Διδαχές Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ

Πολλοί συγκέντρωσαν πολλά στή νεότητά τους, μαρτυρεῖ ὁ Μέγας Βασίλειος. Στό μέσον ὅμως τῆς ζωῆς τους δέν ὑπέμειναν τήν τρικυμία πού ξεσήκωσαν ἐναντίον τους τά πνεύματα τῆς πονηρίας, καί τά ἔχασαν ὅλα.

Aχ! Ἄν ἤξερες μόνο τί χαρά, τί γλυκύτητα περιμένει τή δίκαια ψυχή στόν οὐρανό, θά ἀποφάσιζες νά ὑπομένεις μέ εὐγνωμοσύνη σέ αὐτή τήν πρόσκαιρη ζωή κάθε εἴδους λύπη, διωγμό καί συκοφαντία. 

Δέν πρέπει, χωρίς ἀνάγκη νά ἀνοίγεις στόν ἄλλον τήν καρδιά σου. Μέσα σέ χιλιάδες ἴσως βρεῖς μόνο ἕνα, πού θά μπορέσει νά κρατήσει τό μυστικό σου. Ὅταν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δέν τό κρατᾶμε μέσα μας, πῶς μποροῦμε νά ἐλπίζουμε ὅτι θά τό κρατήσουν οἱ ἄλλοι; 

Τό νά διδάσκεις τούς ἄλλους εἶναι τόσο εὔκολο ὅσο τό νά ρίχνεις πέτρες ἀπό ἕνα καμπαναριό. Τό νά ἐφαρμόζεις ὅμως ὅσα διδάσκεις, αὐτό εἶναι σάν νά ἀνεβάζεις τίς πέτρες ἐκεῖ πάνω. Τόσο διαφέρει ἡ διδασκαλία ἀπό τήν ἐφαρμογή.