσα τούς ἔλεγε ὁ Θεός, γι’ αὐτό καί ἔλεγαν «τάδε λέγει Κύριος». Καί ὅποτε χρειάσθηκε νά ἀποδείξουν ὅτι ὁ Θεός πού κηρύττουν εἶναι Θεός ἀληθινός, δέν δίστασαν νά τό πράξουν, ὅπως ἀκριβῶς τό ἔπραξαν καί οἱ Ἀπόστολοι, καθώς καί οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, διά μέσου τῶν αἰώνων. Αὐτό φανερώνει τήν ἑνότητα πού ὑπάρχει μεταξύ τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων, καθώς καί τό ὅτι ἡ ζωντανή πίστη στόν Τριαδικό Θεό ἀποδεικνύεται πειραματικά.
Τό θαυμαστό γεγονός πού ἀναφέρθηκε πιό πάνω, καί τό ὁποῖο ἔγινε αἰτία νά πιστεύσουν χιλιάδες ἄνθρωποι, θυμίζει ἕνα ἄλλο παρόμοιο περιστατικό ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, ὅπου ὁ Προφήτης Ἠλίας ἀπέδειξε στούς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, καί γενικότερα στούς εἰδωλολάτρες, ὅτι ὁ Θεός πού κηρύττει εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός. Τό περιστατικό αὐτό εἶναι γνωστό, ὅμως θά ἀναφερθῆ μέ συντομία, ἐπειδή φανερώνει τήν ἑνότητα τῶν δύο Διαθηκῶν, Παλαιᾶς καί Καινῆς, ἀλλά καί τήν διαφορά τους.
Ὁ Προφήτης Ἠλίας εἶπε στούς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων ὅτι ὁ Βάαλ, τόν ὁποῖο λατρεύουν, εἶναι ψεύτικος θεός, ἀνύπαρκτος, ἐνῶ ὁ δικός του εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, καί ὅτι αὐτό μπορεῖ νά τούς τό ἀποδείξη. Τούς εἶπε, λοιπόν, νά ἑτοιμάσουν τά σφάγια γιά τήν θυσία καί νά μήν ἀνάψουν φωτιά, ἀλλά νά προσευχηθοῦν ἐκεῖνοι στόν Βάαλ καί αὐτός στόν Θεό του, καί ὅποιος στείλει φωτιά ἀπό τόν οὐρανό, αὐτός εἶναι Θεός. Ἐκεῖνοι συμφώνησαν καί ἐπεκαλοῦντο τόν Βάαλ ἀπό τό πρωΐ μέχρι τό μεσημέρι, ἀλλά πουθενά φωτιά. Ὁ Προφήτης Ἠλίας ὅταν ἦλθε ἡ σειρά του νά ἐπικαλεσθῆ τόν Θεό τῶν Πατέρων του, προκειμένου νά γίνη τό θαῦμα πιό πιστευτό, τούς εἶπε καί ἔριξαν στά σφάγια νερό, καί μάλιστα τρεῖς φορές. Καί τότε, μόλις ὕψωσε τά χέρια του στόν οὐρανό καί προσευχήθηκε, ἀμέσως ἔπεσε φωτιά καί κατέκαυσε τά σφάγια, τά ὁποῖα κολυμποῦσαν στό νερό. Ἔτσι, ἀποδείχθηκε περίτρανα ὅτι ὁ Θεός τοῦ Ἠλία εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός.
Ὁ Προφήτης Ἠλίας, ὅμως, μετά τό θαυμαστό αὐτό γεγονός, θανάτωσε τούς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, ἐνῶ ὁ ὁσιομάρτυς Κόνων τούς ἔδωσε ζωή καί μάλιστα αἰώνια ζωή, ἀφοῦ μετά τήν βάπτισή τους ἀπέκτησαν τήν δυνατότητα νά κοινωνοῦν τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον». Αὐτή εἶναι καί ἡ διαφορά μεταξύ τῶν δύο Διαθηκῶν τήν ὁποία, ἄλλωστε, ἐπεσήμανε ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός στούς μαθητές Του Ἰάκωβο καί Ἰωάννη, μέ ἀφορμή ἕνα περιστατικό τό ὁποῖο διασώζει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς. Λέγει ὅτι, ὅταν ὁ Χριστός περνοῦσε κάποτε μέ τούς Μαθητές Του ἔξω ἀπό ἕνα χωριό καί θέλησε νά εἰσέλθη σέ αὐτό, ἀλλά οἱ κάτοικοί του, πού ἦταν Σαμαρεῖτες, δέν τόν δέχθηκαν, οἱ Μαθητές του Ἰάκωβος καί Ἰωάννης τοῦ εἶπαν: «Κύριε, θέλεις εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἀπό οὐρανοῦ καί ἀναλῶσαι αὐτούς, ὡς καί ᾿Ηλίας ἐποίησε;». Τότε ὁ Χριστός, «ἐπετίμησεν αὐτοῖς καί εἶπεν· οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς· ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε ψυχάς ἀνθρώπων ἀπολέσαι ἀλλά σῶσαι» (Λουκ. θ΄, 52-56).
Ἡ Ἐκκλησία τήν διδασκαλία της τήν ἐπαληθεύει, δηλαδή ἀποδεικνύει στήν πράξη ὅτι ὁ Τριαδικός Θεός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός «ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος». Καί ὅποιος θέλει νά πιστεύση ἄς δοκιμάση τό πείραμα. Ἄς προσευχηθῆ στόν Τριαδικό Θεό καί ἄς τοῦ πεῖ ταπεινά ὅτι, ἄν ὑπάρχης, θέλω νά σέ γνωρίσω καί νά ζήσω σύμφωνα μέ τό θέλημά Σου, καί τότε θά γευθῆ τήν γλυκύτητα τῆς ἀγάπης Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου