Του Αρχιμανδρίτου π. Αχιλλίου Τσούτσουρα, Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μ. Λαρίσης και Τυρνάβου
Η όμορφη και ορεινή Ραψάνη καυχάται για την τοποθεσία της στο φημισμένο Όλυμπο τον αρχοντόγερο, για τη μεγαλώνυμη σχολή της, για την ανάπτυξη του εμπορίου σε όλους τους τομείς, για την οικονομική
της ακμή, την παραγωγή μέχρι και σήμερα του εξαίρετου κρασιού, για τα μοναστήρια της, τα μνημεία της, τις πολλές της εκκλησίες που την έκαναν πραγματικά πόλο έλξεως για όλη την περιοχή του κάτω Ολύμπου.
Μα πιο πολύ απ’ όλα καυχάται για τον Νεομάρτυρα της και Διδάσκαλο του γένους μας, τον Άγιο Γεώργιο το θαυματουργό, τον εκλεκτό γόνο της ιστορικής αυτής κωμοπόλεως, που έχυσε το αίμα του για τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Κύριο μας Ιησού Χριστό.
Ο Νεομάρτυς Γεώργιος, το καύχημα όλης της τοπικής μας εκκλησίας γεννήθηκε στη Ραψάνη το 1798 από γονείς ευσεβείς, το Χατζηλάσκαρη και τη Σμαράγδα Σακελλαρίδου.
Στη γενέτειρα του έλαβε την εγκύκλιο μόρφωση, αποφοιτήσας και από την Ανώτατη Σχολή της Ραψάνης γύρω στο 1816 και εν συνεχεία άσκησε στον τόπο του το λειτούργημα του γραμματοδιδασκάλου με έναν ιδιαίτερο ζήλο, με νεανικό σφρίγος, με πίστη στο Θεό, την οποία πίστη μετέδιδε και στους νεαρούς μαθητές του δημιουργώντας μέσα στις νεανικές τους καρδιές ζωηρά, ιερά και εθνικά βιώματα.
Είναι αλήθεια πώς η Ραψάνη είχε από τότε μεγάλη εμπορική και βιομηχανική ανάπτυξη και παράλληλα υψηλή πνευματική άνθηση και τα σχολεία της έδιναν ιδιαίτερο βάρος στην καλλιέργεια των γραμμάτων, αλλά και στη διαμόρφωση ισχυρών προσωπικοτήτων.
Αποτελούσε μορφή καυχήσεως για ένα γονέα να αποστέλλει για σπουδές τον υιό του στη Ραψάνη. Έτσι και ένας από τους Οθωμανούς κατοίκους της κωμοπόλεως Δερελί ( σημερινοί Γόννοι ) επιθυμώντας ο υιός του να τύχει αξιόλογης παιδείας τον απέστειλε οικότροφο σε φίλο του που διέμενε στη Ραψάνη. Άρχισε έτσι το τουρκόπουλο να παρακολουθεί και να μαθαίνει τα στοιχειώδη γράμματα μαζί με τα ελληνόπουλα στα πόδια του γραμματοδιδάσκαλου Γεωργίου.
Ο μικρός αγαρηνός προσαρμόστηκε σύντομα στο κλίμα του σχολείου και συναγωνιζόταν τους συμμαθητές του, ενθαρρυνόμενος και από το διδάσκαλο του, αλλά και από την όλη κατάσταση που γοήτευε την νεανική του ψυχή. Γι’ αυτό και δεν άργησε να φανεί η καλή αλλοίωση του μικρού τουρκόπουλου στα φρονήματα, τα πιστεύω και στο χαρακτήρα του ακόμη. Η ελληνορθόδοξη παιδεία καλλιεργούσε το πνεύμα του και ο ένθεος ζήλος του διδασκάλου του, κατακτούσε σιγά-σιγά την παιδική του ψυχή. Έφτασε μάλιστα να εκφράζεται δημόσια ο μικρός αγαρηνός με ιδιαίτερη εκτίμηση για τα ιερά και τα όσια των Ρωμιών, αντιδιαστέλλοντας με τα αντίστοιχα των ομοεθνών του, τα οποία τώρα τα υποτιμούσε και τα περιφρονούσε. Κι αυτό γιατί ο πιστός διδάσκαλος της Ραψάνης Γεώργιος είχε εμφυτεύσει μέσα στη ψυχή του τον Ιησού Χριστό, τον μοναδικό σωτήρα όλου του κόσμου. Ο Ελληνοδιδάσκαλος της σχολής νεαρός διάκονος της παιδείας και των γραμμάτων των ελληνικών, το παλικάρι της Ραψάνης, ο Γεώργιος.
Τον εντοπίζουν στο σχολείο της Ραψάνης. Τον σέρνουν σιδεροδέσμιο για τα περαιτέρω στον Τύρναβο, όπου το 1811 έχει την έδρα του ο διορισμένος Σατράπης της Θεσσαλίας, Βελή Πασάς. Η κατηγορία μία και μοναδική, αλλά η πλέον ισχυρή: εκχριστιανισμός μουσουλμανόπαιδος! Η διαδικασία ήταν σύντομη και τελεσίδικη, το αποτέλεσμα ακριβώς το προβλεπόμενο: θάνατος- εκτέλεση δια βασανισμού! Και το μαρτύριο άρχισε! Ο πόνος των γονέων του Γεωργίου βαρύς. Ο κόσμος των γραμμάτων και της παιδείας θλίβεται. Η κωμόπολη της Ραψάνης πνίγεται στα δάκρυα. Μια βουβή σιωπή απλώνεται παντού. Και ο Γεώργιος ρίχνεται γυμνός σε πυρακτωμένο λουτρό. Τον τρυπούν με σιδερένια νύχια. Του καρφώνουν πέταλα στα πόδια. Τον διαπομπεύουν σε όλη την πόλη του Τυρνάβου. Τον καρφώνουν σε τετράγωνο στύλο, ίσο στο ύψος με το Μάρτυρα. Τον περιτυλίγουν με σχοινιά βουτηγμένα στην πίσσα, στο ακάθαρτο πετρέλαιο και σε άλλα ελαιώδη και οινοπνευματώδη ποτά και τον παραδίδουν στη φωτιά.
Όμως ω του θαύματος, δεν καίγεται ούτε μια τρίχα του Μάρτυρος.
Αυτό εξόργισε πιο πολύ τους Οθωμανούς, οι οποίοι στο τέλος τον αποκεφαλίζουν και τον καταστέφουν έτσι με το μαρτύριο του Τιμίου Προδρόμου.
Ήταν στις 5 Μαρτίου του 1818, όταν ο αθλητής της πίστεως Γεώργιος, αφού μαρτύρησε και ομολόγησε το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού σε ηλικία μόλις 20 ετών, παρέδωσε τη ψυχή του στο Νυμφίο Χριστό και πορεύτηκε προς τη Βασιλεία του Θεού, την επουράνιο και ατελεύτητο. Και η γέφυρα του Τυρνάβου που τον ίδιο χρόνο δέχθηκε και το μαρτύριο του πολιούχου της Αγίου Γεδεών του Θαυματουργού, βάφτηκε μέσα στο νεανικό, μαρτυρικό αίμα του καλλινίκου αθλητού της πίστεως Γεωργίου. Στο σημείο αυτό, πλησίον της γέφυρας του Τυρνάβου ενταφιάστηκε ο Νεομάρτυς της Εκκλησίας. Και μάλιστα την πρώτη νύχτα του ενταφιασμού, οι Τούρκοι σκοποί των στρατώνων αντίκρυσαν μία ουρανομήκη στήλη φωτός να σημαδεύει τον τάφο του Νεομάρτυρος. Την επομένη ενημέρωσαν τους Προϊσταμένους τους και εκείνοι αφού διαπίστωσαν την ισχυρή αυτή φωτοφάνεια και κατά τη δεύτερη νύχτα, ανέφεραν το παράδοξο αυτό γεγονός στο Βελή Πασά, ο οποίος διέταξε να έλθουν το συντομότερο από τη Ραψάνη οι συγγενείς του Νεομάρτυρος για να ξεθάψουν και να παραλάβουν το ιερό του σκήνωμα, πράγμα το οποίο και έγινε. Με ιδιαίτερη ευλάβεια, συγκίνηση και κατάνυξη τα άγια λείψανα μετακομίσθηκαν στην κωμόπολη της Ραψάνης, όπου τιμώνται μέχρι σήμερα από τους πιστούς αξιοχρέως.
Αυτό είναι το φωτεινό παράδειγμα ενός Νεομάρτυρος της τοπικής μας Εκκλησίας που με την ένθεη αφοσίωση του στο Ευαγγέλιο του Χριστού και με την άσβεστη φλόγα της ψυχής του, κατηύθυνε τις ψυχές των μαθητών του στην αλήθεια της Πίστεως μας της Αγίας, στη σωτηρία και τον αγιασμό. Και δεν δίστασε να φτάσει μέχρι και του φρικτού μαρτυρίου, μέχρι και τον αποκεφαλισμό για τη δόξα του ονόματος του Αγίου Θεού.
Η μνήμη του τελείται κάθε χρόνο πανηγυρικά στη Ραψάνη στις 5 Μαρτίου και προστρέχουν εκεί πιστοί απ’ όλη την γύρω περιοχή του Κάτω Ολύμπου, αλλά και οι απανταχού Ραψανιώτες για να πάρουν την ευλογία του δικού τους Αγίου, του προστάτου τους και προστάτου μας Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου, του εκ Ραψάνης καταγομένου και εν Τυρνάβω μαρτυρήσαντος και τελειωθέντος για τη δόξα του Θεού. Αμήν.
Απολυτίκιον του Αγίου
Της Ραψάνης τον γόνον και θερμόν αντιλήπτορα, και νεοφανή στρατιώτην, του των όλων δεσπόζοντος, Γεώργιον τον Νέον Αθλητήν, τιμήσωμεν εν ύμνοις οι πιστοί, πάσαν χάριν γάρ παρέχει παρά Θεώ, τοις προς αυτόν κραυγάζουσι, δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σε στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου