Ευχή εκτενής:
Δέσποτα Πολυέλεε, Κύριε Ιησού Χριστέ, Ιατρέ των ψυχών και των σωμάτων ημών, ελθέ και θεράπευσον και εμέ τον αχρείον δούλον σου. Εμακρύνθην από Σού. Επλήγωσα την Αγαθότητα και την Αγάπην Σου.
Ήμαρτον εις τον Ουρανόν και ενώπιόν Σου. Πάσας τας ανομίας διέπραξα. Όλος κείμαι στερημένος πάσης αρετής και υγείας ψυχικής και σωματικής. Το σώμα μου ησθένησε. Η ψυχή εκακώθη. Το πνεύμα αδυνατεί. Η βούλησις εξετράπη. Τα πάντα συμπνίγονται και πάσχουν εντός μου. Κατέβην έως «Άδου κατωτάτου». Λύτρωσαί με Κύριε από τον ψυχικόν πνιγμόν τον οδυνηρόν και το βάρος της καρδίας το καταθλίβον με δικαίως. Πάσας τας αμαρτίας διέπραξα. Αύται πολεμούσι με. Αύται εμποιούσι μοι τον αφόρητον τούτον βάσανον. Ελέησόν με Κύριε. Μόνος εγώ πταίω διά την τοιαύτην ερήμωσιν και καταστροφήν της ψυχής και του σώματός μου. Ο εγωισμός με εκυρίευσε. Η αμέλεια με αιχμαλώτισε. Η ακηδία με ενέκρωσε. Συγχώρησόν μοι Κύριε και θεράπευσον την αθλίαν ψυχήν μου. Απέλασον μακράν απ’ εμού το πονηρόν πνεύμα το εμποιούν εμοί τον τούτον τον αφόρητον πνιγμόν της ψυχής και του σώματος. Απομάκρυνον απ’ εμού το βάρος το καταθλίβον την καρδίαν μου. Ελευθέρωσον μου την ψυχήν και το σώμα, από πάσης αμελίας, ακηδίας, φυσιώσεως, μετεωρισμού, καταθλίψεως, απελπισίας, αδιαφορίας, αναισθησίας, απογνώσεως και νεκρώσεως.
Εγώ αυτοπροαιρέτως ενέβαλλον την ψυχή μου εις όλα ταύτα. Συγχώρησόν μου Κύριε τα πλήθη των αμαρτημάτων. Θεράπευσον με από του πλήθους των παθών μου. Δος Κύριε ίνα μη σε λυπήσω ποτέ πλέον ένεκα των παθών των κυριευσάντων την αθλίαν ψυχή μου. Άρον απ’ εμού τον κλοιόν τον βαρύν τον της αμαρτίας. Αποδίωξον απ’ εμού πάντα εχθρόν και πολέμιον. Ειρήνευσόν μου Κύριε την ζωήν και την ψυχήν. Καθάρισόν με από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος. Όπως δυνηθώ εκφυγείν από τα πονηρά πνεύματα τα εμποιούντα εμοί το σκότος και τον ζόφον, την απόγνωσιν και την κόλασιν. Ανόρθωσόν με από κλίνης οδυνηράς και στρωμνής κακώσεως. Η κατάθλιψις και ο φόβος και η αιχμαλωσία των λογισμών μου αποστραφήτωσαν απ’ εμού. Κύριε γεννηθήτω Σοι ως θέλεις. Ευδοκία της Σης Αγαθότητος συντριβήτωσαν οι εχθροί μου και ο παλαιός άνθρωπος συν τοις πάθεσιν και ταίς επιθυμίαις αυτού. Γένοιτο Κύριε το θέλημα Σου επ’ εμοί ώστε χαίρων και αγαλλόμενος, άλυπος και φαιδρώ τω προσώπω ακολουθώ Σε και δοξάζω Σε, υμνώ και ευλογώ Σε εις πάντας τους αιώνας. Επίσκεψε και ενίσχυσόν με διά της Προνοητικής Δυνάμεώς Σου ίνα Σε δοξάζω και ψάλλω, Σε τον Εύσπλαχνον Κύριον συν τω Πατρί και τω Πνεύματι εις τους αιώνας. Συ ει ο Παρακλήτωρ μου συν τω Πανυπερπολυευσπλάχνω Πατρί και τω Παναγίω Παρακλήτω Πνεύματι εν πάσαις ταίς θλίψεσιν ταίς ευρούσαις με πάσας τας ημέρας της ζωής μου. Ελέησόν με Κύριε και συγχώρησόν μοι τον καταθλιμμένον και κεκακωμένον ψυχή και σώματι. Συ ει η Χαρά και το Φως, η Ανάστασις και η Ζωή, το Έαρ και το Πάσχα ημών το Ευφρόσυνον. Συ επηγγείλω υμίν το: «ου μη σε ανώ ουδ’ ου μη σε εγκαταλείπω». Συ ει Όστις κατήλθες «έως Άδου ταμείων» αναζητών το απολωλός πρόβατον, τουτέστιν εμέ. Ελέησόν με Κύριε διά πρεσβειών της Παναχράντου Σου Μητρός, της Πανυπερευλογημένης Χαράς Πάντων, δυνάμει του Τιμίου και Ζωοποιού Σου σταυρού του Ξύλου της Ζωής, προστασίαις των Τιμίων επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων, πρεσβείαις των Αγίων Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, πρεσβείαις των Αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, των Αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, των Οσίων και Θεοφόρων Πατέρων ημών, και Πάντων Σου των Αγίων, Αμήν.
Έτι και άλλη ευχή απλουστέρα:
Δέσποτα Πολυέλεε, Κύριε Ιησού Χριστέ, Ιατρέ των ψυχών και των σωμάτων ημών, ελθέ και θεράπευσον και εμέ τον αχρείον δούλον σου. Εμακρύνθην από Σού. Επλήγωσα την Αγαθότητα και την Αγάπην Σου. Ήμαρτον εις τον Ουρανόν και ενώπιόν Σου. Πάσας τας ανομίας διέπραξα. Όλος κείμαι στερημένος πάσης αρετής και υγείας. Το σώμα μου ησθένησε. Η ψυχή εκακώθη. Το πνεύμα αδυνατεί. Η βούληση εξετράπη. Τα πάντα συμπνίγονται και πάσχουν εντός μου. Λύτρωσαί με Κύριε από αυτόν τον ψυχικόν πνιγμόν που δικαίως βιώνω. Οι πολλές μου αμαρτίες τον προξένησαν. Εγώ πταίω διά την τοιαύτην ερήμωσιν και καταστροφήν της ψυχής και του σώματός μου. Ο εγωισμός με εκυρίευσε. Η αμέλεια με αιχμαλώτισε. Η ακηδία με ενέκρωσε. Συγχώρησόν μοι Κύριε και θεράπευσον την αθλίαν ψυχήν μου. Απέλασον μακράν απ’ εμού το πονηρόν πνεύμα το εμποιούν εν εμοί τούτον τον αφόρητον πνιγμόν της ψυχής και του σώματος. Απομάκρυνον το βάρος εκ της καρδίας μου. Ελευθέρωσον ψυχή και σώμα από την ακηδία, την απόγνωση, την νέκρωσιν. Εγώ αυτοπροαιρέτως ενέβαλλον την ψυχή μου εις όλα ταύτα. Συγχώρησόν μου Κύριε τα πλήθη των αμαρτημάτων. Θεράπευσον με από τα πλήθη των παθών. Κάνε Κύριε να μην σε ξαναλυπήσω με αμαρτίες και πάθη ενεργούμενα εντός μου. Άρον απ’ εμού τον κλοιόν τον βαρύν τον της αμαρτίας. Αποδίωξον απ’ εμού πάντα εχθρόν και πολέμιον. Ειρήνευσόν μου Κύριε την ζωήν και την ψυχήν. Καθάρισόν με από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος. Όπως δυνηθώ εκφυγείν από τα πονηρά πνεύματα τα εμποιούντα εμοί το σκότος και τον ζόφον και την απόγνωσιν και την κόλασιν. Ανόρθωσέ με από κλίνης οδυνηράς και στρωμνής κακώσεως. Η κατάθλιψις και ο φόβος και η αιχμαλωσία στους λογισμούς μου ας μη με καταλάβουν ποτέ πλέον. Αν είναι αυτό Κύριε το δικό Σου θέλημα. Έτσι ώστε χαίρων και αγαλλώμενος να Σε δοξάζω και να Σε υμνώ και να ψάλλω την Ευσπλαχνία Σου νυν και αεί και εις τους αιώνας. Να δοξάζω και τον Πατέρα και το Πανάγιον Πνεύμα, τους Παρακλήτορας πάντων των ανθρώπων εις τους αιώνας. Ελέησόν με Κύριε και συγχώρησόν μοι τον καταθλιμμένον και κεκακωμένον ψυχικώς και σωματικώς, Εσύ που είσαι η Χαρά και το Φως και η Ανάστασις και το Πάσχα Ημών το Ευφρόσυνον. Εσύ που μας υποσχέθηκες «ου μη σε ανώ ουδ’ ου μη σε εγκαταλείπω». Εσύ ο Οποίος κατήλθες «έως Άδου ταμείων» αναζητών το απολωλός πρόβατον, τουτέστιν εμέ. Ελέησόν με Κύριε διά πρεσβειών της Παναχράντου Σου Μητρός, της Χαράς Πάντων και Πάντων Σου των Αγίων, Αμήν.
Έτι και ετέρα ευχή :
Δέσποτα Πολυέλεε Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με και καθάρισόν με από πάσης μελαγχολίας και ταραχής και δειλίας. Απάλλαξόν με από του ψυχικού πνιγμού και της δαιμονιώδους θλίψεως, ην αισθάνομαι εν τω σώματι και εν τη ψυχή μου. Συ ει η Χαρά ημών και η Ελπίς πάντων των περάτων της γης και των εν θαλάσση μακράν. Ίλεως γενού μοι Δέσποτα επί ταίς αμαρτίαις μου. Άρον απ’ εμού τον κλειόν τον βαρύν τον της αμαρτίας και της απογνώσεως. Απέλασον πάσαν μελαγχολίαν και ακηδίαν μακράν απ’ εμού. Στερέωσόν με εν τη αγάπη τη Ση και τη ακαταισχύντω ελπίδι και τη ακραδάντώ πίστει τη εις Σε, διά πρεσβειών της Παναχράντου Σου Μητρός και πάντων Σου των Αγίων, Αμήν.
(ιερομ. Σάββα Αγιορείτου)
Ο άγιος Γεράσιμος ο Νέος ο εν Κεφαλληνία προστάτης των δαιμονιζομένων και των ψυχοπαθών.
Ο όσιος Γεράσιμος ο Νέος από την Κεφαλληνία είναι ο προστάτης άγιος για τους πάσχοντας από δαιμόνια και τους ψυχοπαθείς. Είναι ο πολιούχος της Κεφαλλονιάς. Γεννήθηκε στα 1509 στα Τρίκαλα της Κορινθίας. Ύστερα από πολλές περιπλανήσεις στην Κωνσταντινούπολη, το Άγιον Όρος, τα Ιεροσόλυμα, το Σινά, την Αίγυπτο, την Κρήτη και την Ζάκυνθο (όπου έζησε έξι χρόνια σε μία σπηλιά), κατέληξε στην Κεφαλλονιά όπου ίδρυσε το γυναικείο μοναστήρι Νέα Ιερουσαλήμ και ασκήτεψε εκεί μέχρι το τέλος της ζωής του. Εκοιμήθη τον Δεκαπενταύγουστο του 1579. Στο μοναστήρι του σώζεται και το άγιο λείψανό του ακέραιο, ζεστό και ευωδιάζον. Ο Άγιος είναι θεραπευτής πολλών παθήσεων, αλλά κυρίως των ψυχικών. Γιά την ακρίβεια είναι εκείνος που γιατρεύει τους δαιμονισμένους, καθώς και τους πάσχοντας από διάφορες ψυχικές παθήσεις. Οι θεραπείες αυτές συχνά γίνονται με πέρασμα του ιερού σκηνώματος του Αγίου, πάνω από τους ασθενείς, τις ημέρες που εορτάζει ο Άγιος (εορτάζει 16 Αυγούστου και 20 Οκτωβρίου).
Απόσπασμα από το βιβλίο:
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
(Ιερομ. Σάββα Αγιορείτου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου