Δεν αδικεί κανέναν ο Θεός

Του Βεροίας Παντελεήμονος

Γνωστή η ιστορία. Οι μάγοι προσκύνησαν τον Χριστό στη Βηθλεέμ και κατ΄ εντολή του Θεού δεν ξαναπέρασαν από τον Ηρώδη για να τον ενημερώσουν «περί του παιδίου». Θύμωσε ο Ηρώδης, γιατί τον ξεγέλασαν, και πήρε τη φοβερή απόφαση. 

Διέταξε να σκοτώσουν όλα τα νήπια κάτω των δύο ετών, μήπως και θανατώσει και τον Χριστό. Φοβόταν τον Νεογέννητο Βασιλέα . Η Βηθλεέμ και τα περίχωρα έζησαν το φρικτότερο έγκλημα όλων των εποχών. Δεκατέσσερις χιλιάδες αθώα νήπια αρπάχθηκαν βίαια από τις αγκαλιές των μανάδων και φονεύτηκαν. Μέχρι σήμερα στη Βηθλεέμ, δίπλα στο ναό της γεννήσεως του Χριστού, υπάρχει ένα οίκημα γεμάτο με τα κρανία των νηπίων. Η σφαγή των νηπίων, όπως και άλλες ομαδικές σφαγές σε πολέμους και ανώμαλες περιστάσεις, συχνά γίνονται αιτία σκανδαλισμού και αφορμή απιστίας και απορρίψεως του παντοδύναμου και προνοητού του κόσμου Θεού. Τι λένε ; Γιατί επιτρέπει ο θεός να σκοτώνονται άδικα οι αθώοι, οι αναίτιοι, τα μικρά παιδιά, οι νέοι και τα νήπια;

Θα απαντήσουμε όχι εμείς, αλλά ο μεγάλος ερμηνευτής των θείων Γραφών, ο ιερός Χρυσόστομος. Η πρώτη σκέψη είναι αυτή. Δεν φταίει ο Χριστός για τη σφαγή των νηπίων, αλλά η σκληρότητα του Ηρώδη. Πάρτε έναν άρρωστο που τον φροντίζει ένας σοφός γιατρός. Ο σοφός γιατρός κάνει κάθε προσπάθεια για να θεραπεύσει τον ασθενή και του δίνει και μία καλή αγωγή. Αν ο άρρωστος από ανοησία ή αμέλεια και αταξία δεν παίρνει τα φάρμακα και χειροτερεύει και πεθάνει, φταίει μήπως ο καλός γιατρός ; Ασφαλώς όχι. Αν οι ισχυροί της γης αποφασίζουν πολέμους ανθρωποκτόνους, αν καταστρέφουν τη γη οι αδίστακτοι εκμεταλλευτές, φταίει ο Θεός που τα δημιούργησε όλα «καλά λίαν»; Ασφαλώς όχι. Έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους και λογική και ελευθερία, για να χειρίζονται τις υποθέσεις τους, τους έδωσε και εντολές φιλάνθρωπες και νόμους, αλλά αν οι άνθρωποι αντίθετα προς κάθε νόμο σκοτώνουν, δεν έχει ευθύνη ο Θεός. Η πρώτη σκέψη, λοιπόν, αποδεικνύει ότι σφαγείς και φονείς είναι οι άνθρωποι και όχι ο Θεός .

Μία δεύτερη σκέψη. Γιατί ο Θεός επιτρέπει, συγκατατίθεται, αν θέλετε, στην αδικία, στον φόνο, στην καταστροφή; Δεν μπορεί τάχα να σταματήσει το κακό που γίνεται και την αδικία . Απάντηση στην ένσταση αυτή δίνει ένας κανόνας, που επαναλαμβάνει ο ιερός Χρυσόστομος πάντοτε. «Πολλοί αδικούν, αλλά δεν αδικείται κανένας». Δηλαδή οι άδικοι, οι φονιάδες, οι σφαγείς είναι πολλοί, αυτοί που αποφασίζουν και κάνουν τους πολέμους, αυτοί που σκοτώνουν εν ψυχρώ για λίγα ή πολλά χρήματα, αυτοί που εμπορεύονται τον θάνατο και άλλοι πολλοί γύρω μας, στην εργασία μας, παντού. Όλοι αυτοί οι άδικοι θα πληρώσουν ή εδώ, όπως ο Ηρώδης, που πέθανε μετά από λίγο φαγωμένος από τα σκουλήκια, και πολύ περισσότερο θα πάρουν την αμοιβή από τον Θεό κατά την Ημέρα της Κρίσεως και τη Δευτέρα Παρουσία . Κανένας άδικος και αμετανόητος δεν θα ξεφύγει από τα χέρια του δικαίου και ζώντος Θεού.

Αυτά ισχύουν για τους αδίκους. Αδικημένος δεν υπάρχει κανείς, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος . Απορούμε, βέβαια . Τι λέγεις, Άγιε του Θεού; τα νήπια, τα δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια δεν αδικήθηκαν από τον Ηρώδη; Οι ξεσπιτωμένοι πρόσφυγες, οι ομαδικά φονευμένοι, οι αδικοσκοτωμένοι στα τροχαία και τόσοι άλλοι που φεύγουν από τη ζωή πολύ νωρίς και άδικα, δεν είναι αδικημένοι; Δεν είναι αδικημένοι, γιατί ό,τι άδικο και αν πάθει κανείς, υπολογίζει ο Θεός την αδικία ή για να διαγράψει αμαρτήματα ή για να δώσει μισθό. Αδικούμαστε και το επιτρέπει ο Θεός για δύο λόγους, ή για να μας διαγράψει τα αμαρτήματά μας ή για να μας ανταποδώσει ως μισθό τη σωτηρία . Επομένως η αδικία που μας γίνεται βλάπτει μόνο τον άδικο και ωφελεί τον αδικημένο. Αν πούμε και τι αμαρτήματα έκαναν τα νήπια ή κάποιοι άλλοι αθώοι, στην περίπτωση αυτή ας σκεφθούμε ότι ο Θεός τους ετοίμασε αγγελική ζωή στον ουρανό, μισθό αξιοζήλευτο και στον κάθε αθώο ετοιμάζει αιώνιο ζωή, αδάκρυτη και αστένακτη. Ας θυμόμαστε πάντοτε ότι δεν φταίει ο Θεός για τα δεινά που εφευρίσκει η ανθρώπινη κακία και σκληρότητα. Και ότι ο Θεός επιτρέπει να συμβαίνουν οι αδικίες, γιατί οι άδικοι τιμωρούνται εδώ, ενώ οι δήθεν αδικημένοι ωφελούνται, διότι συγχωρούνται οι αμαρτίες τους και θα έχουν τον μισθό τους, αν υπομένουν την αδικία με καρτερία .

Και μία τελευταία σκέψη. Να μη σκανδαλιζόμαστε με τον Θεό και να μη δυσπιστούμε από όσα συμβαίνουν γύρω μας. Τα γνωρίζει όλα ο Θεός, αλλά τα επιτρέπει για το καλό μας. Και όταν ένα νήπιο πεθαίνει, εμείς το θεωρούμε άδικο, αλλά ο Θεός αναμφίβολα το ετοιμάζει για κάτι καλύτερο και συμφερότερο. Δεν αδικεί κανέναν ο Θεός. Να του έχουμε απόλυτη πίστη και εμπιστοσύνη, ώστε είτε ζούμε είτε είμαστε καλά, είτε δοκιμαζόμαστε, είτε είμαστε άρρωστοι και είτε πεθαίνουμε και αφήνουμε τον μάταιο κόσμο, το αποφασίζει ο Θεός για το συμφέρον μας∙ στον Κύριο ανήκουμε.

Πηγή