Εορτή του Αγίου Παταπίου στην Ι.Μ. Βεροίας (φωτογραφίες)

Την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου το πρωί, εορτή του Αγίου Παταπίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε και το θείο λόγο στο βυζαντινό παρεκκλήσιο του Αγίου Παταπίου στη Βέροια.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τελέστηκε ο καθιερωμένος Αγιασμός.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία:

«Ἀγγέλων ἐφάμιλλος, ὁσίων ἰσο­­στάσιος, προφητῶν, ἀποστό­λων, μαρτύρων, ἱεραρχῶν συμμέ­το­χος πέλων, … ὑπέρ πάντων ἡμῶν πρέσβευε».

Μέ λίγες μόνο λέξεις πλέκει ὁ ἱε­ρός ὑμνογράφος τό ἐγκώμιο τοῦ μεγάλου ὁ­σίου πού τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί ἰδιαιτέρως ἡ το­πική μας Ἐκκλησία στόν ἱστο­ρικό καί περίπυστο αὐτόν ναό του.

Ἀλ­λά οἱ λίγες αὐτές λέξεις εἶναι πο­λυ­τιμότερες ἀπό ὁποιοδήποτε ἄλ­λο ἐκτενές ρητορικό ἐγκώμιο πού θά ἀνέλυε τίς ἀρετές καί θά ἐπαι­νοῦσε τά κατορθώματά του.

Εἶναι πολυτιμότερες, γιατί δέν ἀνα­δει­κνύουν τήν ὑπεροχή τοῦ ὁσίου Πα­ταπίου συγκρίνοντάς τον μέ ἀν­θρώπους συγχρόνους του, οὔ­τε μέ ἥρωες τοῦ παρελθόντος ἤ μυ­θι­κά πρόσωπα, ὅπως συνηθί­ζουν οἱ ρήτορες. Τόν περιγράφουν ὡς ἐφά­μιλλο τῶν ἀγγέλων, καί ὡς συμμέτοχο τῶν προφητῶν, τῶν ἀπο­στόλων, τῶν μαρτύρων καί τῶν ἱεραρχῶν.

Ποιός ἦταν ὅμως ὁ ὅσιος Πατά­πι­ος, ὥστε νά ἐγκωμιάζεται ὡς ἰσό­τιμος καί ἰσοστάσιος ὅλων αὐ­τῶν;

Ἐλάχιστες λεπτομέρειες τῆς ζω­ῆς του μᾶς εἶναι γνωστές, γιατί ὁ ὅσιος προτίμησε ἀπό τή δόξα καί τίς τιμές πού θά μποροῦσε νά προσ­­φέρει ἡ πατρίδα του στόν πλού­σιο καί εὐγενῆ γόνο της, τήν ξενιτεία καί τήν ἀνωνυμία. Ἐγκα­τέλειψε τά πάντα καί ἀκολούθησε τόν Χριστό ἀπό τά νεανικά του χρόνια, ὅπως ἔκαναν καί οἱ ἀπό­στολοι.

Ἄφησε πίσω του τήν πα­τρί­­δα του, στήν Αἴ­γυπτο, καί ἦρθε νά ἀσκητεύσει στήν πολυάνθρωπη πρωτεύουσα τοῦ Βυζαντίου, στήν Κωνσταντι­νού­πολη, ἄγνωστος με­ταξύ ἀγνώ­στων, γνωστός ὅμως στόν Θεό, πού ἔβλεπε τούς κόπους του καί τήν ἐπίμονη ἄσκησή του καί τοῦ ἔδινε πλούσια τή χά­ρη του.

Ἔζησε στή γῆ, ἔζησε μέ­σα στόν κόσμο, ἀλλά ἡ ζωή του δέν εἶχε κα­μία σχέση μέ τή ζωή τοῦ κόσμου. «Τό πολίτευμά» του «ἐν οὐρανοῖς ὑπῆρ­χε», καί ἔτσι, πα­ρότι ἔφερε τήν ἀνθρώπινη σάρ­κα, ζοῦσε σάν ἄγγελος, ἀφιερω­μέ­νος ἀποκλει­στι­κά στή δοξο­λο­γία τοῦ Θεοῦ.

Μπορεῖ νά μήν συνομιλοῦσε μέ τούς ἀνθρώπους γύρω του, καθώς ἦταν ἀφοσιωμένος πάντοτε στήν προσευχή καί ἀπέφευγε τή φλυ­α­ρία καί τήν ἀργολογία, ἀπό τήν ὁποία «οὐκ ἐκφεύξῃ ἁμαρτία»· συνομιλοῦσε ὅμως μέ τόν Θεό διά τῆς προσευχῆς, ὅπως συνομιλεῖ κά­ποιος μέ ἕναν φίλο του, καί ἄ­κουε τή φωνή του μέσα στήν ψυ­χή του, ὅπως τήν ἄκουαν οἱ προ­φῆ­τες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Δέν μαρτύρησε θυσιάζοντας τή ζωή του γιά τόν Χριστό, ὅπως οἱ μάρ­τυρες, ἀλλά βίωσε τό μαρτύριο τῆς συνειδήσεως καί τήν ἐκκοπή τοῦ ἰδίου θελήματος σέ ὅλη του τή ζωή. «Ἔδωσε αἷμα καί ἔλαβε πνεῦ­μα», ὅπως λένε οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τήν ἄσκηση, τή νηστεία, τήν ἀγρυπνία, τήν ὑπο­μονή στούς πειρασμούς καί τίς δο­κιμασίες.

Μπορεῖ νά μήν κήρυττε, νά μήν συνέγραφε θεολογικά συγγράμ­μα­τα καί λόγους, νά μήν ἱερουρ­γοῦ­σε, ὅπως οἱ ἱεράρχες τῆς Ἐκκλη­σίας μας, ἀλλά στήριζε μέ τίς προ­σευχές του τήν πίστη τῶν ἀν­θρώ­πων καί τήν Ἐκκλησία, δίδασκε μέ τό παράδειγμά του καί ἱερουρ­γοῦ­σε στά μύχια τῆς ψυχῆς του τή νοητή λατρεία πού εἶναι εὐάρεστη στόν Θεό.

Δίκαια, λοιπόν, ὁ ἱερός ὑμνο­γρά­φος θεωρεῖ τόν ὅσιο Πατάπιο ἐφά­μιλλο τῶν ἀγγέλων, ἰσοστάσιο τῶν ὁσίων καί συμμέτοχο τῶν ἀ­πο­στόλων, τῶν μαρτύρων καί τῶν ἱεραρχῶν καί ζητᾶ τίς πρε­σβεῖες του πρός τόν Θεό, ψάλλο­ντας: «Ἀγ­­γέλων ἐφάμιλλος, ὁσί­ων ἰσο­­στάσιος, προφητῶν, ἀπο­στό­­λων, μαρτύρων, ἱεραρχῶν συμ­­μέ­το­χος πέ­λων, … ὑπέρ πά­ντων ἡμῶν πρέσβευε».

Τίς πρεσβεῖες τοῦ ὁσίου Πατα­πίου ἄς ἐπικαλεσθοῦμε καί ὅλοι ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, πού προσήλ­θα­με σήμερα σέ αὐτόν τόν ἱστορικό ναό του γιά νά τι­μήσουμε τήν ἱερά μνήμη του. Καί πι­στεύουμε ὅτι ὁ ὅσι­ος δέχεται πά­ντο­τε τίς δεήσεις μας καί μεσι­τεύει στόν Θεό γιά ὅσους προσ­φεύ­γουν σ᾽ αὐτόν.

Μεσιτεύει ὅμως ἐκτενέστερα, ὅταν βλέπει καί τόν δικό μας ἀγώ­να γιά νά ἀποκτή­σουμε τήν ἀρετή καί νά προσεγ­γί­σουμε τήν ἁγιό­τη­τα. Ὅταν βλέπει τή δική μας προ­σπάθεια καί διάθεση γιά προ­σευχή καί ἐπι­κοι­νωνία μέ τόν Θεό.

Ὅταν βλέπει τήν ὑπομονή καί τήν τα­πεί­­νωσή μας, τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τήν ἐγκράτειά μας καί τήν ἀποχή μας ἀπό ὅ,τι μολύνει τήν ψυχή καί τό σῶμα μας καί μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό. Ὅταν μᾶς βλέπει νά τόν τι­μοῦ­με ὄχι μό­νο μέ τά χείλη, ἀλλά καί ἀκο­λο­υ­θώντας τό παράδειγμα τῆς δικῆς του ἀγάπης καί ἀφο­σιώ­σεως πρός τόν Θεό.

Καί μπορεῖ ἐμεῖς νά μήν ἔχουμε τή δύ­ναμη νά ζήσουμε ὅπως ἔζησε ὁ τιμώμενος ὅσιος, φθάνοντας σέ ὕψη ἁγιό­­τητος, ἀλλά αὐτό δέν ση­μαίνει ὅτι δέν πρέπει νά προσπα­θοῦμε μέ ὅση δύναμη ἔχουμε γιά νά ζή­σου­με τήν ἐν Χριστῷ ζωή.

Καί ὅταν ἐμεῖς προσπαθοῦμε καί δεί­χνουμε τή θέλησή μας νά ζή­σουμε κοντά στόν Θεό, τότε ἡ χά­ρη τοῦ Θεοῦ, μέ τίς πρεσβεῖες καί τοῦ ὁσίου Πα­ταπίου, θά ἀναπλη­ρώνει τά ἐλ­λεί­ποντα καί θά μᾶς βο­ηθᾶ νά προοδεύουμε στήν πνευ­ματική ζωή καί νά προαγόμεθα στήν ἀρε­τή. Καί αὐτό εὔχομαι ταπεινῶς, ἀδελ­­φοί μου, νά τό ἐπιτύχουμε ὅλοι μας.

Γιατί ἔτσι θά τιμήσουμε πράγματι τόν ὅσιο Πατάπιο, πού ὅλοι ἤρθαμε σήμερα νά ἀνάψουμε τά κεριά μας, νά φέρουμε τά πρόσφορά μας ἀλλά καί νά τόν παρακαλέσουμε ὁ κάθε ἕνας γιά τά δικά του προβλήματα· θά τόν τιμήσουμε ἄν καί ἡ δική μας ζωή ὁμοιάζει μέ τή δική του, ἡ ἀγάπη μας νά ὁμοιάσει τήν ἀγάπη του πρός τόν Θεό, πρός τήν ἀρετή, πρός τήν ἁγιότητα.

Τότε πράγματι θά εἶναι εὐάρεστες καί οἱ προσευχές και ὅ,τι προσφέρουμε στόν ἅγιο, ἐάν ἐμεῖς προσφέρουμε αὐτό πού εἶναι τό σπουδαιότερο, προσφέρουμε τήν ψυχή μας, προσφέρουμε τήν ἀγάπη μας στόν Θεό καί διά τοῦ ἁγίου προσφέρουμε καί τίς προσευχές μας.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Πηγή